(၅၁) ဗိုလ္ေန၀င္း ေဖာ္စပ္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္မဲြေဆး (ေၾကးမံုဦးေသာင္း)

ဒီမိုကေရစီအစိုးရေခတ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းအျဖစ္ စစ္တပ္ကို ကြပ္ကဲစဥ္က လာဘ္လာဘကို ေရွာင္ၾကဥ္သူ တဦး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ျမင္းပဲြမ်ားသို႔ အၿမဲသြားသူ ျဖစ္ေစကာမူ အစိုးရပိုင္ေသာ ေငြ၊ တပ္၏ေငြမ်ားကို ထိသူမဟုတ္ပါ။ သန္႔ရွင္းသူ ျဖစ္ပါသည္။
တခါတြင္ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္ေမသန္းက ေအာ္တိုကားကုမၼဏီႏွင့္ ဆက္သြယ္ကာ Hillman ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားကို တပ္မေတာ္မွ အရာရွိမ်ားကို လဆိုင္းစနစ္ႏွင့္ ေရာင္းခ်ရန္ စီစဥ္ပါသည္။ ေဒၚခင္ေမသန္းက ေကာ္မရွင္ပဲြခ ရယူမည့္ အစီအစဥ္ကို သိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေဒၚခင္ေမသန္းကို ရိုက္ႏွက္ဆံုးမကာ စီမံကိန္းကို ဖ်က္လုိက္ပါသည္။ ေျဖာင့္မတ္သူ ျဖစ္ပါသည္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းစဥ္ကလည္း ေငြေၾကးကိစၥတြင္ သူကုိယ္တုိင္ သန္႔ရွင္းစြာ က်င့္သံုးၿပီး လက္ေအာက္ ဗိုလ္မႉးႀကီးမ်ားကို သန္႔ရွင္းၾကရန္ တင္းက်ပ္စြာ အမိန္႔ေပးခဲ့ပါသည္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္က ထိပ္သီးစစ္ဗိုလ္ႀကီး (၁၃) ဦး ဖယ္ရွားစဥ္ စစ္ဆင္ေရးရန္ပံုေငြ ျဖတ္ေတာက္လာဘ္စားမႈမွ စတင္ကာ ေငြေၾကးမသမာမႈမ်ားကို အေရးယူသည္ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ ေအဒီလမ္း အင္းလ်ားကန္ထိပ္တြင္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေနထုိင္ရန္ အိမ္ေဆာက္စဥ္ကမူ ဇနီးေဒၚခင္ေမသန္း ေဟာင္ေကာင္သို႔သြားကာ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္မ်ား၊ ဟိုင္ဖုိင္ဓာတ္ျပား၊ တိတ္ျပား၊ ဓာတ္စက္မ်ား ၀ယ္ယူေစျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ေသာအခါ ႏုိင္ငံေရးရပ္ကြက္က မ်က္လံုးျပဴးကာ ၾကည့္ၾကပါသည္။
“မင္း … ေန၀င္းေဆာက္တဲ့ အိ္မ္ကို ျမင္ၿပီးၿပီလား၊ အိမ္မဟုတ္ဘူး၊ နန္းေတာ္ကြ နန္းေတာ္” ဟု ေဒါက္တာဘေမာ္က စာေရးသူအား ေျပာျပပါသည္။ “ငါလည္း အာဏာရတုန္းက အနားယူတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနဖို႔ ကိုယ္ပုိင္အိမ္ေဆာက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔၊ ခ်စ္ေမာင္တို႔လည္း ကိုယ္ပုိင္အိမ္ေဆာက္ၾကတာပဲ။ အတြင္း၀န္ေတြ၊ ၀န္ေထာက္ၿမိဳ႕အုပ္ေတြလည္း ကိုယ္ပုိင္အိမ္ေဆာက္ၾကတယ္ဆိုတာ တေန႔ရာထူးျပဳတ္တဲ့အခါ အနားယူတဲ့အခါ အတြက္ အိမ္ေဆာက္ၾကတာဟာ မဆန္းဘူး။ ေန၀င္းက သူကိုယ္ပုိင္ေဆာက္တာမဟုတ္ဘူး၊ တပ္မေတာ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ေနဖို႔ အိမ္ကို ဒီလိုအပင္ပန္းခံၿပီး ေဆာက္တာဟာ ဒီေကာင္ တသက္လံုး ရာထူးက မဆင္းေတာ့ဘူးကြ” ဟု သူက ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါသည္။
