ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္

ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးပဲြေတာ္ကို ဒိန္းမတ္ႏုိင္ငံတြင္ ဒီဇင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔က က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ပဲြေတာ္က်င္းပရာ Fyn ကၽြန္းဆြယ္ေပၚရွိ Ringe ၿမိဳ႕သို႔ ပဲြေတာ္မက်င္းပမီ တရက္အလိုကပင္ ပရိသတ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ရွိလာသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။
အခမ္းအနားအစီအစဥ္တြင္ ဘာသာေရး ဆုေတာင္းပဲြ၊ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ ေပၚေပါက္လာပံု၊ ကရင္ဒံုးယိမ္းအက၊ အျခားတုိင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္သည့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္ ႏွင့္ မြန္တို႔၏ ရုိးရာအကမ်ား ပါ၀င္ပါသည္။
အထူးအစီအစဥ္အျဖစ္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦးျဖစ္သည့္ မတင္တင္မိုးက သူမ၏ မိခင္ေနထိုင္ရာ အုန္းဖ်န္ ဒုကၡသည္စခန္းသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္သည့္ ခရီးစဥ္ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းကို ဆလိုက္႐ိႉးျဖင့္ ျပသပါသည္။
မွတ္တမ္းတင္ ဗီဒီယို ရုိက္ကူးခဲ့ေသာ အခမ္းအနားအစီအစဥ္ကို ႐ႈစားၾကည့္ပါ။


အဖြင့္သီခ်င္း


ဒံုးယိမ္းအက


ရွမ္းရိုးရာအက


ကခ်င္ ႏွင့္ မြန္ ႐ိုးရာအက

ဟုတ္ကဲ့၊ ေျပာဖို႔ေမ့သြားတယ္။ အေကၽြးအေမြးက မုန္႔ဟင္းခါး၊ ေကာ္ျပန္႔လိပ္၊ ၾကက္သားကင္၊ ထမင္းနဲ႔ ဟင္း ေတြလည္း ပါသမို႔ စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဗိုက္ကားသြားပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ။

ပိုလန္ သို႔

ဒိန္းမတ္စာသင္တန္းမ်ားတြင္ ဖတ္ရန္ျပဌာန္းထားသည့္ စာအုပ္မ်ားအနက္ က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့သည့္ စာအုပ္ တအုပ္မွာ ပိုလန္ႏုိင္ငံသို႔ ဘတ္စ္ကားျဖင့္ အလည္သြားသည့္ ဒိန္းမတ္ေက်ာင္းသူ ၂ ဦး၏ ခရီးသြားမွတ္ တမ္းအေၾကာင္းေရးထားသည့္ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ ထိုခရီးစဥ္ကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ပင္စင္စား သက္ႀကီး ရြယ္အိုမ်ား သာသြားေလ့ရွိၿပီး ေက်ာင္းသူႏွစ္ဦးမွာ လက္မွတ္၀ယ္ၿပီး ခရီးမသြားျဖစ္သည့္ အဖြားထံမွ လက္မွတ္ရသျဖင့္လိုက္ျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
ခရီးစဥ္အတြင္း ကားဒရုိင္ဘာက ေက်ာင္းသူတဦးအေပၚ ဖြန္ေၾကာင္လာၿပီး ပိုလန္အေရာက္ ေတာင္ေပၚေရအိုင္ တခုတြင္ ေရကူးၾကရာ အလိုမတူပဲ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ လုပ္သည္ အထိ က်ဴးလြန္လာသျဖင့္ ခရီးသြားအဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္အားတုိင္ၾကားကာဒရုိင္ဘာအသစ္မွာယူခဲ့ရသည္။
ဒိန္းမတ္ေက်ာင္းသူ ႏွစ္ေယာက္အနက္ တဦးမွာ သူနာျပဳသင္တန္းေက်ာင္းသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခရီး သည္တဦး ေနထုိင္မေကာင္းျဖစ္၍ ေဆးရံုတင္ရာတြင္ အကူအညီေပးရင္း ေဆးရံုမွ ပိုလန္ လူငယ္ ဆရာ၀န္တဦးႏွင့္ၿငိတိတိျဖစ္လာခဲ့ၿပီးဇတ္သိမ္းပါသည္။
ယခုႏွစ္ ခရစ္စမတ္ႏွင့္ ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ခရီးသြားမည္ဟု စိတ္ကူးရကာ သတင္းစာပါ ခရီးသြားေၾကာ္ျငာမ်ားကို လုိက္ဖတ္ရင္း ဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ပိုလန္သို႔ ဘတ္စ္ကားျဖင့္ သြားသည့္ ခရီးစဥ္ကို ေရြးျဖစ္သြားပါသည္။ ႏွစ္ညအိပ္ သံုးရက္ခရီး ေဟာ္တယ္ခအပါအ၀င္ ခရိုနာ တေထာင္ (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၀၀ ခန္႔) သာ က်သျဖင့္ ေစ်းသက္သာသည့္ ခရီးဟု ဆိုႏုိင္ပါသည္။
ဇနီးျဖစ္သူက ဘတ္စ္ကားျဖင့္ သြားလွ်င္ ပင္ပန္းမည္ မလိုက္လုိပါဟု ဆုိလာသျဖင့္ ခရီးသြားရန္ အၿမဲ စိတ္အားထက္သန္ေနသည့္ မိတ္ေဆြႀကီး ဦးေသာင္းကို အေဖၚျပဳကာ ပိုလန္ခရီးစဥ္ကို ဒီဇင္ဘာ ၂၃ ရက္ေန႔ မနက္တြင္စတင္ခဲ့ပါသည္။
ေကာလင္း Kolding ကားဂိတ္မွ မနက္ ၆ နာရီ ၄၅ မိနစ္တြင္ ထြက္ခြာလာေသာ က်ေနာ္တို႔ လုိက္ပါ လာသည့္ ဘတ္စ္ကားသည္ လမ္းတြင္ ႏွစ္ေနရာ လူတင္ၿပီးေနာက္ ဒိန္းမတ္ ႏွင့္ ဂ်ာမဏီ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္သည့္ Padborg သို႔ မနက္ ၈ နာရီတြင္ ေရာက္ရွိပါသည္။ ေဆာင္းတြင္းအခါ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ၀န္းက်င္တြင္ အလင္းေရာင္ မရွိေသးပါ။ Padborg တြင္ ကားရပ္ေပးသျဖင့္ ႏွစ္ဦးသား ေကာ္ဖီ၀ယ္ ေသာက္ၾကပါသည္။ ေကာ္ဖီတခြက္ကို ၁၅ ခရိုနာေပးရသျဖင့္ယူအက္စ္သံုးေဒၚလာနီးပါးရွိပါသည္။
ရာသီဥတု အပူခ်ိန္ကား ေရခဲမွတ္ေအာက္ အႏုတ္ တစ္ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္၀န္းက်င္တြင္ ရွိသျဖင့္ ေကာ္ဖီဆုိင္ေရွ႕ ကြန္ကရစ္ေပၚတြင္ေရခဲမ်ားတင္ေနသျဖင့္ေခ်ာ္မလဲရန္ဂရုစိုက္ရပါသည္။
ဟစ္တလာ၏အဖဂ်ာမဏီႏုိင္ငံသို႔ အ၀င္တြင္ မည္သည့္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွ ရွိမေနပါ။ ကားေပၚမွ မိုဘုိင္းတယ္လီဖုန္းမ်ား sms လက္ခံရရွိသည့္ အသံမ်ား တတီတီျမည္ေနပါသည္။ ခဏေနေတာ့ က်ေနာ့္ ဟန္းဖုန္းလည္း sms ၀င္လာ၍ ၾကည့္လိုက္ရာ ဂ်ာမဏီနယ္ထဲေရာက္ၿပီျဖစ္၍ ဟန္းဖုန္းေျပာခ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေစ်းပို ေပးရေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဖုန္းကုမၼဏီမွ ပို႔သည့္ မက္ေဆ့ခ်္ ျဖစ္ေနပါသည္။ အလင္းေရာင္လည္း တျဖည္းျဖည္း ရလာၿပီျဖစ္၍ လမ္းေဘး၀ဲယာသို႔ ၾကည့္လိုက္ရာ အရြက္မရွိေသာ သစ္ကိုင္းေတြေပၚမွာ ေရခဲမႈန္တုိ႔ တင္ေနပံုမွာ ဆံပင္ေဖြးေဖြးျဖဴေနေသာ အဖုိးအို တေယာက္ကို ၾကည့္ရသည္ႏွင့္တူေနပါသည္။
အေဒါ့ဖ္ဟစ္တလာ႐ံုးစိုက္ရာ ဘာလင္ၿမိဳ႕အေ၀းေျပး ကားဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ တနာရီ ေက်ာ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒိန္းမတ္မွ စီးလာေသာ ဘတ္စ္ကားက ဆက္မသြားေတာ့ပဲ ပိုလန္တြင္ က်ေနာ္တို႔ တည္းမည့္ ေဟာ္တယ္တံဆိပ္ပါ မီနီဘတ္စ္ လာႀကိဳပါသည္။ ယာဥ္ေမာင္းသူက ဆက္ရမည့္ ခရီးစဥ္ကို ဂ်ာမန္လိုရွင္းျပရာတြင္ လမ္းတြင္ ၁၀ မိနစ္နားမည္ဆိုတာကိုေတာ့ ဒိန္းမတ္စကားျဖင့္ တူေနသျဖင့္ နားလည္လုိက္ပါသည္။ သို႔ျဖင့္ ဘာလင္၏အေရွ႕ေျမာက္ဖက္သို႔ ဆက္၍ခရီးထြက္လာၾကၿပီးေနာက္ ပိုလန္နယ္စပ္သို႔ ေရာက္ပါသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ရက္ကပင္ ရွင္းဂန္းဇံု အဖဲြ႔၀င္သစ္ျဖစ္လာသည့္ အတြက္ ပိုလန္အ၀င္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာ ပတ္စ္ပို႔ျပစရာ မလိုေတာ့ပါ။ က်ေနာ္တို႔၏ ခရီးဆံုးၿမိဳ႕သည္ နယ္စပ္မွ သိပ္မေ၀းလွပါ။ Stettin ၿမိဳ႕ထဲအ၀င္ ေဟာ္တယ္မေရာက္ခင္ တိုးရစ္ဂိုက္အမ်ိဳးသမီး ကားေပၚ တက္လာၿပီး ဒိန္းမတ္ဘာသာျဖင့္ သူ႔ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ပါသည္။ ပိုလန္သံ၀ဲ၀ဲျဖင့္ ဒိန္းမတ္လို ရွင္းျပေနတာ နားေထာင္ရင္း ဒိန္းမတ္စာအတူသင္ခဲ့ရသည့္ အေရွ႕ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကို သတိရမိပါသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူတုိ႔က ဥေရာပတုိက္သားအခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ ဒိန္းမတ္အသံထြက္ကို က်ေနာ္တို႔ထက္ ပို၍ နီးစပ္ေအာင္ ေျပာႏုိင္ပါသည္။
ဟိုတယ္မွာ ေရခ်ိဳးၿပီး ဟိုနားဒီနား ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ကုန္တုိက္တခုကို ေရာက္သြားသည့္အခါ ခရစ္စမတ္ ေရွာ့ပင္းကာလျဖစ္ေနသည့္အတြက္ လူေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနပါသည္။ ကုန္တုိက္မွာ ပစၥည္းေတြလည္း အစံုအလင္ ရွိ၍ ဒိန္းမတ္ထက္စာလွ်င္ ေစ်းသက္သာပါသည္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ဆိုသည္ မွာလည္း သူ႔ႏုိင္ငံသားတို႔၏ ၀င္ေငြႏွင့္ ၀ယ္လိုအားေပၚမွာ အေျခခံသည္မို႔ ႏိုင္ငံသားတုိ႔ ၀င္ေငြထြက္ ေငြ မွ်တပါက ႏုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္စရာ လုိမည္မဟုတ္ပါ။ ဒိန္းမတ္မွာေတာ့ ပိုလန္လူမ်ိဳး အေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္လာလုပ္ၾကပါသည္။
ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခရီးပန္းလာသည္မို႔ အနားယူ အိပ္စက္လုိက္ပါေတာ့သည္။ ။


ဘာလင္ အေ၀းေျပးကားဂိတ္

ေဟာ္တယ္မွ လာႀကိဳသည့္ကား


ဒိန္းမတ္လိုေျပာတတ္သည့္ ပိုလန္သူ တိုးရစ္လမ္းညႊန္

အမ်ိဳးသားေရး ၀ါဒ ၀ကၤပါ

က်ေနာ္တို႔ ဒိန္းမတ္ေရာက္ခါစ အိမ္မွာကြန္ျပဴတာ မ၀ယ္ႏိုင္ေသးေတာ့ စာၾကည့္တုိက္ကို ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္ ေရာက္ပါတယ္။ စာအုပ္ငွားဖို႔ မဟုတ္ပါ။ အင္တာနက္သြားသံုးၾကတာပါ။ စာအုပ္ေတြကလည္း ဒိန္းမတ္စာအုပ္ ေတြခ်ည္း စာၾကည့္တုိက္အျပည့္ဆုိေတာ့ မဖတ္တတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္ လိုခ်င္ရင္ သူတို႔မွာေပးပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ဖတ္ဖို႔ညႊန္းလို႔ United States of Europe ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို မွာဖတ္ဘူးပါတယ္။ အေမရိကန္စာေရးဆရာတေယာက္ရဲ့ ဥေရာပအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ပါ။
ေနာက္ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးေတြမွာ ရည္ညြန္းထားတဲ့ မူရင္းေဆာင္းပါးပါ မဂၢဇင္းအေဟာင္း ေတြ စာၾကည့္တုိက္မွာရွာခိုင္းၾကည့္တုန္းကလည္း တိုင္းမ္စ္နဲ႔ နယူး၀ိခ္စ္ မဂၢဇင္းအေဟာင္းေတြ ရလာခဲ့ပါတာပါပဲ။ အဲဒီက်ေတာ့မွ ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္နဲ႔ မူရင္းေဆာင္းပါးကို တဲြဖတ္လို႔ ရသြားၿပီး ဘေလာ့မွာလည္း တင္ေပးႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ။

