စီးပြားပ်က္ကပ္ႏွင့္အတူ

၂၀၀၉ ခုႏွစ္၏ ဇန္န၀ါရီလ ပထမပတ္၌ က်ေနာ့္စက္႐ံုမွာ အလုပ္ေတြ ပါးေနသည္။ သံျပားေခါက္သည့္ စက္ပ်က္ေနေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ဂေဟေဆာ္သည့္ ဖက္သို႔ ပစၥည္းေတြ ေရာက္မလာ။ က်ေနာ္လည္း စက္႐ံုမွာ လုပ္စရာ မရွိလွ်င္ အိမ္ကို ေစာေစာျပန္ေလသည္။ အဲလိုေစာေစာျပန္ေပမယ့္ က်ေနာ့္လစာကေတာ့ ပံုမွန္ပဲဲ ျဖစ္သည္။ တပတ္လွ်င္ ၃၇ နာရီဆင္းရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အလုပ္မရွိ၍ အိမ္ေစာေစာျပန္သည့္အခါ က်ေနာ္လိုသြားသည့္ နာရီေတြကို စက္႐ံုက မွတ္ထားသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ အႏုတ္ျပေနသည့္ နာရီေတြကို ျပန္ျဖည့္ဆင္းေပးရေတာ့မည္။
ဒုတိယပတ္မွာ လုပ္စရာနည္းနည္းပါးပါး ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ကိုေစာျပန္စရာ မလိုေတာ့။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုဒုတိယပတ္၏ ဒုတိယေန႔ျဖစ္သည့္ အဂၤါေန႔မွာ ျပႆနာေပၚေတာ့သည္။ မနက္ကိုးနာရီ အလုပ္နားခ်ိန္ စက္႐ံု ကင္တင္းမွာ အလုပ္သမားသမဂၢ၏ ကုိယ္စားလွယ္ (ဒိန္းမတ္အေခၚ Tillidsmand) က စကားထေျပာသည္။ သူေျပာေနတာ ေတြကို က်ေနာ္ နားမလည္ပါ။ ကိုယ့္အလုပ္ေနရာကို ျပန္ေရာက္မွ က်ေနာ့္ေဘးက ဒိန္းမတ္ အလုပ္သမားတေယာက္ကို ခုနက ဟိုလူ ဘာေတြေျပာေနတာလဲဟု ေမးရသည္။ ဒီေတာ့ သူက ဒီေန႔ အလုပ္သမား ၁၇ ေယာက္ အလုပ္ျဖဳတ္ေတာ့ မယ္လို႔ ေျပာေနတာ။ ဘယ္သူေတြ ျပဳတ္မလဲဆိုတာ ဒီညေနမွာ ဌာနတာ၀န္ခံေတြက ျပဳတ္မဲ့သူကို လာအေၾကာင္း ၾကားလိမ့္မယ္ဟု ဆိုေလသည္။ ဒီေန႔ အလုပ္ျပဳတ္မည့္သူ ၁၇ ေယာက္ထဲမွာ ကိုယ္လည္း ပါႏိုင္တယ္ဆိုတာကို စိတ္က သိလုိက္ေပမယ့္ ကိုယ္လုပ္စရာ ရွိတာကိုပဲ ဟန္မပ်က္ လုပ္ေနလိုက္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ အလုပ္သမားတခ်ိဳ႕ ဟိုနား တစု ဒီနားတစု စကားစျမည္ ရပ္ေျပာေနတာကလဲြလို႔ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမရွိ။ အားလံုးပံုမွန္ပင္။ ဒီလိုႏွင့္ ညေန အလုပ္ျဖဳတ္ခါနီး လက္ေဆးေနသည့္ အခ်ိန္အထိ ဘယ္သူေတြ အလုပ္ျပဳတ္သြားၿပီလဲ၊ ငါတို႔ဌာနက ဘယ္သူေတြ ပါသြားၿပီလဲ က်ေနာ္မသိေသး။ မေကာင္းသတင္းကို တေယာက္ခ်င္းလုိက္ေမးေနလို႔ကလည္း မေကာင္း။ လက္ေဆးၿပီးလို႔ ျပန္ခါနီး အခ်ိန္က်မွ က်ေနာ့္ေဘးမွ အလုပ္ျပဳတ္မည့္သတင္း က်ေနာ့္ကို ျပန္ရွင္းျပသည့္သူက `မနက္ဖန္ ငါလာစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ငါအလုပ္နားသြားၿပီ´ Jeg er fri i morgen. Jeg kommer ikke mere. ဟု ေျပာေလသည္။
အခုတေလာ ေနရာတုိင္းမွာ လူေတြေလွ်ာ့ေနသည္မုိ႔ အလုပ္ျပဳတ္သြားသူေတြ အလုပ္ျပန္ရွာဖို႔ ခက္ေပေတာ့မည္။ အလုပ္သမားသမဂၢေတြမွာ အလုပ္ျပဳတ္အာမခံ A’ kasse ၀င္ထားသူေတြအတြက္ ခံသာေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕ေနရာေတြ မွာ အလုပ္ျပဳတ္အာမခံ မရွိၾကဟုလည္း ၾကားေနရသည္။ ယခင္ ဒိန္းမတ္မွာ အလုပ္အကုိင္ေတြေကာင္းစဥ္ကေတာ့ ဂ်ာမန္ေတြ၊ ပိုလန္ေတြ အလုပ္လာလုပ္ၾကသည္။ ယခုလို ဒိန္းမတ္ေတြပါ အလုပ္ေတြ ျပဳတ္ကုန္ၿပီဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံျခားက အလုပ္လာလုပ္သူေတြ အိမ္ျပန္ၾကရေတာ့မည္။
တုိင္းျပည္မွာ လူအမ်ား ႀကံဳေတြ႔ခံစားေနရသည္မ်ားကို ေျဖရွင္းေပးရန္ တာ၀န္ရွိသူမ်ား ျဖစ္သည့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္သည့္ အစိုးရအဖဲြ႔၊ အတုိက္အခံ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ အလုပ္သမား သမဂၢမ်ား အစရွိသူမ်ားက စီးပြားေရးက်ဆင္းေနသည့္ ကိစၥမ်ားကို တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးေနၾကသည္ မ်ားကို ဒိန္းမတ္သတင္းမ်ား အရ သိေနရသည္။
ျမန္မာျပည္မွာေရာ တာ၀န္ရွိသူ အစိုးရအဖဲြ႔မွ ေျဖရွင္းေပးပါသလား။ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ အစိုးရ သက္တမ္းကေရာ ဘယ္ေတာ့ကုန္မွာလဲ။ စစ္တပ္က ဘယ္ေတာ့မွ ဘားတုိက္ကို မျပန္ေတာ့ဘူးလား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေရာ တသက္လံုးဖမ္းထားေတာ့မွာလား။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားႏွင့္ ေရႊ၀ါေရာင္သံဃာေတြကိုေရာ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားပို႔ၿပီး အေသသတ္ေနၿပီလား။ တုိင္းျပည္ကို လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနသူမ်ား၌ တာ၀န္ရွိပါသည္။ ဘားတုိက္ကို မျပန္ခ်င္ေတာ့သည့္ စစ္တပ္ကို စီးပြားေရးကပ္ႏွင့္အတူ တပါတည္း တြန္းခ်လိုက္ႏုိင္လုိက္မည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့… ျမန္မာျပည္ ျပန္လည္ ဦးေမာ့ လာႏိုင္ေသးသည္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။ ။