သူတသက္လံုး ေနထုိင္ရန္အိမ္ကို အခြန္ေတာ္ေငြႏွင့္ ေဆာက္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္း ၿပီးခ်ိန္မွ စတင္ကာ ႏုိင္ငံ၏ ဓနစြမ္းအားမွန္သမွ်၊ ႏုိင္ငံပိုင္ ပစၥည္းပစၥယမွန္သမွ် သူ၏ မိသားစုပုိင္၊ ဘိုးဘြားပုိင္ ပစၥည္းမ်ားအျဖစ္ ထင္သလို စားသံုးပါေတာ့သည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အင္းလ်ားကန္ဟိုတယ္ႀကီး၏ အ၀င္၀တြင္ ေကာ္ဖီဆုိင္ကေလးတခု ဖြင့္ထားပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ထိုဆိုင္တြင္ လာေရာက္စားေသာက္သူမရွိပါ။ ဟိုတယ္သို႔ တကူးတက လာေရာက္ေသာက္ႏုိင္သူ ရွားပါးသည္။ တင္ေမာင္ႏွင့္ သတင္းစဥ္အယ္ဒီတာ သန္းစိန္ထြန္း၊ ေမာင္ေမာင္ညိဳတို႔သည္ ႏုိင္ငံျခားဧည့္သည္မ်ားကိစၥ၊ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ ဧည့္ခံပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ေရးကိစၥမ်ားအတြက္ အင္းလ်ားကန္ဟိုတယ္သို႔ မၾကာခဏ သြားရေလ့ရွိပါသည္။ သြားေလတုိင္း ဟိုတယ္ေပါက္၀တြင္ ဖြင့္ထားေသာ အထူးေကာ္ဖီဆိုင္ Expreeso ေကာ္ဖီခါး ေသာက္ၾကေလ့ရွိပါ၏။ ရံဖန္ရံခါတြင္ သန္းစိန္ထြန္းက မုန္႔ပဲသေရစာ ဒါယကာခံရွာပါသည္။ ေစ်းကလည္း ႀကီးလွသျဖင့္ အၿမဲေကာ္ဖီမေသာက္ႏုိင္ဘဲ ထုိင္ရံုသာ ထုိင္ခဲ့သည္လည္း ရွိပါသည္။
ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေက်ာင္းသူတဦးႏွင့္ ေက်ာင္းသူအဖဲြ႔ကို မၾကာခဏ ေတြ႔ရပါသည္။ ေက်ာင္းသူတို႔ အုပ္စုက ေစ်းမေမးဘဲ တန္းဖိုးႀကီးေသာ မုန္႔မ်ားကို အ၀အၿပဲစားႏိုင္ၾကသည္ကို သတိျပဳမိသျဖင့္ ေငြရွင္းလွ်င္ မည္သူက ေပးသနည္းဟု ေစာင့္ၾကည့္မိပါသည္။ ဘယ္ေလာက္က်သနည္းဟု မေမးပါ၊ ေငြစာရင္း ေတာင္းခံလႊာ မေတာင္းပါ။ စားေသာက္ၿပီး တေပ်ာ္တပါး ထြက္သြားၾကပါသည္။
စားပဲြထုိးကေလးကို ေမးၾကည့္မိပါသည္။ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ့သမီး ေဆးေက်ာင္းသူ စႏၵာ၀င္းႏွင့္ သူရဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေလ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ တျခားသမီးေတြ လာၾကဦးမယ္။ ဒီဆုိင္က သူတို႔တေတြ ေန႔လည္စာစားဖို႔ ဖြင့္ေပးရတာပါ။ သူတို႔က ဘယ္ေတာ့မွ ပိုက္ဆံမေပးဘူး” ဟု ေျဖပါ၏။ ဗိုလ္ေန၀င္းက ႏုိင္ငံပိုင္ ပစၥည္းမွန္သမွ် သူ၏မိသားစုပိုင္အျဖစ္ စားသံုးေစသူ ျဖစ္သည္။ သူ၏ သားသမီးမ်ားသာမက အေပါင္းေဖာ္မ်ားပါ ထင္သလို စားသံုးၾကေစပါသည္။ သားသမီးမ်ားမွာ ငယ္စဥ္ကပင္ ဒါတုိ႔ေျပ၊ ဒါတို႔ေျမ၊ ဒါငါတို႔ေျမဟု ႏုိင္ငံတခုလံုးကို အပိုင္စားေစဟု စိတ္ဓာတ္သြင္းထားပါသည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂) ရက္ေန႔တြင္ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ (၃) လခန္႔အၾကာ ဇူလုိင္လ (၇) ရက္ လူသတ္ပဲြ အၿပီးတြင္ “ေခါင္းရႈပ္တယ္” ဟု ဆိုကာ လန္ဒန္သို႔ ထြက္သြားပါသည္။ ထိုကာလမွ စတင္ကာ တႏွစ္လွ်င္ (၄) ေခါက္မွ်၊ (၄)လမွ် ႏိုင္ငံျခားသို႔ သြားေရာက္အပန္းေျဖေလ့ရွိပါသည္။ သူပုိင္စစ္စံုေထာက္တပ္က ၀န္ႀကီးစစ္ဗိုလ္ မွန္သမွ်ကို အၿမဲမွန္ဘီလူးႏွင့္ ၾကည့္ေနေစၿပီး (၇) ရက္တႀကိမ္ ဆက္သားတဦး လန္ဒန္သို႔ ေစလႊတ္ကာ သတင္းမ်ားကို အစီရင္ခံရသျဖင့္ စစ္ဗိုလ္၀န္ႀကီးမ်ားသည္ သူရွိေနေသာ အခ်ိန္မ်ားထက္ အေနအထိုင္ အေျပာအဆို ဆင္ျခင္ၾကေလ့ရွိပါသည္။
“သူလုပ္ေနတာေတြကို ခင္ဗ်ားမႀကိဳက္ပါဘူး။ သူမရွိတုန္း သိမ္းလုိက္ပါလား” ဟု အိမ္ေရွ႕မင္းတပုိင္း စစ္ဗိုလ္ႀကီးကို ေျပာမိပါသည္။ စကားလံုးႏွင့္ အေျဖပင္မေပးရဲပါ။ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ အၿပံဳးႏွင့္သာ ေျဖ၀ံ့ရွာပါ၏။
ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ ႏုိင္ငံျခားခရီးစားရိတ္မွာလည္း ႀကီးျမင့္လွပါသည္။ အခိုင္းအေစ လက္တုိလက္ေတာင္းမ်ား၊ ဆရာ၀န္မ်ား၊ စစ္စံုေထာက္မ်ား၊ သားသမီးမ်ား၊ သားသမီးတို႔၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပါ ေခၚေလ့ရွိပါ၏။ ျပန္လာပါက အစိုးရေငြႏွင့္ ၀ယ္လာေသာ ႏုိင္ငံျခားပစၥည္းမ်ားကို ေဒၚခင္ေမသန္းက ေမွာင္ခိုေစ်းသို႔ ပို႔ေရာင္းပါသည္။ “တိပ္ရေကာ္ဒါ အသစ္အဆန္းကေလး၀ယ္မလား၊ ေဒၚခင္ေမသန္း ပါလာတာေလ” ဟု ေရာင္းသူပဲြစားမ်ားကို ေတြ႔ဖူးပါသည္။
ခရီးစားရိတ္ ျဖဳန္းတီးပံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဂ်ာမဏီျပည္၊ ဘြန္းၿမိဳ႕ ျမန္မာသံရံုးမွ သံမႉးတဦးက ေျပာျပပါသည္။ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔အဖဲြ႔အတြက္ အငွားကားမဟုတ္တဲ့ အထူးတကၠစီေလးစီးကို ဟိုတယ္ေရွ႕မွာ (၂၄) နာရီ ရပ္ေစာင့္ရမယ္ဆိုၿပီး ငွားထားတယ္။ သူက ရက္(၂၀) ေနေတာ့ အငွာကားစားရိတ္က ကားသစ္၀ယ္လွ်င္ သံုးစီး ၀ယ္ႏုိင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ သံရံုးမွာ ကားစုတ္ကားပ်က္တစင္းပဲ ရွိတယ္။ ကားသစ္၀ယ္သံုးၿပီး သံရံုးထားခဲ့လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ၊ မေျပာ၀ံ့ပါဘူးေလ” ဟု ညည္းရွာပါ၏။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ ႏုိင္ငံျခားဟိုတယ္မ်ားတြင္ တစ္ေပးေကာင္းသူ၊ ေဘာက္ဆူးေပးေကာင္းသူဟု ေက်ာ္ၾကားပါသည္။ ေဆးရံုတက္ကာ ေဆးစစ္ရင္း အနားယူရာတြင္ ေဆးရံုကဆင္းေသာေန႔တြင္ ဆရာ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ားမွ အမိႈက္လွဲသူမ်ားအထိ ၀န္ထမ္းအားလံုးကိုဖက္ကာ လက္ေဆာင္ေပးပါသည္။ ေငြဖလားႀကီးတခု ထဲတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ သယ္လာေသာ ေက်ာက္လက္စြပ္၊ နားကပ္စေသာ လက္၀တ္ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သူက မၾကည့္ဘဲ လက္ႏွင့္ႏိႈက္ကာ ဆဲြယူ၍ လက္ေဆာင္ေပးပါသည္။ အေမရိကန္ေဒၚလာ တေထာင္တန္ ရသူမ်ား ရွိၾကသည္။
ႏုိင္ငံပုိင္ေငြ မေလမလြင့္ရန္ ေခၽြတာရွာပါသည္။ လန္ဒန္တြင္ လႏွင့္ခ်ီကာ အနားယူရာတြင္ ဟိုတယ္စားရိတ္က ႀကီးမားသည္။ လိုသမွ်ကို ရန္ကုန္ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးထံ ေတာင္းရသည္။ တခ်ီတြင္ ျမန္မာအစိုးရတြင္ လက္က်န္ ႏိုင္ငံျခားသံုးေငြမရွိသျဖင့္ ၿဗိတိသွ်ေလေၾကာင္းကုမၸဏီမွ ေငြေခ်းရဖူးသည္။ ထိုေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အဖို႔ စားရိတ္သက္သာေစရန္ လန္ဒန္တြင္ အိမ္ေကာင္းအိမ္သန္႔တလံုး၀ယ္ကာ ေနထုိင္ပါသည္။ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ ေခတ္က သံရံုးေျမႏွင့္ အေဆာက္အအံုကို အစုိးရအေနႏွင့္ ၀ယ္ခဲ့သကဲ့သို႔ မ၀ယ္ဘဲ သူ၏မိတ္ေဆြ ဘီအိုစီ မန္ေနဂ်ာေဟာင္း အဂၤလိပ္တဦး၏ အမည္ႏွင့္ ၀ယ္ခဲ့ပါသည္။
ကံေကာင္းအေၾကာင္းမလွသျဖင့္ သူ၏မိတ္ေဆြခမ်ာ ေသဆံုးရွာေလရာ ဇနီးျဖစ္သူက ခင္ပြန္းသည္ပိုင္ဆိုင္ပစၥည္း အျဖစ္ သိမ္းယူေသာအခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမွာ ဘံုေပ်ာက္သြားရွာပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းတြင္ မည္သည့္အမႈကိုမဆို အႏုိင္ယူႏုိင္ေသာ္လည္း အဂၤလန္တြင္ အဂၤလိပ္ဥပေဒျဖစ္ေနသည္။ အိမ္ကို မူလက မိမိနာမည္ႏွင့္ မ၀ယ္ဘဲ ခိုးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ ၀ယ္ခဲ့သျဖင့္ ဥပေဒအရ ပိုင္ဆုိင္သူ၏ ဇနီးမယားသာ ဆက္ခံပိုင္ဆုိင္ခြင့္ ရွိေလရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမွာ မည္သို႔မွ မတတ္ႏုိ္င္ဘဲ သူခိုးလက္မွ သူ၀ွက္က လုသည္ကို မခံခ်ိမခံသာ ခံရရွာပါသည္။
စိတ္မေက်ႏုိင္သျဖင့္ ေနာက္ထပ္အိမ္တလံုး ၀ယ္ျပန္ပါေသးသည္။ တခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေနာက္၀ယ္ေသာအိမ္မွာ လက္ထဲတြင္ ၿမဲခဲ့ပါသည္။ ဤတခ်ီတြင္ မည္သူ႔ကိုမွ အညံ့မခံပါ။ တပ္မေတာ္သား (၆) ဦးကို ျမန္မာႏုိင္ငံက ေခၚယူကာ အိမ္ေစာင့္တာ၀န္ခ်ထားပါသည္။ ႏွစ္စဥ္ တႏွစ္တႀကိမ္ တပ္မေတာ္သား (၆) ဦးကို လန္ဒန္သို႔ လူလဲႏွင့္ ေစလႊတ္ကာ အိမ္ေတာ္ေစာင့္ရန္ ပို႔ေပးရပါသည္။