အမ်ိဳးသားေရး ၀ါဒ ၀ကၤပါ

လြန္ခဲ့သည့္အပတ္က ကမၻာႀကီးသည္ ဥေရာပအမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုကို ျမင္ခဲ့ၾကရသည္။ လ်င္ျမန္စြာ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးေနေသာ ဆိုဗီယက္ယူနီယံတြင္ တက္ႂကြေနေသာ လူအုပ္မ်ားသည္ မ်ိဳးဆက္တခုမွ် ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ့ေသာ
သူတို႔၏ အမ်ိဳးသားအလံမ်ားကို လႊင့္တင္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ေတာင္းဆိုသည့္အေနျဖင့္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားေသာ အထိမ္းအမွတ္မ်ားကို က်င္းပေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မိုင္ရာအနည္းငယ္မွ်သာ ကြာေ၀းေသာ ယူဂိုဆလားဗီးယားတြင္မူ ခ႐ိုေအးရွားႏွင့္ ဆာဘီးယား ျပည္သူ့႔စစ္အဖဲြ႔၀င္မ်ားသည္ ေသြးေခ်ာင္းစီးေသာ လူမ်ိဳးစုစစ္ပဲြတပဲြတြင္ တေယာက္ကို တေယာက္ သတ္ျဖတ္ေနၾကသည္။
လူမ်ားသည္ မ်ိဳးတူစုမ်ားအျဖစ္ ဖဲြ႔စည္းမိလာခဲ့သည့္အခ်ိန္မွ စ၍ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒဟူ၍ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သေဘာတရားတရပ္အေနျဖင့္မူ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ ရိုမန္းတစ္လႈပ္ရွားမႈ၏ အစိတ္အပိုင္းတရပ္ အျဖစ္ ဆယ့္ရွစ္ရာစုႏွစ္ တြင္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ အေကာင္းဆံုးေသာ ပံုသ႑ာန္သည္ ေႏြးေထြးလိႈက္လဲွေသာ မ်ိဳးခ်စ္၀ါဒ ျဖစ္သည္။ အိုလံပစ္ပဲြေတာ္မ်ားတြင္ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားသီခ်င္းကို ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္ တစ္ဆို႔ကာ ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္းထေစေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ အဆိုးဆံုးပံုသ႑ာန္မွာ မွားမွားမွန္မွန္ ငါ့ႏိုင္ငံ၊ ငါ့လူမ်ိဳးမွ ငါ့လူမ်ိုး ဟူေသာ ဂ်င္ဂိုအစ္ဇင္း ျဖစ္သည္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ ေရွာဗင္နစ္ဇင္း ျဖစ္သည္။ ေရွာဗင္နစ္ဇင္း ဆိုသည္မွာ ျပင္သစ္ ျပည္ႀကီး၏ ဘုန္းတန္ခိုးႏွင့္ အာဏာစက္ကို လက္နက္အင္အားသံုး၍ ထူေထာင္ရမည္ဟူေသာ အယူအဆကို ထူေထာင္ခဲ့သည့္ နပိုလီယန္၏ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တဦးျဖစ္သူ နစ္ကလတ္စ္ ေရွာ္ဗင္၏ အယူအဆ ျဖစ္သည္။
သမိုင္းတေလွ်ာက္တြင္ ႏိုင္ငံေရး၀ါဒ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္အနက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ အျပင္းထန္ဆံုး အားအေကာင္း ဆံုး ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဘာသာတရားေၾကာင့္မွလဲြလွ်င္ အျခားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားထက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒေၾကာင့္ ေသြးေတြ ေခ်ာင္းစီးခဲ့ဖူးသည္။ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ လႈံ႔ေဆာ္ေရးသမားတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဒုကၡ၊ သုကၡမ်ားအတြက္ အိမ္နီးနား ခ်င္း လူမ်ိဳးမ်ားကို အျပစ္ဖို႔ကာ ေသြးဆူေနေသာ လူအုပ္မ်ားကို လႈံ႔ေဆာ္ဖူးၾကေလၿပီ။ ဆားဘီးယားေခါင္းေဆာင္ မီလိုဆီဗစ္ႏွင့္ ခ႐ိုေအးရွားေခါင္းေဆာင္ ဖရန္ဂ်ိဳတူဂ်မန္းတို႔သည္ ဤလုပ္ငန္းတြင္ ေနာက္ဆံုးေပၚလာေသာ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
လာမည့္လမ်ားတြင္ အမ်ိဳးသားေရးလႈံ႔ေဆာ္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာေနသည္မွာ ကံဆိုးသည္ဟုပင္ ဆိုရေတာ့မည္ ထင္သည္။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံႏွင့္ အေရွ႔ဥေရာပတြင္ ႏိုင္ငံေရးမၿငိမ္သက္မႈမ်ားေၾကာင့္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္မႈႀကီးႏွင့္ ရိကၡာျပတ္လပ္ မႈတို႔ေပၚေပါက္ခဲ့ပါက အမ်ားထင္ထားသကဲ့သို႔ ထိုကိစၥမ်ားအတြက္ အျခားေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားအေပၚတြင္ ရမယ္ ရွာရေပေတာ့ မည္။ ပိုလန္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ အဒမ္အစ္ရွနစ္က မၾကာမီတြင္ ေသြးဒီေရႀကီးတရပ္ ေပၚ ေပါက္လာႏိုင္သည္ဟု သတိေပးခဲ့သည္။ မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ဒီမိုကေရစီတခုအတြက္ ေထာင္ေခ်ာက္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီေထာင္ေခ်ာက္ဟာ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔အတူ ေပၚေပါက္လာလိမ့္မယ္ ဟု သူကေျပာခဲ့သည္။ အေနာက္ဥေရာပသည္ ထိုေထာင္ေခ်ာက္ကို ေရွာင္ကြင္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုနမူနာသည္ အေရွ႔ဥေရာပအတြက္ သင္ခန္းစာတရပ္ျဖစ္ႏိုင္သည္။
အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ ဆဲြေဆာင္မႈသည္ လူ႔သဘာ၀လူ႔စ႐ိုက္အတြင္းတြင္ နက္႐ိႈင္းစြာ ၀င္ေရာက္အျမစ္တြယ္လ်က္ ရွိသည္။ လူဆိုသည္မွာ မိမိႏွင့္ မ်ိဳး႐ိုးဇာတိတူေသာသူကို ခင္မင္တြယ္တာေသာ သေဘာရွိသည္။ သူစိမ္းတရံဆံကို ဖယ္ထုတ္လို ေသာ သေဘာရွိသည္။ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ မ်ိဳး႐ိုးသစၥာရွိမႈကို ထိန္းသိမ္းမႈတြင္ အေျခခံသည္ဟု ယူဆႏုိင္သည္။ အျခား ေသာ (ႏိုင္ငံေရး) သေဘာတရားမ်ားသည္ ေပၚလာၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားေကာင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကမည္။ သို႔ရာတြင္ အမ်ိဳး သားေရး၀ါဒကား ျပင္းထန္အားေကာင္း၍ မတိမ္ေကာႏိုင္သည့္ ခြန္အားရွိသည္။
သမိုင္းပညာရွင္တဦးျဖစ္သူ အစၥဗန္ဒီးယက္က လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ အတြင္းတြင္ အေရွ႔ဥေရာပ၌ လစ္ဘရယ္ အစိုးရ၊ ကြန္ဆာေဗးတစ္အစိုးရ၊ ဒီမိုကရက္တစ္အစိုးရ၊ အာဏာရွင္အစိုးရ၊ ဖက္ဆစ္အစိုးရ၊ ေဘာ္လရွီဗစ္အစိုးရတို႔ တလွည့္စီ ႀကီးစိုးလႊမ္းမိုးခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုအစိုးရမ်ားႏွင့္ ယင္းတို႔၏ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရား အားလံုးတို႔သည္ ယာယီမွ်သာ ျဖစ္ခဲ့ ၾကသည္။ ထာ၀ရျဖစ္ေသာအရာမွာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသာလွ်င္ ျဖစ္သည္ ဟု ေရးခဲ့ဖူးသည္။
ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒသည္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒထက္ အားေကာင္းသည္ဟု ထင္စရာျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတကာ အလုပ္သမား လူတန္းစားစိတ္ဓာတ္သည္ အဖႏိုင္ငံအေပၚ သစၥာရွိမႈထက္လည္းေကာင္း၊ အလံတလံေပၚတြင္ သစၥာရွိမႈထက္၎ ပို၍အားေကာင္းသည္ဟု ကားလ္မတ္ က ေျပာခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ပထမ ကမၻာစစ္အတြင္းက အလုပ္သမားမ်ားသည္ လက္နက္မ်ားကို ခ်ထားရန္ ေဟာေျပာခဲ့ၾကေသာ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားေနာက္သို႔ မလို္က္ဘဲ စစ္တိုက္ရန္ ေဟာေျပာခဲ့ၾကသည့္ အမ်ိဳးသားေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားေနာက္သို႔ လုိက္ခဲ့ၾကသည့္အခါတြင္ ကားလ္မတ္၏ သေဘာတရားသည္ ေသဆံုးသြားခဲ့ေလၿပီ။ သို႔တုိင္ေအာင္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံတြင္ အႏွစ္ခုႏွစ္ဆယ္တုိင္တိုင္။ အေရွ႔ဥေရာပတြင္ အႏွစ္ေလးဆယ္တိုင္တိုင္ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒသည္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္း မရွိ။ လႈိုက္စားရံု လိႈက္စားခဲ့သည္။
အေရွ႔ဥေရာပႏွင့္ အလယ္ဥေရာပတို႔တြင္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို လည္ပင္းညွစ္သတ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနခ်ိန္၌ အေနာက္ ဥေရာပသည္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို ေက်ာ္လႊားသြားရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္၏ အပ်က္အစီးပံုမ်ားထဲမွ အေနာက္ ဥေရာပ ကမၻာႀကီး တြားသြားထြက္လာခ်ိန္တြင္ ‘ေနာက္ထပ္ဤအျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ေစရ‘ ဆိုသည့္ အသံမ်ားကို ေနရာတကာတြင္ ၾကားေနရသည္။ အႏွစ္ခုႏွစ္ဆယ္မရွိတရွိ အတြင္းတြင္ ဂ်ာမဏီႏွင့္ ျပင္သစ္အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒတို႔ေၾကာင့္ ကမၻာစစ္ႀကီး ႏွစ္ခုအပါ အ၀င္ ဥေရာပတြင္ စစ္ပဲြႀကီးသံုးပဲြ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ျပင္သစ္ႏွင့္ ဂ်ာမဏီတို႔၏ အားၿပိဳင္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ေပးရန္အတြက္ အခ်ဳိ႕ ေသာ စနစ္သစ္မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ဥေရာပလႈပ္ရွားမႈကို စတင္ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည့္ အီတလီအမ်ိဳးသား ေအာ္တီယာရွိ စပီနယ္လီက ထိုႏွစ္ကာလမ်ားကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ကာ ကပ္ဆိုးႀကီးေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ လူထုႀကိဳက္ စိတ္ဓာတ္တခု အျဖစ္မွ စုေတသြားခဲ့ေလၿပီ ဟု ေရးခဲ့သည္။
အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို ေျမျမဳပ္သၿဂိဳလ္ပစ္မည့္ စနစ္သစ္၊ အေဆာက္အအံုသစ္မ်ားကို ထူေထာင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ မ်ားသည္ လြန္စြာအေရးႀကီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားမွ နယ္စပ္ေဒသတြင္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကၿပီး မိမိတို႔လူမ်ိဳးစုအၾကားတြင္ မၾကာခဏ တိုက္ခုိက္မႈမ်ားေပၚေပါက္ေနသည္ကို ေတြ႔ခဲ့ၾကရသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ သူတို႔ ဘာအတြက္ တိုက္ခိုက္ေနသည္ကို ေကာင္းေကာင္းသိၾကသည္။ သူတို႔၏ ယံုၾကည္ခ်က္ကို သူတို႔လို ဒုကၡ သုကၡမ်ားကို ခံစားခဲ့ ၾကသူမ်ားမွ နားလည္ႏို္င္ေပလိမ့္မည္။ ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ေစာေစာပိုင္းႏွစ္ျဖစ္ေသာ ထူးျခား၍ တိုေတာင္းေသာ ကာလတ၀ိုက္တြင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည့္ ျပင္သစ္ေခါင္းေဆာင္ ေရာဗတ္႐ူးမန္း၊ ဂ်ာမဏီေခါင္းေဆာင္ ကြန္း၇တ္အဒီေနာ ႏွင့္ အီတလီ ေခါင္းေဆာင္ အက္စီဒီ ဒီဂက္စပါရီ တို႔သည္ ႏုိ္င္ငံျခားအုပ္စိုးမႈ (ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းက ဂ်ာမန္တို႔၏ အုပ္စိုးမႈ) ေအာက္တြင္ ေနခဲ့ၾကရသည္။ သူတို႔အားလံုးသည္ ဂ်ာမန္စကားကို ေရလည္စြာ ေျပာတတ္ၾကသည္။
သူတို႔သည္ ေနာင္တြင္ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ဟု ေခၚတြင္မည့္ အဖဲြ႔အစည္းအတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ားကို ခ်ေပးခဲ့ၾက သည္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံရွိ ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ၀န္ႀကီးမ်ားစုေ၀းကာ ႏို႔ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ေရးအတြက္ အခ်င္းခ်င္း အၿမဲလိုလို ရန္ျဖစ္ေနၾက သည့္ ယေန႔အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ကို ေဘးဖယ္ပစ္ရန္လြယ္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘံုေစ်းအဖဲြ႔၏ ေအာင္ျမင္စြမ္းေဆာင္ မႈမ်ားသည္လည္း ႀကီးမားပါသည္။ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ႀကီးရွိေနသျဖင့္ ျပင္သစ္ႏွင့္ ဂ်ာမဏီတို႔ၾကားတြင္ ေနာက္ထပ္စစ္ပဲြတခု ျဖစ္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ ယေန႔လည္း ထိုအတိုင္းျဖစ္ေနပါသည္။
ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔သည္ ထိုအလုပ္တြင္မ်ားစြာ ေအာင္ျမင္လ်က္ရွိရာ ယခုအခ်ိန္တြင္ အေရွ႔ဥေရာပတြင္ တႏို္င္ငံႏွင့္ တႏုိင္ငံၿပိဳင္ဆိုင္ၾကရန္ တိုက္တြန္းေနသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။ ယခင္တပတ္ကပင္ အာေမးနီးယားသမၼတ လီဗြြန္တက္ပင္ ထ႐ိုစီယန္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ရဲ့ နည္းအတိုင္းဓနသဟာယအဖဲြ႔ တခုကို ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ ရရွိေနတဲ့အခြင့္ အေရးေတြကို အသံုုးခ်ၾကရလိမ့္မည္ဟု ေျပာခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ သမိုင္းဆိုသည္မွာ တပတ္ျပန္ေက်ာ့ေလ့ရွိသည္ဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္တူထပ္မွ် ျဖစ္ေလ့ မရွိပါ။ ဥေရာပအေနာက္ပိုင္းႏွင့္ အေရွ့ပိုင္းတြင္ လူမ်ိဳးစုအင္အားႀကီးႏုိင္ငံတခုျဖစ္ေသာ ႐ုရွသည္ အျခားေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားအေပၚ တြင္ လႊမ္းမိုးေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အေနာက္ဥေရာပတြင္မူ ျပင္သစ္၊ အေနာက္ဂ်ာမဏီႏွင့္ အီတလီတို႔သည္ ခပ္ေစာေစာပိုင္းအထိ အရြယ္ပမာဏခ်င္း တူညီေနၾကၿပီး တဦးကိုတဦး ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညီေအာင္ ထိန္းထားႏုိ္င္ၾကပါသည္။
အေရွ့ဥေရာပအဖို႔ အေနာက္ဥေရာပထံမွ သင္ခန္းစာယူႏုိ္င္စရာအခ်က္မွာ ကုိယ္ပိုင္အမ်ိဳးသား ေငြစကၠဴစနစ္ရွိ႐ံု၊ ကိုယ္ပိုင္ အမ်ိဳးသားစစ္တပ္ရွိ႐ံုမွ်ျဖင့္ စစ္မွန္ေသာ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ စစ္မွန္ေသာလြတ္လပ္ေရးကို မရႏိုင္ဆိုသည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါ သည္။ မည္သူကမွ် ဗုိလ္မက်ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံတိုင္းေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိေသာ လူမ်ိဳးစံု အဖဲြ႔အစည္းႀကီးတခုအတြင္း၌သာလွ်င္ လူမ်ိဳးစု တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ကာကြယ္ႏို္င္ပါသည္။ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ ေအာင္ျမင္ေနျခင္းမွာ အျခားေၾကာင့္ မဟုတ္။ ႏုိင္ငံတိုင္း ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိေသာ တခုႏွင့္တခု ဆက္သြယ္ေနၾကသည့္ ထာ၀ရ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမႈကြန္ျခာႀကီးကို ထူေထာင္ထားႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ပိုလန္ေခါင္းေဆာင္ မစ္ရွနစ္က အလယ္ႏွင့္ အေရွ့ဥေရာသည္ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ ႏွစ္ခုအနက္ တခုခုကို ေရြးရေတာ့မည္ ဟု ဆိုခဲ့ပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ပူးေပါင္းၾကပါစို႔၊ ဥေရာပစံမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာၾကပါစို႔ လို႔ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုက ေျပာေနတယ္၊ ေနာက္ ယဥ္ေက်းမႈတခုကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ မူလအမ်ိဳးသားဇစ္ျမစ္မ်ားဆီသို႔ ျပန္သြားၾကပါစို႔။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အမ်ိဳးသားမ်ား၏ သီးျခားေသာ ဟန္ျဖင့္ စနစ္သစ္တရပ္ကို ထူေထာင္ၾကပါစို႔ဟု ေျပာေနတယ္ ဟု သူကေျပာခဲ့သည္။
႐ွဴးမန္း၊ အဒီေနာႏွင့္ ဂတ္စပါရီ တို႔သည္ အေနာက္ဥေရာပတိုက္အား အမ်ိဳးသားသီးျခားဆန္မႈ နယ္နိိမိတ္ကို ေက်ာ္၍ ၾကည့္ရန္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါသည္။
ပ်က္စီးေစတတ္ေသာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို ေက်ာ္လႊားရန္အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံေဟာင္းမ်ားသည္ အတိတ္မွ အမုန္း တရားမ်ားကို ေမ့ေပ်ာက္ပစ္ႏိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရွိဖို႔လိုပါသည္။
ရည္ၫႊန္း ။ Time, September 9, 1991.

အိုဘယ့္ ျမန္မာ... အို ျမန္မာ တုိ႔...

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြ မေလးရွားလာၾကတာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ လာၾကတာပါ။ ပတ္စ္ပို႔နဲ႔ပဲလာလာ၊ ေတာင္ေက်ာ္ ေရေက်ာ္နဲ႔ပဲလာလာ မေလးရွားေရာက္ရင္ အလုပ္၀င္လုပ္ အခ်ိန္ပိုဆင္း အိမ္ကိုေငြပို႔၊ အားရင္ ျမန္မာကားၾကည့္၊ အပတ္စဥ္ မဂၢနမ္(မေလးရွားထီ)ထိုး၊ ပိတ္ရက္ဆိုရင္ ဘီယာေသာက္သူေသာက္၊ ေပၚကာေဒါင္းသူေဒါင္းေပါ့။ အဲလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္ၾကတာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကလည္း ေကာင္းမလာ၊ မေလးရွားမွာလည္း လုပ္လုပ္စားစားနဲ႔ဆိုေတာ့ မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာေတြရဲ့အနာဂတ္ဟာ တုိင္းျပည္ရဲ့ အနာဂတ္လိုပဲ မေရမရာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း မေလးရွားမွာ အေျခအေနမေကာင္းဘူးဆို ျမန္မာျပည္ျပန္သြားလိုက္ ဟိုေရာက္ေတာ့ ပိုဆိုးေနေတာ့ ျပန္ေရာက္လာနဲ႔ တခ်ိဳ႕ဆို ၂ ေခါက္ျပန္ သံုးေခါက္ျပန္ေတြေတာင္ရွိလာပါၿပီ။
က်ေနာ္လည္း အမ်ားထဲက တေယာက္မို႔ မေလးရွားသံသရာလည္ေနရင္း ၂၀၀၃ ခုႏွစ္အေရာက္ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းဆိုၿပီး ျပည္တြင္းမွာ အန္တီစု နဲ႔ ဦးတင္ဦးတို႔ အဖဲြ႔ကို လုပ္ၾကံတဲ့ ႀကံစည္မႈႀကီး ျဖစ္ပါေလ ေရာ။ အဲဒီအေရးအခင္းကို မေက်နပ္လို႔ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာတစု ကြာလာလမ္ပူက ျမန္မာသံ႐ံုးေရွ႕ကို သြားၿပီး ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီကစလို႔ မေလးရွားမွာ ႏုိင္ငံေရးအရ စုဖဲြ႔လႈပ္ရွားမႈေတြ စတင္ခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။
တခ်ိန္တည္းမွာ နုိင္ငံေရးကို အေျခခံၿပီး ယူအမ္ေလွ်ာက္တာေတြလည္း ေပၚလာပါတယ္။ မေလးရွား မွာ လမ္းေပၚမွာ ဆႏၵျပရင္ ဥပေဒနဲ႔ ၿငိစြမ္းတာမို႔ ရဲက ဖမ္းၿပီး အေရးယူပါတယ္။ အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာ ျမန္မာ ေတြအဖို႔ ယူအမ္ကိုပဲ အားကိုးရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တေန႔ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဒုကၡသည္ ေလွ်ာက္ထားဖို႔ ယူအမ္႐ံုးကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီးရံုး UNHCR (မေလးရွားဌာနခဲြ) ဟာ ကြာလာလမ္ပူရဲ့ စိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္တခုထဲမွာ ရွိၿပီး အဲဒီေနရာကို အမ်ားျပည္သူ အသံုးျပဳလို႔အဆင္ေျပတဲ့ ဘတ္စကား၊ မီးရထားတို႔နဲ႔ သြားလို႔ မရပါဘူး။ တကၠစီငွားၿပီးသြားရတဲ့ သီးသန္႔ေနရာ တခုပါ။
က်ေနာ္ေရာက္တဲ့ မနက္က ဒုကၡသည္ လာေလွ်ာက္သူ ဦးေရ လူႏွစ္ရာေက်ာ္ရွိပါတယ္။ အမ်ားစုက ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ ျဖစ္ၿပီး အင္ဒိုနီးရွားက ခဲြထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ Aceh ျပည္နယ္သားတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ရံုးေပါက္၀မွာ တိုကင္ေတြထုတ္ေပးေတာ့ က်ေနာ္ရတဲ့ စာရြက္မွာ တိုကင္နံပါတ္တခုနဲ႔ အတူ Myanmar (O) လို႔ေရးထားတာေတြ႔ပါတယ္။ ခ်င္းေတြကို ထုတ္ေပးတဲ့စာရြက္မွာေတာ့ CHIN လို႔ေရးထားၿပီး၊ အာခ်ီးျပည္နယ္သားေတြကိုေတာ့ Aceh လို႔ေရးထားေတာ့ မွတ္ပံုတင္တဲ့ေနရာမွာ လြယ္ကူေအာင္ အုပ္စုခဲြထား ပံုရတယ္လို႔ နားလည္လိုက္ေပမယ့္ ျမန္မာမွာ ဘာျဖစ္လို႔ O (အို) ပါေနရတာလဲ။ ငါ အုိဗာစေတးျဖစ္ေနတာ သူတို႔က ဘယ္လိုလုပ္သိေနတာလဲ စသျဖင့္ က်ေနာ့္မွာ အေတြးေတြ ပြားေနမိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေမးစရာလူ လုိက္ရွာေတာ့ သံဆူးႀကိဳးကာထားတဲ့ ၿခံစည္းရုိးနားမွာ စားပဲြေလးခ်ၿပီး ထုိင္ေနတဲ့ ယူအမ္၀န္ထမ္းအမ်ိဳးသမီး ကို ေတြ႔ပါတယ္။ What does this mean O here? လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ It means other. လို႔ ေျဖပါတယ္။ ဟာ.. ဒါဆို ငါက ျမန္မာဆိုေပမယ့္ အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ အျခားအုပ္စု၀င္ ျဖစ္ေနပါလားလို႔ သေဘာ ေပါက္လိုက္ပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ က်ေနာ္ေနာက္က Myanmar ဆိုၿပီး ကြင္းစကြင္းပိတ္ အို မပါတဲ့ တိုကင္ ကိုင္ထားသူေတြ ၀င္လာတာ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရုိဟင္ဂ်ာအဖဲြ႔ ေတြျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႔ကို ယူအမ္က ျမန္မာလို႔ သိထားၿပီး ျမန္မာလိုမႊတ္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ အခုမွ ယူအမ္လာတင္ၾကတာမို႔ Myanmar (O) မေရမရာ ျမန္မာအုပ္စုလုိ႔ သတ္မွတ္ထားေၾကာင္း က်ေနာ္လည္း နားလည္လုိက္ရပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေန႔က ယူအမ္က ထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ ဒုကၡသည္အျဖစ္ မွတ္ပံုတင္ထားေၾကာင္း စာရြက္ကိုေတာ့ ရလာခဲ့တာ မို႔ ျမန္မာမွာ အိုပါသူေရာ အိုမပါသူပါ ယူအမ္စာရြက္ကိုင္တာခ်င္းေတာ့ အတူတူ ျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား ။ ။

ေဆာင္းရယ္ ႏွင္းရယ္ ကိုယ့္အလုပ္ရယ္ ...

အေအးပိုင္းရာသီဥတုကို ရၾကတဲ့ ဥေရာပ၊ ေျမာက္အေမရိက၊ အာရွ စတဲ့ ေဒသေတြမွာ ေဆာင္းတြင္းမို႔ ႏွင္းေတြက်လာၿပီဆိုရင္ ေနရာတကာ သူတို႔ မင္းမူေနေတာ့တာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ႏွင္းက်တဲ့ရာသီမွာ သြားဖို႔လာဖို႔ အဆင္ေျပေအာင္ လမ္းေပၚက ႏွင္းေတြကို ရွင္းေပးရတာကလည္း အလုပ္တခုပါ။ အလြန္ကို ေငြကုန္ေၾကးက် လည္း မ်ားလွပါတယ္။
က်ေနာ္အခုလက္ရွိ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ စက္႐ံုက အဲဒီလမ္းေပၚက ႏွင္းေတြကို ရွင္းတဲ့ စက္ေတြထုတ္ လုပ္ေရာင္းခ်ပါတယ္။ စက္႐ံုသက္တမ္းက အႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး အခုလက္ရွိ အလုပ္သမားဦးေရ ၂၀၀ ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့စက္ေတြကို ဥေရာပတခြင္၊ ကေနဒါနဲ႔ အေမရိကတို႔ကို ေရာင္းပါတယ္။ တရုတ္ကိုလည္းေရာင္းမယ္ဆိုၿပီး ေစ်းကြက္ထုိးေဖာက္တာ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးက စက္တလံုး ႏွစ္လံုးလား ၀ယ္ၿပီး ေနာက္ မယူေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ျပည္က လမ္းေတြေပၚမွာ ႏွင္းရွင္းတဲ့ စက္ေတြကေတာ့ မ်ားမ်ားလာ တာကို ၾကည့္ၿပီး ကုမၼဏီက သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ လစဥ္လုပ္တဲ့ ထုတ္လုပ္ေရး အစည္းအေ၀းတခုမွာ `ေတာ္ၿပီ၊ ေနာက္ဆို တရုတ္ကို ဘာမွ သြားမေရာင္းေတာ့ဘူး´ လို႔ စက္ရံုတာ၀န္ခံက ေျပာခဲ့ဘူးပါတယ္။ သူတို႔လည္း `လူ႔အေၾကာင္းေပါင္းၾကည့္မွသိ´ ဆိုတာလို တရုတ္အေၾကာင္းေပါင္းၾကည့္ၿပီးေတာ့သိသြားပံု ရပါတယ္။
စက္႐ံုကထုတ္လုပ္တဲ့ စက္အမ်ိဳးအစားေတြက အရြယ္အစားအမ်ိဳးမ်ိဳးပါ။ လူသြားလမ္းပလက္ေဖာင္း၊ ၿမိဳ႕တြင္းကားလမ္း၊ ဟုိင္းေ၀းလမ္း နဲ႔ ေလယာဥ္ကြင္း သံုးမယ့္ ေနရာေပၚမူတည္ၿပီး စက္အမ်ိဳးအစားေတြ ကြာပါတယ္။ က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဌာနက ဂေဟဌာနပါ။ ျဖတ္ေတာက္ၿပီးသား၊ ေခါက္ၿပီးသား၊ အေပါက္ေဖာက္ၿပီးသား ပစၥည္းေတြဟာ စက္မႈပံုၾကမ္းစာရြက္နဲ႔အတူ က်ေနာ့္ဆီေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒါေတြကို သူ႔ပံုစံအတုိင္းျဖစ္သြားေအာင္ အရင္ ဂေဟစက္နဲ႔ တဲြေပးရပါတယ္။ ၿပီးရင္ မွန္မမွန္စစ္၊ အိုေကၿပီဆိုရင္ ဂေဟေဆာ္ေပေတာ့ပဲ။ ဂေဟေဆာ္တဲ့ ေနရာမွာသံုးတဲ့ စက္အမ်ိဳးအစားက အမ္အိုင္ဂ်ီ လုိ႔ ေခၚတဲ့ စီအိုတူးဓာတ္ေငြ႔န႔ဲသံုးတဲ့ စက္ေတြပါ။
က်ေနာ္ရတဲ့ လစာကေတာ့ ဥေရာပတုိက္သားေတြျဖစ္တဲ့ ဒိန္းမတ္ေတြ ရတဲ့ လစာႏႈန္းအတုိင္းပါပဲ။ အလုပ္စ၀င္ ကာစကေတာ့ ခံစားခြင့္ေတြ၊ ခြင့္ရက္ေတြ အျပည့္မရေသးေပမယ့္ အခုတႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီဆိုေတာ့ သူ႔စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအတုိင္း အက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြရလာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာ အလုပ္သမားတိုင္း သမဂၢတခုခုကို အသင္း၀င္ၾကရပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ့လစာ အခြင့္အေရးကို သမဂၢေတြက ေတာင္းဆို ေပးပါတယ္။ ေနာက္ အသင္း၀င္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အလုပ္ထုတ္ခံရမွာကို ပူစရာမလိုေအာင္ စီစဥ္ေပးထား တာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
က်ေနာ္ကို အလုပ္မခန္႔ခင္ တလအရင္လုပ္အားေပး၀င္ရပါတယ္။ လစာမရပါဘူး။ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားေပါ့ (တကယ္ေတာ့ သူ႔ထမင္းပါပဲ)။ လူမႈဖူလံုေရးစံေတြအရ ေထာက္ပံ့ေၾကးယူထားသူေတြကို စက္႐ံုက လုပ္အားေပးခိုင္းခြင့္ရွိပါတယ္။ လုပ္အားေပးကာလမွာ ကုမၼဏီကႀကိဳက္ရင္ အလုပ္ခန္႔ပါတယ္။ က်ေနာ္ အလုပ္စ၀င္တဲ့ ၂၀၀၆ ေဆာင္းတြင္းမွာ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာမႈေၾကာင့္လားမသိ ဥေရာပတတိုက္ လံုး ႏွင္းမက်ပါဘူး။ ႏွင္းလည္းမက် ႏွင္းရွင္းတဲ့စက္ေတြအလုပ္မလုပ္ၾကရေတာ့ ကုမၼဏီက စက္အပိုပစၥည္းေတြ မေရာင္းရတဲ့အတြက္ လူ ၂၀ ေလာက္ အလုပ္ျပဳတ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျပဳတ္တဲ့အထဲ က်ေနာ္ ပါမသြားပါ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဘယ္လိုလာအံုးမလဲ မသိ၊ ရာသီဥတုဆိုတာက ႀကိဳတင္ေျပာလို႔ရတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ ေလေတာ့ က်ေနာ္လည္း မခန္႔မွန္းတတ္ပါ။ အခုဆို ဒီဇင္ဘာလထဲ၀င္လာၿပီ၊ ႏွင္းက အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မေတြ႔ရေသးေပမယ့္ ႏွင္းရွင္းမယ့္ အဖဲြ႔ေတြကေတာ့ အသင့္ျဖစ္ေနတာ ေအာက္ကပံုေတြကိုသာ ၾကည့္ပါေတာ့။ ။

ဆရာက ကၽြမး္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ...

က်ေနာ္ ဆယ္တန္းႏွစ္မွာ စက္မႈသင္တန္းေက်ာင္း သြားတက္ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ စက္မႈေက်ာင္းဆင္းေတြ ၈၈ အေရးအခင္း ေနာက္ပုိင္း စကၤာပူ နဲ႔ မေလးရွားကို အလုပ္ထြက္လုပ္ၾကေတာ့ အဆင္ေျပၾကသူမ်ား ပါတယ္။ ေက်ာင္းတံုးက စာေတြ႔လက္ေတြ႔သင္ေပးလိုက္တာရယ္၊ စက္႐ံုေတြမွာ လုပ္သက္ အနည္းဆံုးလုပ္သက္ ေလးငါးႏွစ္ ရွိခဲ့ၾကတာေၾကာင့္လည္း ပါတာေပါ့ေလ။ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းဆင္းေတြတင္ ႏုိင္ငံျခားထြက္တာ မဟုတ္ပါ။ စီးပြားေရးက တစတစ က်ပ္တည္းလာတာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကို သင္ျပေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေတြလည္း ႏိုင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ အဆင္ေျပသလို တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အဆင္မေျပၾကပါဘူး။ အဆင္ေျပတဲ့ဆရာတေယာက္ကေတာ့ အခုထိ စကၤာပူမွာ အလုပ္လုပ္ေနဆဲပါ။ ဆရာတေယာက္ကေတာ့ မေလးရွားမွာ အလုပ္ေတြအဆင္မေျပပါဘူး။ ဆရာက မေလးရွားကို ပဲြစားနဲ႔ထြက္လာတယ္။ ပဲြစားသြင္းေပးတဲ့ စက္႐ံုမွာ သူမလုပ္ခ်င္ေတာ့ မေလးရွားေရာက္ေနတဲ့ တပည့္ေတြကို အဆက္အသြယ္လုပ္ၿပီး တျခားစက္႐ံု ေျပာင္းပါတယ္။ အဲဒီစက္႐ံုမွာလည္း အလုပ္ရွင္ႀကိဳက္ေအာင္ သူလုပ္မျပႏုိင္ပါဘူး။ ဆရာ့အတြက္ စိတ္ညစ္ရတာေတာ့ မေလးရွားမွာ အီးပီနဲ႔ေနၿပီး မိသားစုပါေခၚထားႏုိင္တဲ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းပါ။ ဆရာက သူ႔ကို အပူကပ္ေနေတာ့ သူမွာ လံုးလံုးတာ၀န္ရွိေနသလိုျဖစ္ေနတာေပါ့။
တရက္ေတာ့ သူ႔အိမ္မွာ အလွဴလုပ္တံုး က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုတံုး စားၾက ေသာက္ၾကနဲ႔ စကားေကာင္းေနတံုး ဆရာ့အေၾကာင္း ေရာက္သြားပါတယ္။ ဆရာအလုပ္ေတြ အဆင္မ ေျပတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဟိုတေလာကပဲ သူ႔အိမ္မွာ လာ `ဂိန္´သြားေၾကာင္း၊ အလုပ္တခု ရွာသြင္းေပးလိုက္ ျပန္ေရာက္လာလိုက္ ျဖစ္ေနေၾကာင္းကို အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းက အားလံုးေရွ႕မွာ ညည္းျပေတာ့၊ တေယာက္ က ရုတ္တရက္ ထေမးလုိက္တာက `ဆရာက မကၽြမ္းလို႔လား´ တဲ့။ သူဆိုလိုတာက ကုိယ္ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ပညာရပ္မွာ တကယ္တတ္ရင္ အဆင္ေျပရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးက ရုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိျဖစ္သြားေစတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ကိုယ့္ကုိ သင္ျပေပးထားတဲ့ ဆရာကို မကၽြမ္းက်င္ဘူးလို႔ ဘယ္တပည့္က ေျပာရက္ပါ့မလဲ။ ကၽြမ္းတယ္လို႔ေျပာရေအာင္လည္း လက္ေတြ႔မွာက ဆရာက အလုပ္မၿမဲဘူး ေလ။ အားလံုးေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ေဘးနားမွာ ခေလးထမင္းခြန္႔ေနတဲ့ အိမ္ရွင္အမိ်ဳးသမီး ၀င္ေျပာလိုက္မွပဲ အားလံုး အသက္႐ႈေခ်ာင္သြားရပါတယ္။ သူ၀င္ေျပာလုိက္တာက `ဆရာက ကၽြမ္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေမ့ကုန္ၿပီ´ တဲ့။ `ကၽြမ္းေတာ့ ကၽြမ္းတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေမ့ကုန္ၿပီ´ ကဲ . ဘယ္ေလာက္မ်ား သံတမန္ ဆံတဲ့ စကားလဲ။ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ အေျခအေနမွာ အခုလို ထြက္ေပါက္ေပးတဲ့ စကားမ်ိဳးကို ေျပာလုိက္တာ အိ္မ္ရွင္မတဦးျဖစ္ေနတာကို က်ေနာ္ အံ့ၾသ၍မဆံုးေတာ့ပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း တခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြမွာ ပုခက္လႊဲတဲ့လက္ကို အိမ္တြင္းမႈကိစၥမွာတင္မထားပဲ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေနရာေတြမွာ တာ၀န္ေပးေနရတာပါလားလို႔ တဆက္တည္း ေတြးေနမိပါတယ္။ ။

ဥေရာပအင္တာနက္ကေဖးဆုိင္ႏွင့္ ယူရိုေငြ

က်ေနာ္တို႔မိသားစု ဒိန္းမတ္မွာ ေနစရာ အိမ္ရေတာ့ ဖုန္းကို ပထမဦးစားေပးေလွ်ာက္ပါတယ္။ အိမ္ဖုန္းရေတာ့ ဆက္သြယ္ေရး ပိုေကာင္းလာေပမယ့္ ကြန္ျပဴတာမ၀ယ္ႏုိင္ေသးေတာ့ အင္တာနက္ မရေသးပါဘူး။ ကြန္ျပဴတာ တလံုး၀ယ္လိုက္ေတာ့လဲ သံုးမယ့္သူကမ်ားေနလို႔ ကြန္ျပဴတာက မေလာက္ျပန္ပါဘူး။ အခုေတာ့ ဒီေရာက္တာ လည္း သံုးႏွစ္နီးပါးဆိုေတာ့ အိမ္မွာလူငါးေယာက္ရွိတာ ကြန္ျပဴတာ ေလးလံုးျဖစ္ေနပါၿပီ။
အိမ္မွာ အင္တာနက္မရွိသူေတြကေတာ့ အင္တာနက္အငွားဆုိင္ေတြကို အားကိုးေနရအံုးမွာေသခ်ာ ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ေတြမွာလည္း ကြန္ျပဴတာ အင္တာနက္ေတြ သံုးလို႔ရပါတယ္။ ခရီးသြားရင္း သံုးခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္လည္း ဘူတာ႐ံုေတြမွာ အင္တာနက္ကဖီးေတြ ရွိပါတယ္။ အင္တာနက္ဆိုင္ ဆိုေပမယ့္ ဆိုင္၀န္ထမ္းမရွိ၊ ပိုက္ဆံအေႂကြ (သို႔) ခရက္ဒစ္ကဒ္ နဲ႔ စက္မွာ လက္မွတ္၀ယ္၊ ကြန္ျပဴတာမွာ PIN ႐ိုက္ထည့္ ၿပီး သံုးရတဲ့ ဆုိင္တဆိုင္ ဆြီဒင္ႏုိင္ငံ Malmo ဘူတာရံုမွာ ေတြ႔ခဲ့လို႔ ဓါတ္ပံု ႐ုိက္လာခဲ့တာ တင္လုိုက္ပါတယ္။ ကိုပင္ေဟဂင္ဘူတာႀကီးမွာလည္း အလားတူဆိုင္မ်ိဳးေတြရွိပါတယ္။




မိနစ္ကိုးဆယ္ကို ၃ ယူရိုေပးရမွာျဖစ္ၿပီး ဒိန္းမတ္ (သို႔) ဆြီဒင္ေငြနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ၂၉ ခရိုနာ ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။



ဒိန္းမတ္မွာလည္း ယူရိုေငြကိုပဲ အသံုးျပဳၾကဖို႔ မၾကာခင္မွာ ထပ္မံ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ၾကအံုးမယ္လို႔ ၾကားေနရတာမို႔ က်ေနာ္ဆိုရင္ေတာ့ ယူရိုေငြကိုပဲ သံုးဖို႔ မဲေပးပါမယ္။ အဲဒါဆို ေခါင္းထဲမွာ ေငြေစ်းႏႈံးေတြ မွတ္ရတဲ့ အလုပ္ အမ်ားႀကီးသက္သာသြားမွာပဲ။ ။

ေမာ္စီတုန္းႏွင့္ YouTube တို႔ ေတြ႔ၾကေလၿပီ

ေခတ္မီနည္းပညာအစြမ္းျဖင့္ ကမၻာက အလ်င္အျမန္သိသြားခဲ့ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ အမွတ္တမဲ့ အငိုက္မိသြားသည္ဟု ဆိုပါလွ်င္ ယခု သိသိႀကီးႏွင့္ ခံရေတာ့မည္ ေနာက္အစိုးရမွာ နအဖတို႔၏ ဆရာ တရုတ္အစိုးရျဖစ္ေနသည္ကို ႏုိ၀င္ဘာ ၁၉ ေန႔ထုတ္ Newsweek မဂၢဇင္းပါ ေဆာင္းပါးအရ သိရွိရပါသည္။ ေဆာင္းပါး ေခါင္းစဥ္မွာ When Mao Meets YouTube ျဖစ္သည္။