ဒုတိယအစီအစဥ္အရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏ ဘိလပ္အိမ္ေတာ္ ေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို ဘိလပ္သို႔ အလွည့္က်ပို႔ရျပန္သျဖင့္ ဆင္ဖိုးထက္ ခၽြန္းဖိုးက ႀကီးရျပန္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း၏ နန္းသက္ (၂၄) ႏွစ္ မျပည့္မီ ႏုိင္ငံေတာ္ လူမဲြႏုိင္ငံ ျဖစ္ရေလသည္မွာ မဆန္းပါေပ။ ။

(၅၀) ေဒါသကုမၼာရႀကီး ဗိုလ္ေန၀င္း (ေၾကးမံုဦးေသာင္း)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းသည္ ေဒါသျပင္းသူျဖစ္ပါသည္။ အေမရိကန္တုိင္းမဂၢဇင္းက သူ၏ေဒါသသတင္းကို Nawinian Anger ဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့သျဖင့္ ဗုိလ္ေန၀င္း၏ ေဒါသသည္ ကမၻာေက်ာ္ရံုမွ်မက အဂၤလိပ္စာစကားတြင္ ေ၀ါဟာရအသစ္တလံုးတိုးခဲ့သည္အထိ ႀကီးမားၿပီး အထိန္းအကြပ္မရွိ ေဖာက္ခဲြႏုိင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။
တခုေသာ နာတာလူးပဲြတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ အင္းလ်ားကန္ ဟိုတယ္တြင္ ကပြဲႀကီးတခုကို က်င္းပေနပါသည္။ သူ၏ အစိုးရ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနက အင္းလ်ားကန္ဟိုတယ္ႀကီးကို အုပ္ခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္ရာတြင္ အျမတ္ရွာရမည္ဟု ဗိုလ္ေန၀င္းက အမိန္႔ရွိသျဖင့္ နာတာလူးပဲြေတာ္ကပဲြသဘင္ကို ေတးတူရိယာတီး၀ုိင္းႏွင့္ က်င္းပကာ စီးပြားရွာခဲ့ ပါသည္။ ထိုကာလက ပြဲလမ္းရွားပါးေသာေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ား၊ သံတမန္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားခရီးသည္ မ်ားတို႔ စည္ကားစြာ တက္ေရာက္အားေပးၾကပါသည္။
ဘင္ခရာဆုိင္းတၿခိမ့္ၿခိမ့္ႏွင့္ စံုတဲြမ်ား၊ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ကေနစဥ္တြင္ အင္းလ်ားကန္ တဘက္ျခမ္းတြင္ ေနထုိင္ေသာ ဗိုလ္ေန၀င္းက တသဲ့သဲ့ၾကားရေသာ တီး၀ိုင္းသံကို မၾကားလိုဟု ဆိုကာ ေဒါသထြက္ၿပီး ေ၀းကြာလွမ္းေသာ ဟိုတယ္ဆီသို႔ ဂ်စ္ကားတစီးကို ကိုယ္တုိင္အျပင္းေမာင္းသြားပါသည္။ သူ၏ သက္ေစာင့္ ကိုယ္ရံတပ္မ်ားက အျခားကားႏွစ္စီးႏွင့္ ဘာမသိ၊ ညာမသိ လိုက္ၾကရသည္ ဆိုပါသည္။
ဟိုတယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေျပး၀င္သြားၿပီး အစိုးရပိုင္တီး၀ုိင္းအဖဲြ႔မွ ဘင္ႀကီးကို ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္ကာ ေဖာက္ခဲြပါသည္။ ထိုေနာက္ ကေနၾကေသာ စံုတဲြအမ်ားကို ကန္ေက်ာက္ထိုးႏွက္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕က သူ႔ကို ျပန္လည္ ထုိးၾကပါေသးသည္။ ေနာက္မွ စစ္၀တ္စံု၀တ္ သက္ေတာ္ေစာင့္တပ္သားမ်ား ၀င္ေရာက္ကာ ဆဲြၾက၊ ထိန္းၾကမွ သူမွန္းသိသျဖင့္ ေရွာင္ေျပးၾကရပါသည္။ ပဲြပ်က္သြားသည့္တုိင္ စိတ္ထင္တုိင္းရိုက္ႏွက္ၿပီးမွ ဆဲဆိုေအာ္ဟစ္ကာ သူ၏ အိမ္သို႔ ျပန္သြားပါသည္။
သူကထုိးသျဖင့္ ပါးကဲြသြားေသာ ႏုိင္ငံျခားမွ သံတမန္တဦးကို ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ ကိုယ္စား ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးက ေတာင္းပန္ရပါသည္။ ႏုိင္ငံတြင္းတြင္မူ သူ၏ အမွားကို ေတာင္းပန္မႈမျပဳရံုသာမက ဟိုတယ္ႏွင့္ တီး၀ုိင္းကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္မႉးႀကီးစံ၀င္းအား ရာထူးမွ ဖယ္ရွားလိုက္ပါသည္။
ထိုသတင္းကို အေမရိကန္တုိင္းမဂၢဇင္းက Nawinian Anger ဟု ေရးသကဲ့သို႔ ျမန္မာသတင္းစာဆရာမ်ားကလည္း သတင္းစာတို႔မွ မေရး၀ံ့ၾကေစကာမူ သူ႔အား ဘဲြ႔သစ္ေပးၾကပါသည္။
အလံနီေခါင္းေဆာင္ ဦးသာေက်ာ္သည္ ငယ္စဥ္က ဇတ္ပဲြတခုတြင္ ၀င္ေရာက္ေဆာ့ကစားေသာအခါ ဆုိင္း၀ုိင္းမွ ဗုံကို ေဖာက္ခဲ့သူျဖစ္သျဖင့္ “ဗံုေပါက္သာေက်ာ္” ဟု ေခၚတြင္ပါသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းကိုလည္း “ဘင္ေဖာက္ေန၀င္း” ဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။ “သမၼတလူၾကမ္းအဖဲြ႔” ဟုလည္း ေခၚၾကပါသည္။
မည္သည့္အတြက္ ထိုေရြ႕ထိုမွ် ထိုေဒါသထြက္ရသည္ကို စံုစမ္းၾကရာတြင္ အေရးႀကီးေသာ စစ္ေရးအစည္းအေ၀း က်င္းပေနစဥ္တြင္ တီး၀ိုင္းသံက ေႏွာက္ယွက္သျဖင့္ စိတ္ဆိုးရရွာသည္ဟု စစ္စံုေထာက္တပ္က ၀ါဒျဖန္႔ပါ၏။ အစည္းအေ၀းရွိပါက အျခားစစ္ဗုိလ္ႀကီးမ်ား သူ၏အပါးတြင္ ရွိေနရမည္ျဖစ္သျဖင့္ ထိုသတင္းမမွန္ႏုိင္ပါ။ အိမ္ေတာ္အစည္းအေ၀းခန္းတို႔မွာ အသံလံုပါသည္။ သတင္းစတခုကမူ သူ၏ သမီးတေယာက္ ထိုနာတာလူးကပဲြသို႔ သြားေရာက္ကာ စံုတဲြကၾကသျဖင့္ စိတ္ဆုိးရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကို မသိနုိင္ေစကာမူ သူ၏ ေဒါသမွာ ကမၻာေက်ာ္သြားပါသည္။
ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ သူ၏ မိသားစုအေရးကိစၥေပၚေပါက္တုိင္း ေဒါသကို မထိန္းႏုိင္ခဲ့ပါ။ တႀကိမ္တြင္ ေမၿမိဳ႕ေဂါက္ကြင္းတြင္ ေဂါက္သီးရိုက္ေနခိုက္ သူ၏ဇနီး ေဒၚခင္ေမသန္းႏွင့္ ခင္မင္နီးစပ္သူ အရပ္သားကုန္သည္ႀကီးတဦးကို ျမင္ေတြ႔ရာမွ ေဒါသထြက္ကာ ေဂါက္တံႏွင့္ ျပင္းထန္စြာ ရိုက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ခ်က္ခ်င္းရန္ကုန္ပို႔ကာ ကုသၿပီး ႏုိင္ငံျခားသို႔ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚတင္ၿပီး ျပည္မွ ႏွင္ခဲ့ပါသည္။