`ေမာ္စီတုန္းႏွင့္ YouTube တို႔ ေတြ႔ၾကေလၿပီ´

အိုလံပစ္ အားကစားပဲြမ်ားတြင္ ျပန္လည္ေျပာျပစရာ ပံုျပင္မ်ားစြာ က်န္ရစ္တတ္ပါသည္။ လာမည့္ ေႏြရာသီ ပီကင္းအိုလံပစ္ပြဲမွာလည္း စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ တီဗီထုတ္လႊင့္မႈမ်ားႏွင့္ အမွတ္ရစရာ ဇတ္လမ္းမ်ား ေပၚလာပါေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဇတ္လမ္းမ်ားသည္ အားကစား႐ံုမ်ားအတြင္းက လႈပ္ရွားမႈမ်ားထက္ လမ္းမ်ားေပၚတြင္ ျဖစ္လာဖို႔ရွိေနသည္။ ကမၻာတ၀ွမ္းမွ လာေရာက္ၾကမည့္ တက္ႂကြသူမ်ား၏ ဆႏၵျပမႈမ်ားကို တ႐ုတ္ရဲမ်ားက ႏိွမ္နင္းပါလိမ့္မည္။ ထိုႏွိမ္နင္းမႈမ်ားကို ကမၻာတ၀ွမ္း ထုတ္လႊင့္တင္ဆက္မည့္သူမ်ားက နာမည္ေက်ာ္ သတင္းဌာနႀကီးမ်ားဟု သင္မထင္လိုက္ပါႏွင့္။ ကင္မရာ ဟန္းဖုန္းကိုင္ထားေသာ အိုလံပစ္ပဲြလာ ပရိသတ္မ်ားသာ ျဖစ္မည္။
အိုလံပစ္ပဲြသည္ အားကစားသမားမ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ကို စမ္းသပ္သည့္ပဲြ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ေခတ္မီ ဆက္သြယ္ေရးကရိယာမ်ား ကိုင္ေဆာင္လာမည့္ ပဲြၾကည့္ပရိသတ္ကလည္း တရုတ္အစုိးရ၏ ဆႏၵျပမႈ ႏွိမ္နင္းေရးစြမ္းေဆာင္ရည္ကိုလည္း စမ္းသပ္ပါလိမ့္မည္။ ၂၀ ရာစုအေဆာင္အေယာင္သာရွိသည့္ တရုတ္ အစိုးရယႏၱရားသည္ ၂၁ ရာစု ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရး အခင္းအက်င္းကုိ ရင္ဆိုင္ရမည့္ပဲြမို႔ `ေမာ္စီတုန္းႏွင့္ YouTube တို႔ ေတြ႔ၾကေလၿပီ´ ဟု ဆိုႏုိင္ပါသည္။
အိုလံပစ္ပဲြပါ၀င္ဆင္ႏဲြမည့္ အားကစားသမားမ်ား အျပင္းအထန္ေလ့က်င့္ေနသကဲ့သို႔ ခန္႔မွန္းေျခ ကုန္က်ေငြစုစုေပါင္း အေမရိကန္ေဒၚလာ ၄၀ ဘီလီယံအကုန္အက်ခံကာ အုိလံပစ္ပဲြ က်င္းပမည့္ တရုတ္အစိုးရကလည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ အဖ်က္သမားမ်ားကို ျပင္းထန္စြာေခ်မႈန္းရန္ ရဲမ်ားကို ေလ့က်င့္ေပးေန ၿပီျဖစ္သည္။
တခ်ိန္တည္းတြင္ ထိုအဖ်က္သမားမ်ားကလည္း လုိအပ္သည္မ်ားကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ တရုတ္၏ တိဘက္ဗုဒၶဘာသာအေပၚႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ား၊ အဓမၼလုပ္အားေပးစခန္းမ်ား၊ ေသဒဏ္ေပးမႈႏွင့္ လြတ္လပ္ စြာေျပာဆိုခြင့္ကို ပိတ္ပင္မႈမ်ားကို ကမၻာက သိျမင္လာႏိုင္ေရးအတြက္ အုိလံပစ္ပဲြႏွင့္ ခ်ိန္ကိုက္ ေဖၚထုတ္ႏုိင္ရန္ ခ်က္သမၼတႏိုင္ငံ ပရာ့ဟ္ အေျခစိုက္ အိုလံပစ္ေစာင့္ၾကည့္ေရး အစိုးရမဟုတ္သည့္ အဖဲြ႔က ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ မွစကာ ေဆာင္ရြက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ Darfur အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားကလည္း တ႐ုတ္၏ ဆူဒန္အစိုးရအေပၚ ေထာက္ပံ့ ေနမႈမ်ား ရပ္ဆုိင္းရန္အတြက္ Genocide Olympics ဟု ေႂကြးေၾကာ္ထားသည္။ ထို႔အတူ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွား သူမ်ားကလည္း လတ္တေလာ ျမန္မာျပည္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ား သတ္ျဖတ္ခံရမႈတြင္ တရုတ္ႏိုင္ငံ၏ တာ၀န္ ရွိမႈကို ေဖၚထုတ္ရန္အတြက္ Saffron Olympics အမည္ျဖင့္ စတင္လႈပ္ရွားလာၿပီ ျဖစ္သည္။
ေႏြရာသီနီးကပ္လာသည္ႏွင့္အတူ ထိုလႈပ္ရွားမႈမ်ားမွ ပိုမိုအရွိန္အဟုန္ျမင့္လာမည္ ျဖစ္သည္။ အားကစားပဲြမ်ား စတင္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ တ႐ုတ္အစိုးရအေနျဖင့္ ပီကင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာသည့္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားထဲမွ လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားကို ခဲြျခားေဖာ္ထုတ္ရန္ ခက္ခဲလိမ့္မည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာေရး အုပ္စုႏွင့္အတူပါလာမည့္ တရုတ္၏ ကုိယ္၀န္သားဖ်က္ခ်မႈအေပၚ ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပမည့္ ဒိန္းမတ္ အမ်ိဳးသမီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သာမာန္ ဇနီးေမာင္ႏွံဟု ထင္ရေသာ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမႈ ဆုိင္ရာ အဖဲြ႔၀င္ျဖစ္ေနမည့္ ၾသစေတလ်စံုတဲြကိုေသာ္လည္းေကာင္း တရုတ္အစိုးရအေနႏွင့္ ခဲြျခားေစာင့္ၾကည့္ရန္ ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။
သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ အိုလံပစ္ပဲြ က်င္းပခြင့္ရရန္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေလွ်ာက္ထားစဥ္က လက္ရွိအေနအထား ေတြကို တရုတ္အစိုးရ ႀကိဳတင္ျမင္ႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့ပါဟု ဆိုလွ်င္ မွားမည္မဟုတ္ပါ။ ၇ ႏွစ္အတြင္း ကမၻာႀကီး လ်င္ျမန္စြာ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၇ ႏွစ္အတြင္းက တရုတ္ကုမၼဏီမ်ားလည္း မေကာင္းဆိုး၀ါး ႏုိင္ငံမ်ားအေပၚ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ မ်ားစြာ မရွိေသးပါ။ ေနာက္တခု လ်င္ျမန္စြာေျပာင္းလဲျခင္းမွာ တ႐ုတ္ျပည္တြင္း မိုဘုိင္းဖုန္း သံုးစြဲသူ အလြန္အမင္း မ်ားျပားလာျခင္းျဖစ္သည္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္တြင္ ဆဲလ္ဖုန္းသံုးစဲြသူ သန္း ၁၄၀ ခန္႔ရွိရာမွ ယခုအခါ သန္း ၆၀၀ ထိ တိုးတက္လာခဲ့သည္။ အင္တာနက္သံုးစဲြသူဦးေရမွာလည္း ၂၀၀၀ ခုႏွစ္တြင္ ၁၇ သန္းသာရွိခဲ့ရာမွ ယခုအခါ ၁၆၂ သန္းထိ မ်ားျပားလာေနသည္။ ဘေလာ့ဂ္မ်ား၊ chat rooms မ်ား၊ social networks မ်ားႏွင့္ အျခား အြန္လုိင္းဆုိင္ရာ ကြန္ယက္မ်ားမွာလည္း ေရတြက္၍မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ပင္။ လြန္ခဲ့သည့္ သံုးႏွစ္က မေပၚေသးသည့္ Youtube ဆိုသည္မွာလည္း ယခုအခ်ိန္မွာ အာဏာရွင္ အစိုးရမ်ား အတြက္ေတာ့ မရဏ ေထာင္ေခ်ာက္သဖြယ္ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပမႈမ်ား ေပၚေပါက္ လာပါက တကမၻာလံုးက အခ်ိန္တိုအတြင္း သိရွိသြားမည္ကို တရုတ္အစုိးရအေနျဖင့္ မည္သို႔မွ် တားဆီးႏုိင္ ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။
တ႐ုတ္အစိုးရမွာ ေရြးခ်ယ္စရာတခုေတာ့ ရွိပါသည္။ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို တတ္ႏုိင္သမွ် ျငင္သာစြာ လုိက္ေလ်ာေပးရန္ျဖစ္သည္။ ထိုလမ္းကို တရုတ္တို႔လည္း ျမင္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း Darfur တြင္ အျပည္ ျပည္ဆိုင္ရာၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္မ်ား ခ်ထားျခင္းကို လက္ခံရန္ ဆူဒန္အစိုးရအား တရုတ္က နားခ်ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေတာင္းဆိုမႈတိုင္းကို လိုက္ေလ်ာရန္ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ အစုိးရႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ ေျပာင္းလဲရန္ ေတာင္းဆိုလာပါက တ႐ုတ္အစိုးရအေနျဖင့္ ၿဖိဳခြင္းရန္မွတပါး အျခားေ႐ြးစရာ လမ္းမရွိပါ။ အမ်ားျပည္သူ၏ အာရံုဖမ္းစားမႈကို ရယူႏုိ္င္စြမ္းရွိသည့္ တသီးပုဂၢမ်ား၊ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အဖဲြ႔အစည္းမ်ား သည္ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ထားေသာ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရအား စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစမွာေတာ့ ေသခ်ာေနပါသည္။
၂၀၀၈ အိုလံပစ္သည္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ရမည့္ ပဲြျဖစ္သည္ဟု က်င္းပသူမ်ားက ကတိေပးထားသည့္အတုိင္း ကမၻာႀကီးက ေစာင့္ၾကည့္ေနပါေတာ့မည္။ ။


စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္ဟု ယူဆပါသျဖင့္ မိမိဘေလာ့တြင္ ပို႔စ္တင္ရန္ ႀကိဳးစား ဘာသာျပန္ လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ရွင္ဂန္း ခရီးသြားဇံု အဖဲြ႔၀င္သစ္ျဖစ္လာေသာ ႏုိင္ငံမ်ား

ဒီဇင္ဘာ ၂၀ ရက္ေန႔ ညမွစ၍ ပိုလန္၊ ဟန္ေဂရီ၊ ခ်က္သမတႏုိင္ငံ အစရွိေသာ အီးယူႏုိင္ငံသစ္ ကိုးႏိုင္ငံမွ ႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ အိမ္နီးခ်င္း အီးယူအဖဲြ႔၀င္ေဟာင္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ တံခါးမရွိ ဓားမရွိ ၀င္ေရာက္သြားလာ ႏိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ဗီဇာမလိုပဲ သြားလာႏုိင္ေသာ ရွင္ဂန္းသေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ထိုးထားသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ လက္ရွိတြင္ အီးယူ ၁၃ ႏုိင္ငံႏွင့္ အီးယူအဖဲြ႔၀င္မဟုတ္သည့္ ေနာ္ေ၀ ႏွင့္ အိုက္စလန္ အပါအ၀င္ စုစုေပါင္း ၁၅ ႏုိင္ငံရွိသည္။ မၾကာေသးမီက အဖဲြ႔၀င္ျဖစ္လာေသာ အီးယူႏုိင္ငံသစ္ ကိုးႏုိင္ငံႏွင့္ ေပါင္းလွ်င္ ရွင္ဂန္း ႏုိင္ငံ ၂၄ ႏုိင္ငံျဖစ္လာ ေတာ့မည္။ အီးယူႏုိင္ငံအသစ္ ကိုးႏုိင္ငံမွာ Czech Republic, Estonia, Hungary, Latvia, Lithuania, Malta, Poland, Slovakia ႏွင့္ Slovenia တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

Source: http://www.urban.dk/article/20071108/pcudland/711080375/

ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ႏွင့္ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ သတင္းကြန္ယက္

အာဟာရစာေစာင္ အမွတ္စဥ္ (၈၁) တြင္ ဆရာဇင္လင္းက `ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ႏွင့္ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ သတင္းကြန္ယက္´ အမည္ျဖင့္ အထူးေဆာင္းပါး ေရးထားသည္ကို ဖတ္႐ႈရပါသည္။ `ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး´ တြင္ တတတ္တအား ပါ၀င္ခဲ့သည့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားအား မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳေရးသားသည္ ဟု ဆရာက ဆိုသည္။ ေဆာင္းပါးအစတြင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဘ၀ျဖင့္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း သတင္းစာ ထုတ္သည့္ အတြက္ စစ္ေခြးတိုက္တြင္ အျပစ္ေပးခံရပံုကို ေရးထားသည္။ ေထာင္တြင္းေနစဥ္က သတင္း ငတ္မြတ္ခဲ့ပံု၊ တိုင္းျပည္တျပည္အတြက္ သတင္းအေရးႀကီးပံုတို႔ကို ေဆာင္းပါး ပထမပိုင္းတြင္ ဖတ္ရပါသည္။ ယခု ထိုေဆာင္းပါးကို က်ေနာ့္ဘေလာ့တြင္ ျပန္ေဖာ္ျပသည့္အခါ ေဇာ္ဂ်ီျဖင့္ စာျပန္႐ိုက္ရမည္ျဖစ္သည့္ အတြက္ ေဆာင္းပါးဒုတိယပိုင္းဟု ဆိုရမည့္ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးတြင္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါတို႔၏ အခန္းက႑ကိုသာ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ ေဆာင္းပါး တခုလံုးကို ဖတ္႐ႈလိုလွ်င္ အာဟာရစာေစာင္မ်ားကို အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ http://www.aaharasazaung.com/ သြားယူႏုိင္ပါသည္။

ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ႏွင့္ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ သတင္းကြန္ယက္

စစ္အာဏာရွင္ႏွင့္ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူလူထု၏ ထိပ္တုိက္အားၿပိဳင္ပဲြတြင္ သင္ဘယ္ဘက္က ရပ္မွာလဲဟု အေမးခံရသကဲ့သို႔ သမုိင္းအျဖစ္အပ်က္တို႔က တြန္းပို႔လိုက္သည္။ စစ္တပ္က ေသနတ္လည္း သံုးသည္။ ဗာလနံ လူမိုက္အုပ္စုကိုလည္း တုတ္ဓားလက္နက္ တတ္ဆင္ေပးကာ လူထုကို တိုက္ခိုက္ေစသည္။ လူထုက ဘာလက္ နက္မွ် မကိုင္ေဆာင္၊ အၾကမ္းမဖက္ေရးလက္နက္ႏွင့္ သတင္းနည္းပညာလက္နက္ကိုသာ ကိုင္ေဆာင္ၾက သည္။ ႏုိင္ငံတကာတြင္ မႀကံဳဘူးေသာ ကိစၥဟုဆိုႏုိင္သည္။ ေခတ္ေပၚအိုင္တီ ပစၥည္းမ်ားျဖစ္ေသာ လက္ကိုင္ ဖုန္း၊ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ကင္မရာ၊ ကမ္ေကာ့ဒါတို႔ကို အသံုးျပဳ၍ လူထုကိုယ္တိုင္ စစ္ေျမျပင္သတင္းေထာက္မ်ား သဖြယ္ သတင္းမ်ား သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ရယူခဲ့ၾကသည္။ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္သတင္းေထာက္ႀကီးမ်ားကပင္ ထိုလူထု သတင္းေထာက္တို႔ထံမွ သတင္းဦး သတင္းထူးမ်ား ျပန္လည္ ရယူခဲ့ၾကရသည္။ ဤေနရာတြင္ ကြန္ပ်ဴ တာႏွင့္ အင္တာနက္၏ ထိေရာက္မႈအစြမ္းကို အံ့မခမ္းေတြ႔ၾကရသည္။ စစ္ေရးကၽြမ္းက်င္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ အလစ္အငိုက္မိကာ အလဲထိုးခံလိုက္ရသည္။ အလဲထိုးတုိက္ပဲြတြင္ အဓိကေနရာမွ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသူမ်ားမွာ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါ မ်ား ျဖစ္သည္။
`ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး´ မတုိင္မီကတည္းက အင္တာနက္လိႈင္းေပၚ၌ ႏုိင္ငံတကာ ဘေလာ့ဂါမ်ား ႏွင့္ အတူ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားလည္း ရာႏွင့္ခ်ီ၍ ေနရာယူေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ဘေလာ့ဂ္မ်ားသည္ ပေရာ္ဖက္ရွင္ နယ္ မီဒီယာမ်ားႏွင့္မတူ၊ ပိုမို၍ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိေပသည္။ ေခတ္လူငယ္ အမ်ားစုသည္ သူတို႔၏ အေတြး အေခၚ အယူအဆခံစားခ်က္မ်ားကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပႏုိင္ အျမင္ဖလွယ္ႏုိင္ရန္ ကုိယ္ပိုင္ဘေလာ့ဂ္မ်ား တည္ေဆာက္ထားၾကသည္။ လူငယ္ပီပီ တတ္ႏုိင္သမွ် အမွန္တရားကို ေဖၚထုတ္ရန္ အားထုတ္ထားၾကသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားကိုလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် ရွာေဖြၾက၊ ဖလွယ္ၾကကာ သူတို႔ ဘေလာ့မ်ား၌ တင္ထားၾကသည္။
`ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး´ ျဖစ္လာေသာအခါ ျမန္မာဘေလာ့ဂါအမ်ားစုမွာ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္အေပါင္း၏ ေမတၱာကို အရင္းခံေသာ `ပတၱနိကၠဳဇၨန´ကံေဆာင္ သပိတ္ေထာက္ခံေရးဘက္က ရပ္တည္ခဲ့ၾကသည္။ သပိတ္တိုက္ပဲြျပင္းထန္လာခ်ိန္ တြင္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ သတင္းအခ်က္အလက္အမွန္မ်ား၊ ဓာတ္ပံုမ်ား၊ ဗီဒီယိုဖုိင္မ်ား၊ အသံဖိုင္မ်ား မိနစ္တိုင္း၊ နာရီတိုင္း၌ လူထုသတင္းေထာက္မ်ားထံမွတဆင့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားထံ ေရာက္ရွိလာသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ လူထုသတင္းေထာက္မ်ား၊ ဘေလာ့ဂါမ်ား အခ်ိတ္အဆက္မိမိ သတင္းအင္တာနက္ကို လူထုတုိက္ပဲြလက္နက္သဖြယ္ အသံုးျပဳႏုိင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးသတင္း အေျခအေနမွန္ ကို သိရွိရန္ အင္တာနက္ကို လက္လွမ္းမွီေသာ လူထုႏွင့္တကြ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းေအဂ်င္စီမ်ားကပါ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါမ်ား၏ ဘေလာ့မ်ားကို အခ်ိန္ျပည့္ အာ႐ံုစိုက္ခဲ့ၾကရသည္။ `ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အေရးေတာ္ပံု´ ႏွင့္ မတူ ျခားနားသည့္ `ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး´ ၏ ထူးျခားခ်က္မွာ သတင္းမီဒီယာေခတ္၏ အေထာက္အပံ့ကို ေကာင္းစြာရရွိျခင္းျဖစ္သည္။ မိနစ္ပိုင္း၊ နာရီပိုင္းအတြင္း စစ္အာဏာရွင္တို႔ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳး ေဖာက္မႈမ်ားကို အေထာက္အထားခိုင္လံုစြာ ႏုိင္ငံတကာသို႔ တင္ျပႏုိင္ခဲ့သည္။ လူထုသတင္းေထာက္မ်ား၏ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ားမွ တဆင့္ စစ္တပ္၏ အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခဲြသည့္ ေသနတ္သံ မ်က္ရည္ယိုဗံုးသံ ႐ိုက္သံႏွက္သံ ဆဲဆိုသံမ်ားကို ကမၻာက ၾကားခဲ့ရသည္။ အသက္ငါးဆယ္အ႐ြယ္ ဂ်ပန္ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ Kenji Nagai အား စစ္သားတဦးက ေသြးေအးေအးျဖင့္ ပစ္သတ္ခဲ့ပံုကိုလည္း CNN, BBC, Al Jazeera သတင္းဌာနမ်ားႏွင့္ အတူ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားက လွ်င္ျမန္စြာ တင္ျပႏုိင္သည့္အတြက္ ကမၻာက သတင္းအမွန္ကို ခ်က္ခ်င္း သိၾကရသည္။ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္တို႔ ႏုိင္ငံတကာအား လိမ္၍မရ လွည့္၍မရ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ယေန႔ျမန္မာ့ျပႆနာအား ကမၻာက ဥေပကၡာျပဳ၍ မရသည့္ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို အၿငိဳးထား၍ နအဖက သတင္းသမားမ်ားကို ရန္သတၱဳျပဳခဲ့သည္။ `ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး` ကို စစ္တပ္ကၿဖိဳခဲြေသာအခါ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ သတင္းေထာက္မ်ားကိုသာမက၊ လူထု သတင္းေထာက္မ်ားကိုပါ ပစ္မွတ္ထား ေခ်မႈန္းခဲ့သည္။ ကင္မရာပါသူ၊ လက္ကိုင္ဖုန္းပါသူမ်ားကို အဓိက ပစ္မွတ္ထားေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ အင္တာနက္ကိုလည္း ျဖတ္ေတာက္ပစ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါ မ်ားက မေလ်ာ့ေသာဇဲြျဖင့္ အင္တာနက္ ရႏုိင္သည့္ ေနရာဌာနမ်ားနွင့္ ဆက္သြယ္ကာ သတင္းအမွန္စီးေၾကာင္း မျပတ္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ စစ္အုပ္စုဘက္သား ဘေလာ့ဂါတခ်ိဳ႕ကလည္း သတင္း အမွားမ်ားႏွင့္ တန္ျပန္ရန္ ႀကိဳးစားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံတကာျမန္မာ ဘေလာ့ဂါမ်ားက ထိုအလိုေတာ္ရိ ဘေလာ့ဂါမ်ား၏ မ႐ိုးသားမႈကို ဖြင့္ခ်ႏိုင္ ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါတို႔၏ အခန္းက႑ကို CNN, BBC, Al Jazeera စေသာ သတင္းေအဂ်င္စီ မ်ားကပင္ အသိအမွတ္ျပဳၾကရသည္။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါ ကိုထိုက္ အား တီဗီအင္တာဗ်ဴး လုပ္၍ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ ၾကသည္။ ဤသည္ကို ေထာက္၍ `ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး´ ႏွင့္ အတူ ျမန္မာသတင္းမီဒီယာ တေခတ္ဆန္း ခဲ့သည္ဟု ဆိုႏုိင္ေပသည္။ အထူးသျဖင့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ လူထုသတင္းေထာက္မ်ား၊ ဘေလာ့ဂါမ်ား၏ အခ်ိတ္အဆက္မိမိ သတင္းအင္တာနက္ကြန္ယက္ ဖဲြ႔၍ လူထု၏ နားမ်က္စိသဖြယ္ ေဆာင္႐ြက္သြားနိုင္မႈမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ Freedom of Expression လႈပ္ရွားမႈအတြက္ မွတ္သားဖြယ္ အခ်က္ျဖစ္သည္။
အက်ိဳးဆက္မွာ ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပတြင္ပါ လူထု သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ဘေလာ့ဂါမ်ား၏ ႀကိဳးပမ္း ခ်က္ေၾကာင့္ `နအဖ´ အထီးက်န္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ `ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး´ စိတ္ဓါတ္ကို စစ္အာဏာရွင္တို႔ က ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခ်က္မွာလည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္သြားသည္။ လူထုသတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ဘေလာ့ဂါမ်ား၏ သတင္းမွန္မ်ား၏ သက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ စစ္တပ္အတြင္း၌လည္း စိတ္ဓါတ္ေရးရာအရ အႀကီးအက်ယ္ ကဲြၿပဲအထိနာခဲ့ရၿပီ။ နအဖတပ္မွ ဗိုလ္မႈးတဦးႏွင့္ လန္ဒန္ျမန္မာသံ႐ံုးမွ ဒုတိယအတြင္း၀န္တဦး တို႔ ဘက္ေျပာင္းလာသည့္ သာဓက၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ေထာက္ခံသူမဲ့ေနေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ က်ဆံုးခန္းကို ျမင္ေနရသည္။ ထိုအေျခအေနသို႔ ေရာက္မွ အာဏာရွင္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ပါမည္ဟု ဆိုလာသည္။ အာဏာရွင္အဖို႔ သူလံုး၀မလိုလားေသာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို စကားစပ်ိဳး လာရျခင္းမွာ သူ႔ဘက္၌ ေနာက္ဆုတ္စရာ လမ္းမရွိေတာ့၍ ျဖစ္သည္။
`ေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး´ႏွင့္ အတူ ျမန္မာသတင္းသမားမ်ား ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား၊ လူထုသတင္း ေထာက္မ်ားက အာဏာရွင့္ မ်က္ႏွာဖံုးကို ခြာခ်ႏုိင္ခဲ့၍လည္းျဖစ္သည္။ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ စက္ဆုတ္ဖြယ္ရာ စစ္အာ ဏာရွင္၏ ဘီးလူး႐ုပ္လံုးကို အထင္းသားေပၚေအာင္ ခြာခ်ႏိုင္ခဲ့သည္။
`ေ႐ႊ၀ါေရာင္သတင္းကြန္ယက္´ တြင္ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါ၀င္ခဲ့သူအေပါင္းအား ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါသည္။ ။

ျမန္မာျပည္မွ သံဃာေတာ္မ်ား လမ္းေပၚျပန္ထြက္လာၾကၿပီ

ဗုဒၶဟူးေန႔က ပခုကၠဴမွာ သံဃာတစ္ရာေက်ာ္ခန္႔ ဆႏၵျပလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္ဟု သတင္းဌာနမ်ားမွ ေၾကညာသြားသည့္အတုိင္း ႏုိ၀င္ဘာလ ၁ ရက္ ၾကာသာပေတးေန႔ထုတ္ ဒိန္းမတ္သတင္းစာမ်ားတြင္ လည္း ေဖၚျပခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။
ပခုကၠဴတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္အတြက္ သတင္းဓာတ္ပံုေဖၚျပႏုိင္သည္ကိုေတာ့ မေတြ႔ရပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဲစြမ္းသတၱိရွိ၍ တုိင္းျပည္ကိုကယ္တင္လိုေသာ သံဃာေတာ္တို႔၏ လႈပ္ရွားမႈကို ကမၻာႀကီးက ေစာင့္ၾကည့္ေနေၾကာင္း အလြန္ထင္ရွားေနပါသည္။

အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း မရွိေလေသာ...

ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ကမၻာကို ျပန္႔ထြက္လာေတာ့ ဒိန္းမတ္က သတင္းစာေတြမွာ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဓါတ္ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာန႔ဲ သတင္းေရးပါတယ္။ FM ေရဒီယိုကလည္း ေၾကညာေနသလို တယ္လီေဗးရွင္း မွာလည္း ျပသေနပါတယ္။ အလုပ္ထဲက ကင္တင္းမွာ ဒိန္းမတ္အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ေတာ့ တေယာက္က `မင္းဒီကို ေရာက္ေနတာ ကံေကာင္းတာေပါ့´ တဲ့။ ကုိယ့္မိသားစု တခုတည္းပဲ အတြက္ဆိုရင္ ဟုတ္တာေပါ့ေလ။ ကုိယ့္နုိင္ငံကုိလည္း ေကာင္းေစခ်င္သူဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္အလုပ္သမားတေယာက္ကေတာ့ `၈၈ တံုးက ပစ္တာ လူသံုးေထာင္ ေသတယ္၊ အခုလည္း ပစ္လိမ့္မယ္နဲ႔ တူတယ္´ လို႔ သူ႔အျမင္ကို ေျပာပါတယ္။ ေနာက္တဦးက ေတာ့ မင္းတို႔ကို ကူညီမယ့္ အိမ္နီးနားခ်င္း မရွိဘူးလား´ လို႔ ေမးပါတယ္။ သူဆိုလိုတာေတာ့ အခုလို လက္နက္ နဲ႔ မတရား ဖိႏွိပ္တာကို အိမ္နီးခ်င္း စစ္တပ္က ၀င္လာၿပီး ျပည္သူကို ကာကြယ္ေပးတာမ်ိဳး ဆိုလိုတာပါ။ အားလံုး သိတဲ့အတုိင္း ျမန္မာျပည္တည္ရွိရာ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးထက္ စီးပြားေရး အျမတ္အစြန္းကိုသာ အဓိက ထားၾကတာဆိုေတာ့ ခက္သားပဲ။
ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူကို သတ္ဖို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ့ထဲ၀င္လာတဲ့ စစ္ကားေတြဟာ တရုတ္က လုပ္တာပါ။ တရုတ္နဲ႔ စစ္လက္နက္ပစၥည္းအေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္တိုင္း စကၤာပူဘဏ္ေတြကတဆင့္ ေငြေခ်ရပါတယ္။ ထို္င္းနယ္စပ္မွာရွိတဲ့ ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္းကလည္း ကုန္မသြယ္ရရင္ စိတ္မေကာင္းေတြ ျဖစ္လို႔။ မေလးရွားကေတာ့ ျမန္မာကို အာဆီယံထဲဦးေဆာင္ၿပီး သြင္းခဲ့သူ၊ အိႏၵိယကလည္း ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ဒီမိုကေရ စီႏုိင္ငံသာ ဆိုတယ္ ျမန္မာျပည္က စြမ္းအင္ရင္းျမစ္ေတြကို အျမတ္ထုတ္ခ်င္ေနျပန္ေရာ ဆိုေတာ့ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူေတြမွာ အမိမဲ့သား ေရနဲငါး လိုျဖစ္ေနရတာ ၾကာပါၿပီ။
အခု ႏုိင္ငံတကာေရွ႕မွာ လူသတ္ျပလိုက္ေတာ့မွ အာဆီယံလည္း စစ္အစိုးရ ဘယ္ေလာက္မိုက္ရုိင္းသလဲဆိုတာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ရွိလာၿပီမို႔ အခုေနာက္ပိုင္း မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာေတြ သံ႐ံုးေရွ႕ေတြမွာ ဆႏၵျပတဲ့အခါ ရဲက မဖမ္းေတာ့တာပါ။ စကၤာပူ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာလည္း အမတ္သံုးေယာက္ကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စကၤာပူ ႏုိင္ငံဂုဏ္သိကၡာထိခိုက္ႏုိင္တာကို ေမးခြန္းထုတ္ၿပီလုိ႔ သိရပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စကၤာပူအစိုးရ ကေတာ့ ျမန္မာျပည္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ေဆးလာကုရင္ လက္ခံေနအံုးမယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ပါလာတဲ့ ေဒၚလာေတြကို လက္ခံသိမ္းဆည္းထားေပးမယ္၊ ခိုးလာတဲ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြကို ထုခဲြေပးမယ္။ ဒါေတြကို လုပ္ေနအုံုးမွာပါပဲ။
အိမ္နီးခ်င္း မေကာင္းေပမယ့္လည္း ျမန္မာ့အေရးကို ေထာက္ခံအားေပးေနတဲ့ ကမၻာ့ျပည္သူေတြရွိပါေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ ကုိယ့္ကိုယ္ေမြးဖြားရာ တုိင္းျပည္ျဖစ္ေလေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း ျပည္ပေရာက္ေနေပမယ့္ ျမန္မာ့အေရးဆိုရင္ေတာ့ အၿမဲအသင့္ရွိေနအံုးမွာပါပဲ။ ။
(အလုပ္တဖက္၊ ေက်ာင္းကတက္နဲ႔ သတင္းေတြဖတ္ ဘေလာ့ေတြဖတ္ရင္း ကို္ယ့္ဘေလာ့မွာေတာ့ ဘာမွ မေရးျဖစ္တာကို စာေရးဖို႔ သတိေပးတဲ့ `ဇာမဏီရိုင္း´ ကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း)

International Bloggers' Day for Burma

ဒိန္းမတ္ မွ ပင္စင္စုေငြမ်ား

ဒိန္းမတ္ပင္စင္စုေငြမ်ားျမန္မာစစ္အစိုးရကိုသြယ္၀ုိက္ေထာက္ပံ့ေန

ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ၏ လူဦးေရ ၄.၄ သန္းသည္ Arbejdsmarkedets Tillægspension (ATP) ေခၚ ပင္စင္စုေငြမ်ား လစဥ္ထည့္၀င္ၾကရသည္။ ယခုအခါ ထိုစုေငြမ်ားသည္ ျပင္သစ္ပိုင္ တိုတယ္ေရနံကုမၼဏီ၌ အစုရွယ္ယာ ၀င္ထားသျဖင့္ ထိုမွရရွိေသာ အျမတ္အစြန္းသည္ မစားထုိက္ေသာေငြျဖစ္ေၾကာင္း ေ၀ဖန္ေျပာၾကားခ်က္မ်ား ေပၚထြက္လာေနပါသည္။
အက်ယ္ကို ဒီမွာ ဖတ္႐ႈႏိုုင္ပါတယ္။

ဒိန္းမတ္မွ ေထာက္ခံပဲြ

သကၠရာဇ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ စေနေန႔ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီမွာ စတင္က်င္းပတဲ့ ဒိန္းမတ္ႏုိင္ငံ ကိုပင္ေဟဂင္ၿမိဳ႕ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး ေထာက္ခံအားေပးပဲြကို က်ေနာ္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုပင္ေဟဂင္မွာရွိတဲ့ ဒိန္းနစ္ရွ္ ဘားမား ေကာ္မတီက ႀကီးမွဴးက်င္းပတဲ့အတြက္ ဒိန္းမတ္ေရာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြအျပင္ ဒိန္းမတ္လူမ်ိဳးေတြလည္း လာေရာက္ ပူးေပါင္းပါ၀င္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
အခန္းအနားစေတာ့ ဒိန္းနစ္ရွ္ ဘားမားေကာ္မတီ က ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေျပာၾကားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဒီေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာ စစ္အစိုးရ ရဲ့ မတရားဖိႏိွပ္မႈေတြကို ရႈတ္ခ်ေၾကာင္းေျပာဆိုပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံအေရးကို ဒိန္းမတ္လူမ်ိဳးေတြက ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာကေရာ ဘာေတြ ကူညီႏုိင္မလဲ ဆိုတာကိုလည္း ထည့္ေျပာသြားပါတယ္။
တယ္လီေဗးရွင္းဌာနေတြက လာေရာက္ရုိက္ကူးေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဗီအိုေအ၊ ဘီဘီစီ စတဲ့ သတင္းဌာနေတြနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေနတာေတြလည္း ၾကားရပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အခမ္းအနား က်င္းပရာ ကိုပင္ေဟဂင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာ လက္ကိုင္ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ၀ါယာလက္စ္အင္တာနက္ကို ခ်ိတ္ဆက္ အသံုးျပဳႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း တဖက္ကလည္း အခမ္းအနားကို ဓါတ္ပံု နဲ႔ ဗီဒီယို ရိုက္ကူးရင္း အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၀ါယာလက္စ္ ကိုလည္း ေလဟာျပင္မွာ တခါမွ မသံုးဘူးေလေတာ့ ဟိုေမးဒီေမး လုပ္ေနရပါေသးတယ္။ ၀ါယာလက္စ္ လည္းရ မိုးကလည္း ရြာခ်ေလေတာ့ ဘာမွ မလုပ္လိုက္ရပါဘူး။ ဗီဒီယို ရုိုက္လာေလးေတြကိုလည္း အင္တာနက္မွာ တင္ဘို႔ အခ်ိန္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ယူရပါတယ္။ အရင္က လုပ္ဘူးတာလည္း မဟုတ္ေတာ့ စမ္းတ၀ါး၀ါးပဲေပါ့။ ဒီၾကားထဲမွာ ျပည္တြင္း သတင္းေတြကိုလည္း မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနရေသးတယ္ေလ။
အခုေတာ့ တတ္သမွ်မွတ္သမွ်နဲ႔ လုပ္ထားတာကို အမ်ားျပည္သူၾကည့္ႏုိင္ေအာင္ တင္လုိက္ပါၿပီခင္ဗ်ား ။ ။

ဦးတင္လွ

က်ေနာ့္ငယ္သူခ်င္း သက္လြင္၊ ကုိုးတန္းစာေမးပဲြေတြအၿပီး က်ေနာ္တို႔ ညီအကို ကိုရင္၀တ္ၾကေတာ့ သူကလည္း သကၤန္းစီးခ်င္သည္။ သူ႔မိဘက ႏြမ္းပါးေလေတာ့ က်ေနာ့္ မိခင္ႀကီးကပဲ ကမကထလုပ္ကာ ကိုရင္၀တ္ေပးသည္။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ လူထြက္ေတာ့ သူက ေလာကီကို ျပန္မလာေတာ့ၿပီ။ ရဟန္းတက္ေတာ့လည္းး က်ေနာ့္ မိခင္ႀကီးကပဲ ရဟန္းဒကာ၊ ေနာက္သူ႔ေဆြမ်ိဳးထဲက တတ္ႏိုင္သူေတြကလည္း သိကၡာထပ္ေပးၾကသည္။ ကိုရင္ဘ၀က ရွင္သုႏၵရသည္ ဦးသုႏၵရျဖစ္လာသည္။ ရင္းႏွီးသူေတြက ဦးသုန္ဟု ေခၚၾကသည္။ က်ေနာ္အိမ္ႏွင့္ အေ၀းေရာက္ေနစဥ္ ဦးသုန္ အငယ္တန္း ေအာင္သြားၿပီ၊ ဦးသုန္ အလတ္တန္းေျဖဖို႔ စာသင္တိုက္ေျပာင္းသြားၿပီ၊ ဦးသုန္ ပထမႀကီး ေျဖေတာ့မယ္၊ စသည့္ သတင္းမ်ား စဥ္ဆက္မျပတ္ၾကားေနခဲ့ရသည္။ တခါတေလ က်ေနာ္ မိဘရပ္ထံ ျပန္ေရာက္သည့္အခါ ဦးသုန္ႏွင့္ ဆံုသည့္အခါ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမို႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ သူလိုက္ေနသည့္ စာေတြအေၾကာင္းေျပာျပသည္။ သူတက္ေနသည့္ အလံု ေအာင္မဂၤလာ စာသင္တိုက္ကိုလည္း က်ေနာ္ေရာက္ဘူးသည္။ သူ႔ရဟန္းမိတ္ေဆြေတြႏွင့္ က်ေနာ့္ကို မိတ္ဆက္ေပးသည္။ သူ႔ထံမွ တဆင့္ ရြာမပရိယတၱိစာသင္တိုက္ႏွင့္ စာခ်ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာက အေၾကာင္း ၾကားဘူးသည္။ ရြာမပရိယတၱိစာသင္တုိက္၏ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားႏွင့္ ဦးတိေလာက ကို သူၾကည္ညိဳသည့္ အေၾကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ေနာက္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုေနာက္ပိုင္း ဦးသုန္ႏွင့္ ေတြ႔သည့္အခါ စာခ်ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာက သံဃာမ်ားကံေဆာင္သည့္ အေရးတြင္ လက္မွတ္ထိုးလုိက္သည့္အတြက္ နရသိမ္တြင္ ၀ါဆိုေနသည့္အေၾကာင္း၊ တပည့္မ်ား ပစၥည္းေလးပါး ဒကာမ်ားက ေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႔သည့္အခါ ဦးတိေလာက ကို ေတြ႔လိုသည္ဟု ေျပာလွ်င္မရ ဦးတင္လွ ဟု ေျပာရေၾကာင္းမ်ား သိရသည္။ ေနာက္ ဆရာေတာ္ ေထာင္က လြတ္လာေတာ့ ဦးတိေလာက ျပန္ျဖစ္ကာ စာခ် ဆရာေတာ္ အျဖစ္ ေက်ာင္းျပန္ထုိင္သည္။ အဲဒီက်ေတာ့မွ ဒကာအေပါင္းက အတုိးခ်က သိကၡာထပ္ပဲြမ်ား ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲ က်င္းပၾကသည္ဟု ဦးသုန္ေျပာျပ၍ ရြာမပရိယတၱိဆရာေတာ္ ဦးတိေလာက အေၾကာင္း က်ေနာ္ ၾကားဘူးေနေသာ္လည္း လူကိုယ္တုိင္ ဖူးေျမႇာ္ခြင့္ေတာ့ မႀကံဳခဲ့ဘူးပါ။
လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ရက္ေလာက္ ေခတ္ၿပိဳင္ဂ်ာနယ္အင္တာနက္စာမ်က္နွာတြင္ ေဆာင္းပါးရွင္ လြန္းေႏြၿငိမ္း ၏ `အ၀ီဇိဆိုတာ ၾကားဖူးလား´ ေဆာင္းပါးသည္ ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာကအေၾကာင္းက်ေနာ္မသိေသးသည့္ အခ်က္မ်ား ပါသျဖင့္ အထူးစိတ္၀င္စားမိပါသည္။
ထိုေနာက္ ဦးတိေလာကႏွင့္အတူ အဖမ္းခံရသည့္ ပိဋကတ္ ၃ ပံုေဆာင္ ဦးသုမဂၤလ သည္ အမရပူရ မဟာဂႏၶာရံုတုိက္ထြက္ဟု သိရသည္။ အမရပူရ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ ဇနကာဘိ၀ံသ ဆိုသည္မွာလည္း သာသနာေတာ္တြင္ ထင္ရွားသူ၊ `တဘ၀ သာသနာ´၊ `တဘ၀ သံသရာ´ စာအုပ္မ်ားဖတ္ကာ က်ေနာ္ ေလးစားၾကည္ညိဳရသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ ထိုသို႔သာသနာေတာ္တြင္ ထင္ရွားသည့္ ဆရာေတာ္မ်ား၏ ေထာင္တြင္းအေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို သိလိုေသာ က်ေနာ့္ဆႏၵ တစိတ္တပိုင္းကို ျပည့္၀ေစသည့္ ဆရာလြန္းေႏြၿငိမ္းအား အထူးေက်းဇူးတင္မိျခင္းႏွင့္အတူ ဆရာ့ ေဆာင္းပါးအားလည္း က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္တြင္ ထပ္ဆင့္ေဖၚျပလိုက္ပါသည္။ ။

UTinHla - Upload a Document to Scribd

ဒီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ိဳးနဲ႔ တသက္လံုး မသြားႏုိင္ဘူး

ဒို႔ဗမာျပည္မွာ လက္ရွိ ဒီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ိဳးနဲ႔ တသက္လံုးမသြားႏို္င္ဘူး။ သြားလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီဗမာျပည္ႀကီး ဟာ အဂၤလိပ္ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္နဲ႔ ဂ်ပန္လက္ေအာက္ေတြမွာ ကၽြန္ခံခဲ့ရဖူးတယ္။ ဖဆပလ တို႔ မဆလ တို႔လို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေတြလည္း ရင္ဆုိင္ခဲ့ရဖူးတယ္။ အဲဒီ ေခတ္အဆက္ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက သူတို႔ ခုိင္ၿမဲမယ္ ထင္သေလာက္ ဒီမုိကေရစီ ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဥပမာ ၿဗိတိသွ်အဂၤလိပ္ေတြက သူတုိ႔ခုိင္ၿမဲမယ္ ထင္သေလာကလ ဒီမိုကေရစီ ၆၀ က်ပ္သား ၇၀ က်ပ္သား ေပးခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ငါတို႔က ဒီမုိကေရစီ အရသာကို ဘယ္ေလာက္ေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ခံစားရတယ္ဆိုတာကို သိလာခဲ့တယ္။ သိလာေတာ့ တိုးရေအာင္လည္း ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚက တိုက္ယူ တတ္ရမွာေပါ့။ အခုလို ဘယ္ေလာက္သားမွ မေပး ေတာ့ပဲ ဖိႏွိပ္တာမ်ိဳးကိုေတာ့ အၾကာႀကီး ခံႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။

ဒို႔မွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးေတာ္ပံု အေတြ႕အၾကံဳမ်ိဳးကလည္း ရသင့္သေလာက္ ရခဲ့ၿပီးသား၊ တန္ဖိုးရွိ၊ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြလည္း ထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီးသား။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီလက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ်ိဳးက အတုိင္းအတာ တခုထိသာ ခံလိမ့္မယ္။ အတိုင္းအတာမရွိ ခံေနလိမ့္မယ္လို႔ မထင္နဲ႔။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကမၻာႀကီးကလည္း လံုးလံုး ပိတ္ဆို႔ထားလို႔ ရေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဆက္သြယ္ေရး သတင္းနည္းပညာေခတ္ ႀကီးထဲကို ေရာက္လို႔ေနၿပီ။ ကမၻာႀကီးထဲက ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာ ဒီႏုိင္ငံလို ဒီမိုကေရစီ မရွိတဲ့ ႏုိင္ငံဆိုတာက လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတယ္။ ကမၻာ႔လူသားေတြကလည္း အဲဒီႏုိင္ငံမ်ိဳးကို မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနၾကမွာ။ ။

လူထုေဒၚအမာ

အာဟာရစာေစာင္ အမွတ္ (၇၉) မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။ ဒီလို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္သြားႏုိင္၊ မသြားႏုိင္ အဆံုးအျဖတ္ေပးရန္ အခ်ိန္ နီးကပ္ေနၿပီဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါေၾကာင္း ....