တခါတြင္ သုေတသနႏွီးေႏွာပဲြအၿပီးတြင္ သုေတသီတုိ႔အား ဂုဏ္ျပဳဧည့္ခံပဲြကို အိမ္ေတာ္တြင္ ခမ္းနားစြာ က်င္းပပါသည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၲေလးတကၠသိုလ္မွ ဆရာ ဆရာမမ်ား အမ်ားကို ဖိတ္ၾကားကာ ညစာစားပဲြျဖင့္ ျပဳစုရာတြင္ ဧည့္သည္တစံုတဦးက ေဒၚခင္ေမသန္းအား တို႔ထိသည္ဟု ယူဆကာ အိမ္ေတာ္၀င္းတံခါးႀကီးကို ပိတ္လိုက္ပါသည္။ သူက မသကၤာသူကို ရွာေဖြၿပီး သူကိုယ္တုိင္ ရိုက္ႏွက္ထိုးႀကိတ္ပါေတာ့သည္။ သူက အိမ္ရွင္အျဖစ္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အႀကီးအကဲအျဖစ္ ဖိတ္ၾကားေသာ ဧည့္ခံပဲြႀကီးမွာ ေသြးထြက္သံယို ၀ရုန္းသုန္းကားႏွင့္ ပဲြပ်က္ရပါသည္။ ေနာက္ပို္င္းတြင္ သူထိုးႀကိတ္သူမ်ားသည္ သူထင္သကဲ့သို႔ေသာ အမႈမ်ားကို ျပဳသူမ်ားမဟုတ္သည္ကို စစ္ေဆးသိရွိရသျဖင့္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ႏွင့္ ေတာင္းပန္ရသည္ဟု သိရပါသည္။
ဇနီးေဒၚနီနီျမင့္ႏွင့္ ေပါင္းသင္းေနစဥ္ ႏုိင္ငံျခားသို႔ ခရီးထြက္ရာမွ ႏုိင္ငံမွလြင့္ေနသူ ေဒၚရတနာနတ္မယ္ကို ျပန္ေတြ႔ရာမွ ေခၚေဆာင္လာခဲ့ပါသည္။ ေဒၚရတနာနတ္မယ္မွာ ၁၉၄၇-၄၈ ခုႏွစ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေက်ာ္ၾကားေသာ အလွမယ္တဦးျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ျမင္းပဲြမွ စြတ္ဒိုင္ဖြင့္သူ အဂၤလိပ္တဦးႏွင့္ ဇနီး ျမန္မာမင္းမ်ိဳး မင္းႏြယ္ မင္းသမီးတဦးတို႔မွ ေပါက္ဖြားသူျဖစ္သျဖင့္ မင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ဓမၼသတ္အရ တရား၀င္ လက္ထပ္ပဲြကို အိမ္ေတာ္တြင္ က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ဥေရာပတြင္ အေနၾကာၿပီး ျမန္မာ့ထီးသံုးနန္းသံုး ဓေလ့မ်ား ကၽြမ္းက်င္သူ ဇနီးသစ္ကို ပဲြတက္မယားအျဖစ္ ေျမႇာက္စားခဲ့ပါသည္။ ဗုိလ္ေန၀င္းက ထီးေရးနန္းရာမ်ားကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ေလ့လာေဆြးေႏြးပါသည္။ အခမ္းအနားတို႔တြင္ ေတာင္ရွည္ပုဆိုးကို အၿမဲ၀တ္ဆင္လာပါသည္။ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ အသစ္တည္ေထာင္ျပန္ေလၿပီဟု သတင္းစာဆရာမ်ားက တီးတိုးေျပာပါသည္။ တရုတ္ျပည္ သို႔ ခရီးထြက္ရာတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတကေတာ္အျဖစ္ လုိက္ပါေစခဲ့ပါသည္။
ေဒါသကဲေသာ ဦးေန၀င္းက သူ၏ဇနီးမွန္သမွ်ကို စိတ္မထင္တိုင္း ရိုက္ႏွက္ေလ့ရွိရာ တခ်ီတြင္ ႏုိင္ငံျခားသံတမန္ မ်ားေရွ႕၌ ေဒၚရတနာနတ္မယ္ကို ေဆးလိပ္ျပာခြက္ႏွင့္ ေပါက္သျဖင့္ မင္းစိတ္မင္းမာန္ရွိသူ ေဒၚရတနာနတ္မယ္က ခ်က္ခ်င္းကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းကာ ဥေရာပသို႔ ျပန္သြားပါသည္။
သူသည္ စာမ်ားမ်ား ဖတ္သူျဖစ္ပါသည္။ စာေပဗိမာန္မွ အမ်ိဳးသားစာေပဆုေပးေကာ္မတီတြင္ အဖဲြ႔၀င္တဦး လစ္လပ္ေနေသာေၾကာင့္ ဆရာေငြဥေဒါင္း (ဦးႀကီးေမာင္) ကို ျဖည့္စြက္ခန္႔ထားမည္ဟု တင္ျပရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္းက “ေငြဥေဒါင္းေ၀ဖန္ခ်က္ေကာင္းလို႔ စာအုပ္တအုပ္ ဖတ္ၾကည့္တယ္။ သူေ၀ဖန္ထားသလို ေကာင္းလွခ်ည္ မဟုတ္ပါဘူးကြာ” မွတ္ခ်က္ေပးသျဖင့္ အဆိုမွာ ပ်က္သြားခဲ့၏။ ထိုအဖဲြ႔၀င္ လစ္လပ္ေသာေနရာကို တင္ေမာင္အား ျဖည့္စြက္ခန္႔ထားျခင္း ခံခဲ့ရပါသည္။ တင္ေမာင္ကလည္း စာအုပ္ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ား ေရးေလ့ရွိရာ တင္ေမာင္၏ ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ားကို သူသေဘာတူဟန္ တူပါ၏။