စစ္ေအးလြန္ေခတ္မႈိင္းမႈန္ေ၀ညည္းခ်င္း

ဆရာျမသန္းတင့္ ရဲ့ ဘာသာျပန္လက္ရာတပုဒ္ပါ။

စစ္ေအးလြန္ေခတ္မႈိင္းမႈန္ေ၀ညည္းခ်င္း

ယခုအခ်ိန္သည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ အေရးႀကီးေသာ အေနာက္ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ေရြးေကာက္ပဲြ နတ္ဖမ္းစားေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စစ္ေအးတုိက္ပဲြၿပီးဆံုးျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာေသာ ေပ်ာ္စရာ အေျခအ ေနေလးသည္ အေငြ႔ျဖစ္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလၿပီ။ အတၱလႏၱိတ္ သမုဒၵရာႀကီး၏ ကမ္းေျခႏွစ္ဖက္ (ဥေရာပ တုိက္ႏွင့္ အေမရိကတုိက္) တို႔သည္ တၿပိဳင္နက္တည္းတြင္ ေပါင္းလည္းေပါင္းၿပီး ကြဲလည္းကဲြေနၾကသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ သူတို႔၏ အနာဂါတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဆိုးျမင္ေနၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ထုိသို႔ေသာ စိတ္မေကာင္းစရာ အေျခအေနသည္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ပဋိပကၡကို ဖံုးကြယ္ေပးသကဲ့သို႔ ရွိေနသည္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္ ဥေရာပတုိက္သည္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ႏွင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ဖြယ္အေပါင္းတို႔၏ ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္ေနသည္။ အမွန္အားျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ တခုႏွင့္တခု ပဋိပကၡျဖစ္ေနေသာ စိုးရိမ္မႈႏွစ္ခုၾကားတြင္ ဗ်ာမ်ားေနသည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ ဥေရာပတုိက္တြင္ မည္သည့္ အရာအား အေၾကာက္ဆုံးျဖစ္ရမည္ကို မသိဘဲျဖစ္ေနသည္။ ဥေရာပတုိက္၏ စီးပြားေရးအင္အားႏွင့္ အေရးပါမႈကို ေၾကာက္ရမည္ေလာ၊ အဖ်က္စြမ္းအားရွိသည့္ ႏုိင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ အားနည္းမႈကို ေၾကာက္ရ မည္ေလာ။ အေမရိကန္သည္ ဥေရာပ၏ ညီၫြတ္ေရးကို အားေပးမိလွ်င္ စည္းလံုးညီၫြတ္ေသာ ဥေရာပသည္ ဖရင္ကင္စတိန္းဖုတ္ေကာင္ႀကီးျဖစ္လာကာ ကိုယ့္ကို ျပန္စားမည္ကို စုိးရိမ္ေနရသည္။ တဖက္တြင္လည္း ဖရိုဖရဲျဖစ္ကာ အကြဲကြဲျဖစ္ေနေသာ ဥေရာပသည္ စြမ္းအားမဲ့သြားေသာ အျဖစ္သို႔ေရာက္သြားလွ်င္ ဥေရာပ၏ တာ၀န္အားလံုးသည္ သူ႔အေပၚတြင္ စုၿပံဳက်လာမည္ကို အေမရိကန္တို႔ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ေနၾကသည္။

ပင္လယ္ေကြ႔စစ္ပဲြႏွင့္ ယခုျဖစ္ပြားေနေသာ ယူဂိုဆလားဗီးယားျပည္တြင္းစစ္တို႔ကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္ သည္။ ယူဂိုဆလားဗီးယား ျပည္တြင္းစစ္၌ ဥေရာပတုိက္သားမ်ားသည္ ထိုျပည္တြင္းစစ္ကို ရပ္စဲေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိ္င္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ထိုအခါ အေမရိကန္တို႔အဖို႔ စဥ္းစားစရာ ႏွစ္ခ်က္ေပၚလာသည္။ ပထမ အခ်က္မွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတကာ၀ါဒသမားတို႔၏ အျမင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔က အေမရိကန္သည္ ဥေရာပေရးရာ ကိစၥမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနဖို႔ေကာင္းသည္ဟူေသာ အျမင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္အျမင္တခုမွာ မစြက္ဖက္ေရး ၀ါဒီတို႔၏ အျမင္ျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္သည္ ဥေရာပေရးရာမ်ားတြင္ လက္ေရွာင္ေနဖို႔ေကာင္းသည္၊ ဥေရာပေရးရာ မ်ားတြင္ ပါ၀င္စြက္ဖက္ေနျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးမထူးႏုိင္၊ အေမရိကန္တို႔လိုခ်င္ေနေသာ ဒီမိုကေရစီကို မရႏုိင္၊ ဒီမိုကေရစီအစား အကဲြကဲြအျပားျပားျဖစ္ေနေသာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၊ လူမ်ိဳးစု၀ါဒႏွင့္ အၾကမ္းဖက္မႈတို႔ကိုသာ ရႏုိင္သည္ဆိုေသာ အျမင္ျဖစ္သည္။

ဘာလင္တံတုိင္းႀကီးၿပိဳက်သြားစဥ္ႏွင့္ ပင္လယ္ေကြ႔စစ္ပဲြ ျဖစ္ပြားစဥ္ကာလတုန္းက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု သည္ ယခင္က ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ေသာ သမတ၀ီလဆင္၏လမ္းစဥ္ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ျပန္လည္ေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီးဟု ထင္စရာရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ ယခုမူ အေမရိကန္သည္ အျခားေသာကိစၥမ်ားကုိ ဦးစားေပးေနျပန္ေလၿပီ။ အေမ ရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ ဥေရာပတိုက္တြင္ လူမ်ိဳးမ်ား၏ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္တို႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ ကို ဦးစားေပး ေရွ႕ေနလိုက္ေပးရမည့္အစား (ယခင္ ယူဂိုဆလားဗီးယားႏုိင္ငံရွိစဥ္ကကဲ့သို႔) ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈ ႏွင့္ ယခင္ကကဲ့သို႔ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ အေျခအေနမ်ိဳးကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းရန္ စိတ္ေစာေနသည္။

အမွန္အားျဖင့္ အေမရိကန္လိုခ်င္ေနေသာ အရာမွာ ကိုယ္ကဘာတာ၀န္မွ မယူရေသာ တည္ၿငိမ္မႈမ်ိဳး၊ စနစ္က်မႈမ်ိဳး၊ ၿငိမ္၀ပ္မႈမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အေမရိကန္လူမ်ိဳးမ်ားက အကန္႔အသတ္မရွိေသာ အေမရိ ကန္၏ အင္အားမ်ိဳးကို စိတ္ကူးယဥ္ေကာင္း ယဥ္ၾကပါလိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ထိုသို႔ေသာ တန္ခိုးအာဏာမ်ိဳးကို ထူေထာင္ရန္အင္အား မရွိေတာ့ပါ။ ထူေထာင္ရန္ ဆႏၵလည္း မရွိေတာ့ပါ။ အေမရိကန္သည္ ကမၻာတြင္ တခုတည္းေသာ မဟာမိတ္အင္အားႀကီးႏုိင္ငံအျဖစ္ က်န္ရွိေနခဲ့ျခင္းမွာ မေတာ္ တဆ ျဖစ္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ ၿပိဳက်သြားျခင္း၊ ဂ်ပန္က မိမိစီးပြားေရး အင္အားကို ႏိုင္ငံေရး အင္အားအျဖစ္ မေျပာင္းလဲႏုိင္ေသးျခင္း၊ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားက ကမၻာ့ေရးရာမ်ားတြင္ စည္းစည္းလံုးလံုး မပါ၀င္ႏုိင္ ေသးျခင္းတို႔ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။

တဖက္တြင္ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားသည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ စိတ္မရွည္မႈႏွင့္ ဥေရာပတုိက္အား လ်စ္လ်ဴရႈ ထားမႈ တို႔ကို သတိျပဳမိၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔လည္း အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေပၚတြင္ မည္သို႔ သေဘာထားသင့္သနည္း ဆိုေသာ ကိစၥ၌ တဦးႏွင့္တဦး မညီၫြတ္ႏိုင္ဘဲ အကဲြကြဲအၿပဲၿပဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ ဥေရာပမွ အေမရိကန္တုိ႔ ထြက္ခြာသြားမည္ကို သိေနၾကကာ ထုိကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ သေဘာကဲြ ေနၾကသည္။ တဖက္တြင္ သူတုိ႔သည္ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခြင့္ရွိေသာ ဥေရာပကာကြယ္ေရးစနစ္တရပ္ကို ထူေထာင္ရန္ ကန္႔ကြက္ဆန္႔က်င္ေနသည့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ အျခားတဖက္တြင္မူ ဥေရာပတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အကူအညီမရွိဘဲ သူတို႔ဘာသာ အထီးတည္း က်န္ရစ္ခဲ့မည္ကို စိုးရိမ္ေနၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ျပင္သစ္ျပည္သည္ အေမရိကန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ `ေတြးေတာ မရ ႀကံဒြိဟျဖင့္´ ဆိုသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ တဖက္တြင္ အင္အားေတာင့္တင္းသည့္ ဂ်ာမဏီကို ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ညိႇ္ေပးရသည့္အတြက္ ဥေရာပတုိက္တြင္ အေမရိကန္တို႔ ရွိေနေစခ်င္သည္။ အျခားတဖက္တြင္မူ `နယ္ခ်ဲ႕လႊမ္း မိုးလိုသည့္ အေမရိကန္´ ကို ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညႇိေပးရန္ အတြက္ ေတာင့္တင္းေသာ ဥေရာပကို ျမင္လိုသည္။

စစ္ေအးတိုက္ပဲြ ၿပီးဆံုးသြားျခင္း၊ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ ၿပိဳကဲြသြားျခင္းႏွင့္ ဥေရာပတုိက္ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းသြားျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ေကာင္းသည့္အခ်က္ေတြရွိသလို ဆိုးသည့္အခ်က္ေတြလည္း ရွိေနသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဥေရာပႏွင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဆက္ဆံေရးသည္ ပို၍နက္႐ိႈင္း၊ ပို၍႐ႈပ္ေထြး၊ ပို၍သိမ္ေမြ႕လာခဲ့သည္။ ယခင္က ဥေရာပတုိက္တြင္ ၀ါဒေရးရာေတြ ကဲြျပားေနခဲ့သျဖင့္ အတၱလႏၱိတ္မဟာမိတ္မ်ားသည္ ခိုင္မာေတာင့္ တင္းခဲ့သည္။ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ရာတြင္ တသားတည္းျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ယေန႔တြင္မူ ဥေရာပသည္ သူ႔ ဇာတိသေဘာကို ထူေထာင္လာခဲ့ကာ အေမရိကန္ႏွင့္ အလွမ္းေ၀းလာခဲ့သည္။ ဥေရာပသမိုင္း၏ ၀မ္းနည္းေၾက ကဲြဖြယ္ အစဥ္အလာသည္ ဥေရာပတုိက္ႏုိင္ငံေရးနယ္သို႔ ျပန္လာစျပဳေလၿပီ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနသည္ ဥေရာပတိုက္အတြက္ ႀကီးက်ယ္မႈကိုလည္း ျဖစ္ေစႏုိင္သည္။ စိတ္ညစ္ညဴးဖြယ္ကိုလည္း ျဖစ္ေစႏုိင္သည္။ ကုိယ့္တာ၀န္ကိုယ္ သိနားလည္ဖို႔ ေဆာ္ၾသေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။

မၾကာမီတြင္ ႏွစ္ဆယ္ရာစုႏွစ္ႀကီးလည္း ကုန္ေတာ့မည္။ ဥေရာပတုိက္သည္ ဘယ္လမ္းကို သြားမည္နည္း။ ယခင္က ကဲ့သို႔ပင္ အင္အားခ်ိန္ခြင္လ်ာ ညႇိရေသာ ဥေရာပတုိက္မ်ိဳးကို ျပန္သြားမည္ေလာ။ သာတူညီမွ် လြတ္ လပ္ေသာ ကမၻာႀကီး၏ ေခတ္သစ္နိုင္ငံတကာ၀ါဒ အေျခခံေပၚတြင္ ရပ္တည္ေနေသာ ဥေရာပတုိက္မ်ိဳးကို ထူေထာင္မည္ေလာ။ လက္ေတြ႔က်ေသာ ဥေရာပတုိက္သားတုိ႔ကမူ ဂ်ာမနီကို ဦးခ်ိဳးထားသည့္နည္း သို႔မဟုတ္ အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ညႇိထားသည့္နည္းကုိ သံုးခ်င္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ဥေရာပစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးကို ေဆာ္ၾသေနသူတို႔ကမူ ထုိနည္းသည္ ေခတ္မမီေတာ့ေသာနည္း၊ အႏၱရာယ္မ်ားေသာနည္းဟု ယူဆေနၾကသည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ မေန႔က ၀ါဒေရးရာတြင္ ေပါင္းစည္းညီၫြတ္ခဲ့ၾကေသာ အတၱလႏၱိတ္မဟာမိတ္မ်ားသည္ ပထ၀ီ၀င္အရ၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ မနက္ျဖန္တြင္ ကြဲျပဲေနၾကမည္ဆိုလွ်င္ ဒီမုိကေရစီက အာဏာရွင္စနစ္ကို အႏုိင္ ရခဲ့သည့္ ရလာဒ္သည္ ဘာမွ် အဓိပၸာယ္မရွိေတာ့ဘဲ ၀မ္းနည္းစရာပင္ ေကာင္းေနေပလိမ့္မည္။

သို႔ရာတြင္ ေသြးစည္းမႈအေဟာင္း၏ ေနရာတြင္ ေသြးစည္းမႈအသစ္ကို အစားထိုးရေပလိမ့္မည္။ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ ၿပိဳကြဲၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ယခင္က အေရွ႕အေနာက္ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈသည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ ထိုေနရာ တြင္ ေတာင္၊ ေျမာက္ ပဋိပကၡျဖစ္မည့္ အရိပ္နိမိတ္မ်ား ျမင္ေနရေလၿပီ။

အတၱလႏၱိတ္ သမုဒၵရာ၏ တဖက္တခ်က္တြင္ ရွိေနၾကသည့္ မဟာမိတ္မ်ားသည္ ေသြးစည္းညီၫြတ္မႈ အသစ္ကို ဖန္တီးမည္ေလာ၊ ပဋိပကၡေဟာင္းထဲတြင္ ဆက္လက္ေနၾကမည္ေလာ။ ။

Time, May 18 1992

Diminique Moisi (The Post Cold War Blues)

မူရင္းကို ဒီမွာ ဖတ္ပါ။

ဆီပံုးေတြ ဆီပံုးေတြ

တကယ္ေတာ့ ဆီပံုးလုပ္ရတာ သိပ္မလြယ္ပါဘူး။ ဆီက အေပါက္ရွာၿပီး ယိုတတ္တဲ့သေဘာရွိေတာ့ သူ႔ကို ဆီလံုေရလံု လုပ္ေပးရပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တနလၤာေန႔က ဆီပံုးအလံုးေလးဆယ္လုပ္ဖို႔ ေအာ္ဒါက်လာပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔အထိ တပတ္လံုးလုပ္တာေတာင္ အလံုးသံုးဆယ္ မၿပီးတတ္ေသးပါဘူး။ ဆီပံုးအလံုးေလးဆယ္စာ ျဖတ္ေတာက္ၿပီးသား သံျပားေတြကို တခုခ်င္း ေကာက္ဆင္၊ ဂေဟတို႔၊ တျခားတတ္စရာ ပစၥည္းေတြတတ္ အားလံုးအိုေကၿပီးဆိုမွ ဂေဟအၿပီးေဆာ္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ေဆာ္ထားတဲ့ ဂေဟသားကို ယိုစိမ့္ႏုိင္မယ့္ေနရာ ရွိမရွိရွာ၊ ေတြ႔ရင္ အဲဒီေနရာကို ဂေဟနဲ႔ ထပ္ပိတ္ရပါတယ္။ အားလံုးၿပီးၿပီဆိုရင္ ေဆးမႈတ္ဌာနကို ပို႔လို႔ရပါၿပီ။

ဆီပံုးလုပ္ေနရင္း ဘေလာ့ေတြက ဆီပံုးေတြအေၾကာင္းလည္း စဥ္းစားေနမိပါေသးတယ္။ ဘေလာ့ဆိုတာ ကလည္း ရပ္ကြက္ႀကီးတခု ျဖစ္ေလေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း လူေကာင္းသူေကာင္းေတြ ရွိသလုိ လူဆိုးလူမိုက္ ေတြလည္း ရွိမွာပါပဲ။ လူ႔သဘာ၀ကိုက ႐ႈပ္ေထြးတဲ့သေဘာရွိတယ္မို႔လား။ ဆီပံုးေတြမွာ ေပါက္ကရ ေလွ်ာက္ေရးတာ ခံရ႐ံုနဲ႔ ဘေလာ့ေလာကကိုေတာ့ စြန္ခြာသြားစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ လူေကာင္းေတြကို တမိ်ဳးဆက္ဆံ လူဆိုးေတြကိုေတာ့ တမ်ိဳး ဆက္ဆံႏုိင္ၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါေၾကာင္း ။ ။

ဆီပံုးေတြ လုပ္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါတဦး၏ လုပ္ငန္းခြင္

ကိုေသာင္းေအးနဲ႔ သြားၾကမယ္

ထုိင္း ႏွင့္ မေလးရွားနယ္စပ္တြင္ Bukit Kayu Hitam ဟု ေခၚေသာ နယ္စပ္ျဖတ္သည့္ immigration ဂိတ္ႀကီး ရွိသည္။ (ပံုတြင္ ၾကည့္ပါ)

ထိုဂိတ္ႀကီးသည္ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ လူတို႔ ဥဒဟုိ ၀င္ထြက္ျဖတ္သန္းရာ ေနရာျဖစ္သည္။ ထို ျဖတ္သန္းသြားေန ေသာ လူသားမ်ားတြင္ ျမန္မာပတ္စ္ပို႔ ကို္င္ထားေသာ က်ေနာ္တို႔ ေရႊျမန္မာမ်ား ၀င္ခြင့္မရပါ။ ျမန္မာဆိုလွ်င္ ပဲြစားႏွင့္၀င္ရပါသည္။ ပဲြစားက ကားႏွင့္ ေခၚလွ်င္လည္း ကားႏွင့္ ၀င္ရ၍ လမ္းေၾကာင္းမေကာင္း ကားႏွင့္ ၀င္မရလွ်င္ ညဖက္ နယ္စပ္ ၿခံစည္းရိုးကို ေခြးတိုးသလို တုိး၀င္ရပါသည္။ ညအခါ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ ၿခံစည္းရုိးကို ျဖတ္ကာ လူအုပ္စုလုိက္၀င္ၾကရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဒသခံလမ္းျပသာ ပါ၍ ပဲြစားပါမလာပါ။ လမ္းမွာ လမ္းျပက ေငြထပ္ညွစ္တာ၊ လမ္းမွာထားခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါသည္။

Bukit Kayu Hitam ဂိတ္ႀကီးကို အသံုးမ်ားၾကေသာ္လည္း အေရွ႕ဖက္ Kelantan ျပည္နယ္တြင္ Rantau Panjang ဂိတ္လည္း ရွိေသးသည္။ (ပံုတြင္ ၾကည့္ပါ) ဂိတ္ႀကီးဖက္မွာ မေခ်ာင္လွ်င္ ပဲြစားမ်ားက Rantau Panjang ဂိတ္ဖက္ လွည့္သြင္းၾကသည္။ ထိုဂိတ္ဖက္မွ ၀င္လွ်င္ ညအခ်ိန္မွာ ေခ်ာင္းကို ေလွကေလးႏွင့္ ခိုးျဖတ္ရသည္။ ေခ်ာင္းေက်ာ္လိုက္လွ်င္ မေလးရွားနယ္ထဲေရာက္ၿပီ။ ေမွာင္ႏွင့္မဲမဲ ၿခံဳပုတ္ေတြၾကားထဲမွာ ဘယ္ကို သြားရမလဲ သင္မသိႏုိင္ေသးပါ။ လမ္းျပေခၚရာကို ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းနဲ႔ လိုက္ရမည္။ တခ်ိဳ႕လည္း ေတာထဲမွာ ေသနပ္ႏွင့္ လွမ္းပစ္တာ ခံရသည္ဟု သိရသည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ မေလးရွားကို ကုန္းလမ္း၊ ေရလမ္း ႏွင့္ ေလလမ္းကပါ ၀င္ဘူးသည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ Rantau Panjang ဖက္မွ ၀င္စဥ္က နယ္စပ္မွ ကြာလာလမ္ပူအထိ ခရီးတြင္ ဆလြန္းကားေလးတစီးေပၚမွာ လူရွစ္ေယာက္စီတင္၍ ကားသံုးစီးျဖင့္ ခရီးႏွင္ခဲ့ရဖူးသည္။

ျမန္မာေတြ မေလးရွားခိုး၀င္ရသည့္ ဇတ္လမ္းေတြ ကိုယ္ေတြ႔ေရာ တဆင့္ျပန္ေျပာတာကိုပါ ႀကံဳဘူးပါသည္။ ယခု ပို႔စ္တြင္ တင္ေပးမည့္ ဟာသဇတ္လမ္းတိုမွာ က်ေနာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ျပန္ေျပာခဲ့တာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းေလး ရယ္စရာ မဂၢဇင္းမွာ ပါလာသည္ကို ဒီအပတ္အတြက္ တင္ေပးလိုက္ရပါသည္။

ပုေရနိသင္

ပုေရနိသင္ ကို စာေပးစာယူ သင္တန္း (ျမန္မာစာ) ပထမႏွစ္ မွာ အနီးကပ္ တက္ရတံုးက သင္ရပါတယ္။ သင္ခန္းစာ ပို႔ခ်ခ်က္မွာလည္းပါ၊ ရတုေလးကလည္း ဆိုလို႔ေကာင္းေတာ့ က်ေနာ္မွတ္မိေနပါတယ္။ ကံေကာင္း ခ်င္ေတာ့ စာေမးပဲြေမးခြန္းမွာပါလာျပန္တယ္။ က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္းေျဖလိုက္ႏုိင္တယ္ေပါ့။

ရတုရဲ့ ေခါင္းစဥ္က `ပုေရနိသင္´ ဆိုတဲ့ အတုိင္း ပုေရ=ပုေဗၺ (ေရွးေရွးဘ၀) နဲ႔ နိသင္ = အာနိသင္ ကို ေပါင္းထားတာဆိုေတာ့ ေရွးဘ၀က အာနိသင္၊ ေရွးဘ၀က အေၾကာင္းကံလို႔ ေျပာရမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

ပုေရနိသင္ ကိုေတာ့ ေမဓာ၀ီ ရဲ့ ပို႔စ္မွာ တင္ေပးထားပါတယ္။ သူ႔ဆီမွာ ေနာက္ထပ္လိုခ်င္တာေလးေတြ ထပ္ေတာင္းထားပါေသးတယ္။

က်ေနာ္ ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ ေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ ဆယ္တန္းကို မေျဖျဖစ္ခဲ့ပါ။ သင္တန္းတခုကို သံုးႏွစ္ၾကာ သြားတက္ရပါတယ္။ သင္တန္းၿပီးေတာ့ ေကာ္ပိုေရးရွင္းတခုမွာ ၀န္ထမ္းဘ၀နဲ႔ ဆယ္တန္းျပန္ေျဖၿပီး မွ စာေပးစာယူသင္တန္း တက္ရတာပါ။ တကယ္ေတာ့ စာေပးစာယူ သင္တန္းဆိုတာ ပို႔ခ်ခ်က္ေတြဖတ္၊ စာစဥ္ ေတြေျဖ (တခ်ိဳ႕လည္း သူမ်ားကို ေျဖခုိင္းၾကတယ္) ၊ ၿပီးေတာ့ အနီးကပ္ တလ သြားတက္ၿပီး စာေမးပဲြေျဖရတာ မို႔ စာကို ထိထိေရာက္ေရာက္ေလ့လာရတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဘဲြ႔ရ ပညာတတ္ေတြမ်ားၿပီး အရည္အခ်င္းက်ေတာ့ ႏုိင္ငံတကာကို ဘယ္လိုမွ ယွဥ္လို႔ မရေတာ့တာပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတေယာက္ဟာ တကၠသိုလ္ပညာကိုေတာ့ သင္ခဲ့ဖူးသင့္တယ္ဆိုတာ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္မွာ အနီးကပ္သြားတက္ေတာ့မွ သေဘာေပါက္ခဲ့ရပါတယ္။ တကၠသိုလ္နယ္ေျမဆိုတာ စာဖဲြ႔ေလာက္တဲ့ေနရာ၊ ပန္းေပါင္းစံုပြင့္တဲ့ေနရာပါ။ ဘယ္သူေျပာခဲ့တာလဲေတာ့ မသိဘူး။ ဆိုရိုးစကားတခု ၾကားဖူးတာက ေယာက်္ား တေယာက္ဟာ တကၠသိုလ္ပညာသင္ဖူးရမယ္၊ ပင္လယ္ခရီးသြားဖူးရမယ္၊ ေထာင္က်ဖူးရမယ္ တဲ့။ အဲဒီစကား အတုိင္းဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ တကၠသိုလ္ပညာ သင္ဖူးခဲ့ပါတယ္ (ဘဲြ႔ေတာ့ မရခဲ့ပါ၊ က်ေနာ္ စတုတၱႏွစ္အေရာက္ မွာ ၈၈ အေရးအခင္းျဖစ္ခဲ့ရလို႔ပါ)။ ပင္လယ္ခရီးေတာ့ ဟုတ္တိပတ္တိ မသြားဖူးေပမယ့္ ေထာင္ထဲေတာ့ ေရာက္သြားခဲ့ဘူးပါတယ္။ ေနာက္ပို႔စ္ေတြက်မွ အခ်ိန္ရရင္ ေထာင္ထဲက အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြ ေရးပါအံုးမယ္။ ။

ပုေရနိသင္

လယ္တီဆရာေတာ္ဆံုးမစာပို႔စ္ရဲ႕ ကြန္မန္႔မွာ ကိုသက္ဦးက ရွင္မဟာရ႒သာရ ရဲ႕ “ပုေရနိသင္” အစခ်ီ ရတုကို လိုခ်င္ေၾကာင္း ေရးခဲ့တာနဲ႔ က်မလည္း စာအုပ္ဗီ႐ို ဖြင့္ၿပီး ျပန္ရွာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဟံသာ၀တီတိုက္က ထုတ္တဲ့ “ျမန္မာကဗ်ာေရြးခ်ယ္ခ်က္ႏွင့္ ရတုေရြးခ်ယ္ခ်က္” ဆိုတဲ့စာအုပ္ကေလးက က်မ ဗီ႐ိုထဲမွာ ရွိေနပါတယ္။ အမွန္တကယ္ က်မရွာတာက ရွင္မဟာရ႒သာရရဲ႕ ရတုေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီရတုေရြးခ်ယ္ခ်က္ စာအုပ္ေလးကို အရင္ ေတြ႕တာနဲ႔ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ရွိလိုရွိျငား မာတိကာမွာ ရွာၾကည့္ေတာ့ …
“ပုေရနိသင္ (သွ်င္ရ႒သာရ) ………….. ၉၂”
ဆိုၿပီးေတြ႕ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ၀မ္းသာအားရ က်မဘေလာ့မွာ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုသက္ဦးႏွင့္တကြ ျမန္မာရတုကဗ်ာ ႏွစ္သက္သူမ်ား အားလံုးအတြက္ပါပဲ။ ႀကံဳႀကိဳက္တာနဲ႔ ရွင္မဟာရ႒သာရရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကိုပါ ေဖာ္ျပလိုက္ ပါတယ္။ စာလံုးေပါင္းမ်ားကိုေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ထဲကအတိုင္းသာ ႐ိုက္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
***
သွ်င္မဟာရ႒သာရ

ပုေရနိသင္-ခ်ီ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဖြဲ႕ ရတုေရးသူ သွ်င္မဟာရ႒သာရမွာ ၈၃၀- ျပည့္ႏွစ္ ၀ါဆိုလ အတြင္း အင္း၀ေနျပည္ေတာ္တြင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူ၍ ငယ္မည္မွာ ေမာင္ေမာက္ျဖစ္သည္၊ ဗညားအိမ္ႏွင့္ ရွင္ေစာပု၏ သမီးေတာ္တို႔မွ ဆင္းသက္ ဆက္ႏြယ္လာေသာ ေျမးေတာ္ ဓမၼပါလသည္ ေမာင္ေမာက္၏ ဖခင္ျဖစ္၍ မိခင္ မွာ သတိုးမင္းဖ်ား၏ အႏြယ္ေတာ္ျဖစ္သည္။

ေမာင္ေမာက္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါကာလမွစ၍ နန္းေတာ္တြင္း၌ ႀကီးျပင္း လာရသူ ျဖစ္သျဖင့္ ဘုရင္မင္းေခါင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ တအူတံုဆင္း ညီအရင္း ကဲ့သို႔ အေရးေပးျခင္းကို ခံေတာ္မူရသည္၊ ေမာင္ေမာက္သည္ နန္းေတာ္တြင္း ပညာရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားထံမွ၎၊ က်န္းဂန္တတ္ မေထရ္ျမတ္မ်ားထံမွ၎၊ ဖခင္ျဖစ္သူ ပညာရွိ အမတ္ႀကီးထံမွ၎၊ ေနာင္ေတာ္ရင္း သွ်င္၀ရစကၠပါလ မေထရ္ထံမွ၎၊ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ကဗ်ာလကၤာမ်ားကို သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ေသာ ေၾကာင့္ ၁၆-ႏွစ္သား အရြယ္ကပင္ ဘူရိဒတ္လကၤာႀကီးကို စတင္ ေရးသားျပဳစု ေလသည္။ အသက္ ၂၀-ျပည့္ ရဟန္းဘ၀ေရာက္မွ ဘူရိဒတ္လကၤာႀကီး အၿပီး သတ္သည္။

သကၠရာဇ္ ၈၈၇-ခုႏွစ္ေလာက္ က်ေသာအခါ သွ်င္မဟာရ႒သာရသည္ အင္း၀ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၎၊ သတိုးမင္းေစာက ျပည္ၿမိဳ႕သို႔ ပင့္ေသာေၾကာင့္ ၎ ျပည္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ေတာ္မူသည္။ ေရာက္၍ မၾကာမီပင္ ဇာတ္ေပါင္းခန္းကို ေရးသားေတာ္မူသည္၊ ဆင္ျဖဴရွင္ သတိုးမင္းေစာလည္း သွ်င္မဟာရ႒သာရအား ပုထိုးေက်ာင္း, ေတာင္ခြင္ေက်ာင္း, မင္းတုန္းေက်ာင္း ဤေက်ာင္း ၃-ေက်ာင္းကို ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေတာ္မူသည္။

သတိုးမင္းေစာ နတ္ရြာစံလြန္၍ သားေတာ္ ဘုရင္ေထြး နန္းတက္ေသာအခါတြင္ လည္း ခမည္းေတာ္ လက္ထက္ေတာ္က ကဲ့သို႔ပင္ ၾကည္ညိဳရင္းစြဲ ရွိသျဖင့္ ျပည္ျမိဳ႕ႏွင့္ ေရႊေတာင္အၾကား အခြန္တေသာင္းထြက္သည့္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ ၅-ရပ္ အတြင္း တံတိုင္း မီးတားႏွင့္တကြ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား, မဂၤလာေစတီေတာ္, အရံေက်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ေရႊဗိမာန္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေတာ္မူသည္။ သကၠရာဇ္ ၈၉၂-ခုႏွစ္ သက္ေတာ္ ၆၂-ႏွစ္အရြယ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္။
***
“ပုေရနိသင္ ခ်ီ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဖြဲ႕ ရတု”

(ပ) ပုေရနိသင္၊ ဆက္တိုင္းၾကင္၍၊ အိမ္ရွင္အစစ္၊ ငယ္ကြၽမ္းခ်စ္ႏွင့္၊ ထပ္ရစ္ လက္သင္၊ ထံုးစတြင္ႏႈိက္၊ ေသြးငင္ၾကမၼာ၊ ၀ါသနာေၾကာင့္၊ ဆရာမိဘ၊ ကြပ္ဆံုးမ လည္း၊ ခ်စ္စထံုးေႏွာင္၊ ေပ်ာ္ရေအာင္ဟု၊ သန္ေကာင္မဟူ၊ အတူယွဥ္ႏႊဲ၊ သန္လြဲမခန္႔၊ အသက္စြန္႔၍၊ ေ၀းဓြန္႔ခရီး၊ ခ်ဳံႀကီးေတာအံု၊ ၀ါး႐ံု၀ါးေထြး၊ သစ္က်ားေဘးကို၊ မေတြးဆံဖ်ား၊ မေလးစားတည့္၊ တရားသံေ၀၊ ေအာက္ေမ့ေခ်ေသာ္၊ ေၾကးေရႊ ဂေဟ၊ မစပ္ေလသို႔၊ စာေပတတ္ပြန္၊ ဓမၼခန္ႏွင့္၊ က်န္းဂန္သိေျမာက္၊ ပဥၥင္ေရာက္က၊ ထပ္ေလွာက္ၾကင္ဘြယ္၊ ေရွးေသာႏွယ္ကို၊ အဘယ္ႀကိဳးရွာ ေလေတာ့မည္။ … ။

(ဒု) လူ႔ေျမတိတြင္၊ ဘက္မျမင္သား၊ သန္႔စင္ငယ္က၊ လက္ေတာ္လွႏွင့္၊ ခ်ိန္းခ် ေစ့ေရ၊ မွာစာေခြကို၊ စေသလိပ္ၿပီး၊ ခင္းႏွီးကြက္က်ယ္၊ ေျပာက္မ်ဳိးျခယ္၍၊ ဆင္စြယ္၀န္းရွက္၊ ေမြးမယ္ရက္သည္၊ အသက္တို႔က၊ ဆက္လွာရသား၊ မူလသိကၡာ၊ ဆံုးမစာႏွင့္၊ ငါးျဖာ၀ိနည္း၊ ေစာင့္စည္းပညတ္၊ အပ္တိတသြား၊ တဆံဖ်ားမွ်၊ မမွားအာ႐ံု၊ ကာမဂုဏ္ကို၊ မျမံဳရေခ်၊ ျဖတ္ငယ္ေသစြ၊ ကမၸေလြရင္ပိုက္၊ တကိုက္မခြၽတ္၊ စာလက္လြတ္၍၊ ျဖစ္တတ္ဘိသည္၊ သံသာရွည္ခဲ့၊ စက္လည္ရဟတ္၊ တပတ္ပတ္လွ်င္၊ အနတ္ဒုကၡ၊ အနိစၥဟူ၊ ႏွလံုးမူစြ၊ ေပးလွဴစြန္႔ၾက၊ ဤဘ၀တြင္၊ ႏွမလက္ေလွ်ာ့၊ ေနေလေတာ့ဟု၊ ခ်စ္ေပါ့မႀကံဳ၊ ညွဳိးငယ္ပံုမွ်၊ ရြက္ဟံုေၾကြၾကဳပ္၊ ခ်မင္းတုပ္သို႔၊ စိတ္ခ်ဳပ္မပြင့္၊ ပ်ံ႕လြင့္ေမတၱာ၊ က႐ုဏာႏွင့္၊ တဏွာေလာဘ၊ ေဒါသ ေျမွးထူ၊ ရံမက္ျမဴကို၊ ဘယ္သူႏႈိးရွာ ေလေတာ့မည္။ …. ။

(တ) ဆုေ၀ဘိခ်င္၊ ငယ္ကြၽမ္း၀င္ႏွင့္၊ သို႔ပင္တာရွည္၊ ေပ်ာ္ရမည္ဟု၊ ေညာင္စည္ သမ်ား၊ ၿမိဳ႕ေရွ႕ပါး၀ယ္၊ ထင္ရွားေက်ာ္ဟိုး၊ ႐ုကၡစိုးႏႈိက္၊ ပုဆိုးၾကာညြန္႔၊ ပိတ္လွပ္ တြန္႔ကို၊ ျဖန္႔၍တတည္၊ ရစ္ဖြဲ႕ခ်ည္မွ်၊ ငယ္မည္ျမြက္ဟ၊ ႏႈတ္သံမွ်ႏွင့္၊ ခက္မ တေထာင္၊ ပေညာင္ေစာင့္တတ္၊ ရွင္နတ္ျမတ္ကို၊ တိုင္မွတ္သက္ေသ၊ ျပဳဘူးေပရွင့္၊ မေကြသစၥာ၊ ၀ါသနာေၾကာင့္၊ ႐ုပ္၀ါပ်ဳိရြယ္၊ သနားဘြယ္တိ၊ ေရွးႏွယ္ က်ဳိးကုပ္၊ ခ်မင္းတုပ္ႏွင့္၊ ခြက္ျမဳပ္ခါညီ၊ နာရီေမာင္းခ်၊ ေဒသနိမိတ္၊ သက္ႀကီး ဆိတ္လည္း၊ မမွိတ္မ်က္ေတာင္၊ သည္းေခါင္ဆူးလည္၊ ရွိလိမ့္မည္ဟု၊ လြမ္းသည္ ထပ္ဆင့္၊ ဖူးခ်ိန္သင့္ကို။ ေမွ်ာ္လင့္ ခိုးရွာေလေတာ့သည္။ … ။
***

ေမဓာ၀ီ
၂၆၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၇
တနဂၤေႏြေန႔
နံနက္ ၆ နာရီ ၁၅

ကိုးကား။ … ။
ျမန္မာကဗ်ာေရြးခ်ယ္ႏွင့္ ရတုေရြးခ်ယ္ခ်က္ … (ဟံသာ၀တီ)
(ဒုတိယအႀကိမ္ပံုႏွိပ္ျခင္း … ၁၉၇၂၊ ဒီဇင္ဘာလ)

posted by Maydarwii at 12:58 AM

ေခတ္ကို ေကာင္းေအာင္လုပ္မည့္သူမ်ား

ျမန္မာျပည္က ေလာင္စာဆီေစ်းႏံႈးေတြ ျမႇင့္တင္လိုက္တဲ့သတင္းကို BBC World News မွာ စေတြ႔တာပါ။ ၿပီးေတာ့ ေမဓါ၀ီ၊ ဘာညာနဲ႔ ကိုေမာင္လွ တို႔ရဲ့ ဘေလာ့ေတြမွာလည္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္သတင္းကို အေျခခံၿပီး ပို႔စ္တင္ထားတာေတြ ဆက္တိုက္ ဖတ္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘီဘီစီ (ျမန္မာပိုင္း)ကုိ ဖြင့္နားေထာင္ လိုက္တယ္ေပါ့။ ဒါက တကယ္တိက် ခုိင္မာတဲ့သတင္းပါ။ ေနာက္ဆက္တဲြ ဂယက္ရုိက္ခတ္မႈေတြလည္း ဆက္တုိက္ေပၚေပါက္လာႏိုင္တာမို႔ စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနရပါတယ္။

ေလာင္စာဆီ သတင္းလာၿပီး ေနာက္တေန႔ ဘေလာ့ဂါ မိတ္ေဆြတဦးက `သန္းေရႊ ေသသြားတာ ၾကားၿပီးပလား´ တဲ့။ ဂ်ီေတာ့ကေန ေျပာလာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဆီ၀င္လာတဲ့ အီးေမးလ္ကို forward လုပ္လိုက္ပါေသးတယ္။ အီးေမးလ္မွာ ပါလာတဲ့သတင္းက လံုး၀ ေရရာမႈမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အင္တာနက္ သံုးသူေတြ ၾကားထဲမွာ ေတာမီးလို ျပန္႔ႏွံ႔သြားပါေသးတယ္။ ေဒြးေသတဲ့ သတင္း၊ တာရာမင္းေ၀ ဆံုးတဲ့ သတင္းေတြကို ေလာေလာလတ္လတ္ ၾကားထားရေလေတာ့ သန္းေရႊေသတယ္ဆိုေတာ့ ဟုတ္မ်ား ဟုတ္ေလမလားလို႔ ထင္ေကာင္းထင္ႏုိင္ၾကေပမယ့္ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ သတင္းမို႔ ေကာလာဟာလ ျဖစ္သြားခဲ့ ပါတယ္။

က်ေနာ္ေတာ့ အခုေနာက္ပို္င္းအေရးႀကီးတဲ့ သတင္းဆိုရင္ အရမ္းမယံုသလို၊ အရမ္းလည္း ျပန္မျဖန္႔ပါဘူး။ သတင္းလာရာ ခုိင္မာမႈ ရွိမရွိ အရင္ စံုစမ္းပါတယ္။ ဟုတ္ၿပီဆိုမွ အသိေပးသင့္သူကို အသိေပးပါတယ္။ ဘာျဖစ္ လို႔လဲဆိုေတာ့ ေကာလာဟာလ ဆိုတာ ေတာမီးလို ျပန္႔ႏွ႔ံတတ္ၿပီး အလဟႆအခ်ိန္ကုန္လို႔ပါ။

ၿပီးေတာ့ အခုေခတ္ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉ ႏွစ္ကလို မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကို တကမၻာလံုးက သိေနျမင္ေနရပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ ေတာ္လွန္ေရးတခုျဖစ္မယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္း သတင္းေတြ ျဖန္႔ခ်ီႏိုင္မယ့္ အင္တာနက္၊ အီးေမးလ္၊ SMS ေတြက သိပ္အေရးပါ လာပါၿပီ။ တခ်ိန္တည္းမွာ ျပည္တြင္းက ဘေလာ့ေရးသူေတြရဲ့ အခန္းက႑ကလည္း အလြန္တန္ဖိုးရွိလာပါ တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ သိုသိုသိပ္သိပ္နဲ႔ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပင္ပ ကမၻာက သိေအာင္ ေရးေပးၾကပါ။ ဒါဟာ ဘယ္သူကမွ ေပးတာမဟုတ္တဲ့ ျပည္တြင္းက ဘေလာ့ဂါေတြရဲ့ တာ၀န္ပါ။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခုအခ်ိန္ဟာ ျပည္တြင္းက အေျခအေနေတြကို အားလံုးက စိတ္၀င္စားစြာေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မို႔လို႔ပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ `ေသာမတ္စ္ကာလုိင္းစ္´ ဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ့ အဆိုအမိန္႔ေလးကို ကိုးကားပါရေစ။

`ေခတ္ႀကီးက မေကာင္းဘူးပဲ ထားပါေတာ့။ ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ မင္းရွိေနတာပဲ´ တဲ့။

ေခတ္ႀကီးကို ေကာင္းေအာင္ လုပ္မည့္ ဘေလာ့ဂါအမ်ားအျပား တုိင္းျပည္မွ လိုအပ္ေနပါေၾကာင္း။ ။

ခြန္ထိုင္း မို္က္ပင္လိုင္း

မေလးရွားသြားေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ခရီးလမ္းပန္းကို ဟိုေမးဒီေမး လုပ္ရသည္။ ေရာက္ဖူးသူမ်ားက အႀကံေပးသည္မွာ မေလးရွားသြားခ်င္ရင္ ဟတ္ယိုင္ Hat Yai ကိုသာ ေရာက္ေအာင္သြား။ ဟတ္ယိုင္ ေရာက္လို႕ကေတာ့ မေလးရွားေရာက္ၿပီ။ သာေကတ သြားတာကမွ ခက္အံုးမည္တဲ့။ ဟတ္ယုိင္ ဆိုတာက ထုိင္း ႏုိ္င္ငံေတာင္ဖက္က ရထားလမ္းဆံုၿမိဳ႕ႀကီးတခု။ အဲဒီကို ေရာက္ေတာ့မွ ဟိုလူေတြေျပာလိုက္တာ တယ္မွန္ပါ လားဟု ကို္ယ္ေတြ႔သိရသည္။ ခရီးသြားလုပ္ငန္းဖံြ႔ၿဖိဳးတဲ့ ႏုိင္ငံရဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတခု ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ဟတ္ယိုင္မွာ ခရီး သြား ေအဂ်င္စီရံုးခန္းေတြ တၿမိဳ႕လံုးအျပည့့္ျဖစ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕က ရံုးခန္းေရွ႕မွာ ျမန္မာလို ေရးထား လိုက္ေသးသည္။ `မေလးရွား တလဗီဇာ ဘတ္ ၆၀၀၊ သံုးလ ဗီဇာ ဘတ္ ၁၅၀၀´ တဲ့။

ၾကားပဲြစားေတြ ဘာေတြမလို၊ ဘတ္ ၆၀၀ ႏွင့္ ပတ္စပို႔ေပးလိုက္လွ်င္ ဘတ္တာ၀ပ္ (ပီနန္) အထိ ကားျဖင့္ လုိက္ပို႔ေပးသည္။ နယ္စပ္အ၀င္ မေလးရွား လ၀က မွာ တံုးထုေပးလိုက္တာလည္း အမွန္အကန္ ဆိုေတာ့ ဘတ္တာ၀ပ္ကေန ဘတ္စကား ၆ နာရီ ထပ္စီးလွ်င္ ကြာလာလမ္ပူ ေရာက္ၿပီပဲ။

ထိုအခ်ိန္ကား ျမန္မာတို႔အတြက္ မေလးရွားေခတ္ဦးဟု ေျပာ၍ရသည္။ မေလးရွားရဲကလည္း အခုလို ဒုကၡေပး ရမွန္းမသိေသး။ ရဲေမးလွ်င္ စာအုပ္ထဲမွာ တလဗီဇာႏွင့္ ဆိုေတာ့ အလုပ္မလုပ္ဘူး။ ေဟာ္တယ္မွာေနတယ္ ဟု ေျပာရသည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဘယ္မွာလာၿပီး ေဟာ္တယ္တည္းႏုိုင္မွာတံုး။ အလုပ္လာလုပ္ပါတယ္ ဆိုမွ။

သို႔ေသာ္ တလဆိုေသာ အခ်ိန္သည္ အကုန္ျမန္ေလ၏။ ဗီဇာရက္ မကုန္ခင္ တုိင္ပတ္ရသည္။ အမ်ားနည္းတူ က်ေနာ္လည္း တုိင္ပတ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ကြာလာလမ္ပူမွ ဟတ္ယို္င္သြားမည့္ ဘတ္စကားက Puduraya ကားဂိတ္ မွ ညဆယ္နာရီခန္႔ထြက္လာ၏။ ကားေပၚမွာ ကိုယ့္လိုပဲ စေတးေရွာင္မည့္ ျမန္မာေတြ ပါလာသည္။ ကားက ဟုိင္းေ၀းလမ္းေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ အေကြ႔အေကာက္မရွိေတာ့ပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ေမာင္းသည္မို႔ ကားေပၚမွာ အိပ္လိုက္လာခဲ့သည္။

လမ္းမွာ မီးေတြထိန္လင္းေနေသာ စားေသာက္ဆုိင္တခုတြင္ ဗိုက္ဆာသူမ်ား စားေသာက္ႏုိင္ရန္ ႏွင့္ ခရီးသည္မ်ား တပိုတပါးသြားရန္ ကားရပ္ေပးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကားက အေမွာင္ထုကို ျဖတ္ကာ ခရီးဆက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ နယ္စပ္ဂိတ္မ်ား ဖြင့္ခ်ိန္ကိုမွန္းကာ ေမာင္းလာသည္မို႔ က်ေနာ္တို႔ကားနယ္စပ္ေရာက္ေတာ့ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာ ခရီးသည္ေတြ ျဖတ္သန္းေနၾကၿပီ။ မေလး လ၀က မွာ အထြက္တံုးထုၿပီး ကားေပၚျပန္တက္၊ လူစံုေတာ့ ကားက ျပန္ထြက္သည္။ ထုိင္းအ၀င္က သိပ္ျပႆနာ မရွိ၊ ျပႆနာမရွိဆိုေပမယ့္ ျမန္မာ စာအုပ္ဆိုရင္ေတာ့ ထုိင္းက ရစ္သည့္အတြက္ လာဘ္ေငြေတာ့ ေပးရတာပါပဲ။ မေလးအ၀င္မွာ ေပးရသလို ထိုင္းအ၀င္မွာလည္း ေပးေနရတာကေတာ့ ျမန္မာျဖစ္သည့္ အတြက္ မထူးဆန္းေတာ့ပါ။

ကားက နဲနဲပဲ ေမာင္းရေသးၿပီး ထိုးရပ္သြားကာ စပယ္ယာက All Burmese come down ဟု ေအာ္ေလသည္။ တခ်ိဳ႕က ဟာ ထုိင္းမွ မ၀င္ေသးတာ၊ မေလးအထြက္တံုးလည္း ထုၿပီးၿပီ၊ ဘာျဖစ္တာလဲဟ ဆိုေတာ့ `အဲဒါ ရဲဂိတ္က ရစ္ေနတာ ပိုက္ဆံေတာင္းလိမ့္မယ္´ ဟု ျမန္မာတဦးက ေျပာေျပာဆိုဆို ကားေပၚမွ ဆင္းသြားသည္။ က်ေနာ္တို႔ ပတ္စ္ပို႔ ေတြက စပယ္ယာလက္ထဲမွာဆိုေတာ့ မဆင္းလို႔ကလည္း မရသျဖင့္ က်ေနာ္က ဆင္းမည္ ျပင္သည္။ ထိုအခါ က်ေနာ့္ေဘးကပါစင္ဂ်ာ ထုိင္းလူငယ္က အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ က်ေနာ္ထေတာ့ သူလည္း ထမည္ျပင္သည္။ ဟာ သူက ထုိင္းပဲ၊ အခုဟာက ျမန္မာေတြကိုပဲ ေခၚဆင္းတာ၊ အဂၤလိပ္လိုေျပာသြားလို႔ သူမသိတာပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ေန ေန ေမာင္ရင္ ဆင္းစရာမလုိဘူး၊ ေအာ္ သူနားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရပါ့။

`ခြန္ထိုင္း မိုက္ပင္လိုင္း´ ဟု က်ေနာ္က လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ သေဘာေပါက္သြားပံုရကာ ျပန္ထုိင္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ သူက်ေတာ့ မဆင္းရပဲ က်ေနာ္တို႔ေတြက ကားေပၚက ေခၚခ်ခံရတာကိုေတာ့ သူနားလည္ပံုမရ။

အခုဟာက မင္းတို႔ ထုိင္းေတြကို ပိုက္ဆံေတာင္းေနတာမဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ ျမန္မာေတြပဲ ေငြညွစ္ခံ ေနရတာ`ခြန္ထိုင္း မိုက္ပင္လုိင္း´ `ခြန္ဖမာ့ ပင္လိုင္း´ ဟု စိတ္ထဲမွာပဲ သူ႕ကို ရွင္းျပကာ ပိုက္ဆံေပးရန္ ကားေအာက္သို႔ ဆင္းခဲ့ပါေတာ့သည္။ ။

မိုက္ပင္လို္င္း = ကိစၥမရွိ

ရာဟူးမက္ဆင္ဂ်ာ

က်ေနာ္ ဘေလာ့မလုပ္ခင္က ရာဟူးမက္ဆင္ဂ်ာမွာ စီအက္ဖ္ တက္ပါတယ္။ စီအက္ဖ္ဆိုတာက conference ကို အတုိေကာက္ေခၚတာပါ။ ကြန္ဖရင့္ဆိုတဲ့ အတိုင္း လူအမ်ား၀ိုင္းစကားေျပာၾကတာပါပဲ။ ကမၻာအရပ္ရပ္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြကို စီအက္ဖ္မွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ စတက္ခါစက အိုင္ဒီေတြကို ဗလာစာအုပ္ မွာခ်ေရးၿပီး ဘယ္ႏုိင္ငံက ေမာင္ဘယ္သူ မဘယ္သူ ။ အသက္ဘယ္ေလာက္။ ဘာလုပ္သလဲ။ ေရာက္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ စသျဖင့္ မွတ္သားရပါတယ္။ စကားေတြက အေၾကာင္းအရာ မ်ိဳးစံုကို ေျပာၾကတာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေနာက္ဆံုးသတင္းေတြ။ ေနာက္ အတင္းေတြ။ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္း၊ စာအုပ္အေၾကာင္း၊ သီခ်င္းအေၾကာင္း အစံုေျပာၾကပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္မွာ စာေရးေကာင္းသူေတြ ရွိသလို၊ စီအက္ဖ္မွာ စကားေျပာေကာင္းသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ပံုမွန္ စီအက္ဖ္ တက္သူေတြရွိသလို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပ်ာက္သြားသူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ စီအက္ဖ္ဟာလည္း ဘေလာ့ဂ္ေလာကလိုပါပဲ။ လူခ်င္းျမင္ဘူးတာမဟုတ္ပဲ အသံနဲ႔ ရင္းႏွီးေနၾက တာပါ။ တေယာက္ကို တေယာက္ ၀က္ဘ္ကမ္ ျပတာ ဓါတ္ပံုပို႔တာေတြေတာ့ ရွိၾကတာေပါ့။

တခါတေလလည္း ေျပာစရာအေၾကာင္းအရာ ေထြေထြထူးထူး မရွိတဲ့အခါ ကာရာအိုေကဆိုသူကဆို ဂစ္တာတီး သူက တီးၾကပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့လည္း ပံုမွန္လိုေတြ႔ေနသူ ရွိလာၿပီး သူ႔အေၾကာင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းလည္း စကားေျပာရင္း ရင္းႏွီးသိကၽြမ္းလာၾကပါတယ္။

တခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ကို ျမန္မာျပည္တြင္းက ေရးလို႔ရေပမယ့္ စီအက္ဖ္ကို ျမန္မာျပည္ထဲက တက္လို႔ မရပါဘူး။ ရာဟူးမက္ဆင္ဂ်ာမွာစကားေျပာေနသူဟာ ျပည္တြင္းက မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ အင္တာနက္ ရွိရင္ အခမဲ့ အဆက္အသြယ္လုပ္လို႔ရတဲ့ ရာဟူးတို႔ ေဟာ့ေမးလ္တို႔ သံုးလို႔မရတဲ့ ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာမွာ ျမန္မာတႏိုင္ငံပဲ ရွိသလားပဲ။

စီအက္ဖ္မွာ ရန္ျဖစ္ၾက၊ ဆဲၾကတာေတြလည္း ႀကံဳဘူးပါတယ္။ ငယ္ရြယ္သူေတြကေတာ့ အျပန္အလွန္ `က်ဴ´ ၾကပါတယ္။ စီအက္ဖ္မွာပဲ သမီးရည္းစားျဖစ္သြားသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။

စီအက္ပံုမွန္တက္တဲ့ ဘိုးေတာ္တေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလိုပါတယ္။ စီအက္ဖ္တက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ကို မသိလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ သူက ဆြီဒင္ႏိုင္ငံမွာ ေနတဲ့ ကိုဘိြဳင္းစီ လို႔ အမ်ားးေခၚၾကတဲ့ ကိုအင္ဒရူးစိုး ပါပဲ။ သူဟာ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံုကို ဒိုင္ခံေျပာႏုိင္တဲ့ ထူးျခားတဲ့သူတဦးပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စီအက္ဖ္ တက္လာသူတဦးဆို ေတာ့ သူ႕မွာ မိတ္ေဆြေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သူ႔မွာ ထူးျခားတာေတြကေတာ့ ေယာက္်ားေလးဆိုရင္ အသံထြက္ စကားေျပာခုိင္းၿပီး မိန္းခေလးေတြဆို ၀က္ဘ္ကမ္ျပခုိုင္းတတ္ပါတယ္။ စကားေတြကိုလည္း မနားတမ္း နာရီေပါင္းမ်ားစြာ မၿငီးတမ္းေျပာႏိုင္သူတဦးပါ။

စေန တနဂၤေႏြ အားလပ္ရက္ေတြမွာ လူစီတတ္တာမို႔ သင့္အေနနဲ႔ စိတ္၀င္စားလို႔ စီအက္ဖ္ကိုလာမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္ရဲ့ ရာဟူးအိုင္ဒီ kthetoo@yahoo.com ကိုသာ မက္ဆင္ဂ်ာစာရင္းမွာ add ထားလိုက္ပါ။ စကားေတြ တ၀ႀကီးေျပာဖို႔ မိုက္ခရိုဖုန္းေကာင္းေကာင္းေလးတခုလည္း အသင့္ေဆာင္ထားဖို႔ မွာလိုက္ပရေစ။ ဆံုၾကမယ္ေလ။

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့။

Killer ကိုသန္းေရႊ

“သန္းေရႊ လူသတ္သမား” ေၾကာ္ျငာ ျမန္မာတိုင္းမ္မွာပါ
ကိုစိုး | ဇူလိုင္ ၂၄၊ ၂၀၀၇

ျမန္မာျပည္တြင္း၌ ထုတ္ေ၀ေနေသာ ေနာက္ဆုံးထုတ္ ျမန္မာတိုင္းမ္ဂ်ာနယ္ (အဂၤလိပ္) တြင္ စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေ႐ႊကို လူသတ္သမားဟု စကား၀ွက္ထည့္ထားသည့္ ေၾကာ္ျငာတခု ပါ၀င္ေၾကာင္း သိရသည္။

အဆိုပါေၾကာ္ျငာကို ဒိန္းမတ္အေျခစိုက္ Surrend အဖြဲ႔က ထည့္သြင္း ေၾကာ္ျငာျခင္းျဖစ္ၿပီး ဖိႏွိပ္တင္းၾကပ္ေသာ စစ္အစိုးရ လက္ေအာက္တြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္ဟူေသာ အေတြ႕အႀကံဳကို ယူျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယင္းအဖြဲ႕၀င္တဦးျဖစ္သူ ပီယာ ဘာတယ္လ္ဆန္ က ေအပီသတင္းဌာနသို႔ ေျပာသည္။

ေၾကာ္ျငာ ဒီဇိုင္းမွာ အုန္းပင္ တပင္၊ ေနေရာင္ေတာက္ေနသည့္ ေနလုံး တခုပါ၀င္ၿပီး “ခင္မင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ လွပေသာႏိုင္ငံ” စာတန္းပါ စကင္ဒီေနးဗီးယား ႏိုင္ငံမ်ားက ဧည့္သည္မ်ားကို ျမန္မာ ႏိုင္ငံသို႔ အလည္လာေရာက္ပါရန္ ဖိတ္ေခၚထားသည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ေၾကာ္ျငာပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္သည္။

ေၾကာ္ျငာဒီဇိုင္း၏ ေအာက္ေျခရွိ The Board of Islandic Travel Agencies Ewhsnahtrellik and the Denish Industry BesoegDanmark ဟူေသာ စာတန္းတြင္ Killerthanshwe ဟု ေျပာင္းျပန္ေရးထားေသာ စာလုံးမ်ားကို ထည့္သြင္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။

စစ္အာဏာရွင္မ်ားကို ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ႏိုင္ေသာ နည္းလမ္းတခုကို ထုတ္ေဖာ္ျပသျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ပီယာ ဘာတယ္လ္ဆန္က ေျပာသည္။

“ဖိႏွိပ္တင္းၾကပ္တဲ့ စိစစ္ေရးေအာက္မွာ အလြန္ဆိုး၀ါးတဲ့ စစ္အစိုးရအေၾကာင္းကို ထုတ္ေဖာ္ျပသႏိုင္ဖို႔ အႏုပညာ နည္းလမ္း ေတြကို ရွာေဖြအသုံးျပဳႏိုင္တယ္ဆုိတာကို ျပသျခင္းျဖစ္ပါတယ္”ဟု လည္း ၎က ေျပာသည္။

ယင္းေၾကာ္ျငာႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာတိုင္းမ္ဂ်ာနယ္သို႔ ေမးျမန္းစုံစမ္းရာတြင္ ခ်က္ျခင္းအေၾကာင္း မျပန္ၾကားႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာသည္ဟုလည္း ဆိုသည္။

“သူတုိ႔ကုိ အေရးယူလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ဘူး၊ ျမန္မာတိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္ကလည္း စစ္အစိုးရလိုလားတဲ့ က်မတို႔က ေ၀ဖန္ေနတဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ဂ်ာနယ္ ျဖစ္ေနတာမဟုတ္လား”ဟု ၎က ဆုိသည္။

Surrend အဖြဲ႔သည္ ယခုေၾကာ္ျငာ မတိုင္ခင္ ၿပီးခဲ့သည့္ ဒီဇင္ဘာလက အစိုးရအထိန္းခ်ဳပ္ခံ တဟီရန္ တိုင္းစ္ သတင္းစာ၌ အီရန္သမၼတ မာမြတ္ အာမက္၏ ဓာတ္ပုံေအာက္တြင္ “လူယုတ္မာ”ဟု အမည္ရေသာ စာတန္းထိုး၍ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ ခဲ့ဖူးသည္။

အလားတူ အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ဘုရွ္ကိုလည္း ေ၀ဖန္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

“အႏုပညာနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ အာဏာရွင္ေတြကို ရယ္စရာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့သေဘာပါ”ဟု ပီယာ ဘာတယ္လ္ဆန္က ေျပာသည္။ ။

ဧရာ၀တီသတင္း ျမန္မာစာမ်က္ႏွာ မွ ကူးယူေဖၚျပသည္။