သူ၏ စားပဲြတြင္ ျမန္မာစာအုပ္မ်ား ေတြ႔ရပါသည္။ မည္သည့္စာအုပ္က မည္ႏွယ္ဟု ကိုးကားေျပာျပသည္ကို ၾကားရပါသည္။ သူ၏ အတြင္းလူ ဗိုလ္မႉးႀကီးတဦးကို ေျပာျပမိေသာအခါ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဘယ္စာအုပ္ကိုမွ အစက အဆံုးအထိ ဖတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ အစနည္းနည္း၊ အလယ္နည္းနည္း၊ အဆံုးနည္းနည္းသာ ဖတ္တာ။ စာအုပ္အေၾကာင္း သိရံု၊ ေျပာႏုိင္ရံုသာ ဖတ္တာ” ဟု ေျပာပါ၏။ သူ႔တြင္ ထူးျခားေသာ မွတ္ဉာဏ္ရွိသျဖင့္ ဖတ္ေလသမွ် ေမ့ဟန္မတူပါ။
ေသခ်ာသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းသည္ သတင္းစာဆရာမ်ားကို ရြံ႕မုန္းသူ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းစာဆရာဟူေသာ ေ၀ါဟာရစကားလံုးကို လက္မခံဘဲ “သတင္းစာေရာင္းစားတဲ့ေကာင္ေတြ” ဟု ေခၚေလ့ရွိပါသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ အဦးပုိင္းကာလက သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံပါသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ပုဂၢလိက ေခတ္သတင္းစာ ဆရာမ်ားကို လက္တကမ္း ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဆက္ဆံေလ့ရွိပါသည္။
ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရေခတ္ သတင္းစာမ်ားကို ျပည္သူပိုင္ျပဳၿပီးခ်ိန္တြင္မူ သတင္းစာဆရာမွန္သမွ် သူ၏ လက္ေအာက္အလုပ္သမားမ်ားသာ ျဖစ္လာၾကေသာအခါတြင္မူ ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံေလ့ရွိပါသည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္ကို ရုရွၾသဇာလႊမ္းသူ၊ ဦးလွကို တရုတ္ၾသဇာခံသူဟု သူက ယူဆေစကာမူ ေလးစားစြာ ဆက္ဆံပါသည္။ ဆရာဇ၀နကိုမူ ျပည္ၿမိဳ႕နယ္သားခ်င္းအျဖစ္ ရင္းႏွီးပါသည္။ ဆရာက အရက္မူးသျဖင့္ ရိသည္ကိုပင္ သည္းခံပါသည္။
ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္အဖို႔ အေမရိကသို႔ ပညာေတာ္သင္သြားခ်ိန္မွ စတင္ကာ ဂါးဒီးယန္းသတင္းစာကို ဗိုလ္မႉးႀကီး သံုးဦးတို႔က စစ္တပ္၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ရန္ပံုေငြႏွင့္ ၀ယ္ယူကာ စစ္တပ္အာေဘာ္အျဖစ္ ထုတ္ေ၀သည္ကို ဗိုလ္ေန၀င္းက မႀကိဳက္သျဖင့္ သတင္းစာကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ပါသည္။ ေၾကးမံုသိမ္းခ်ိန္တြင္ ဂါးဒီးယန္းသတင္းစာ ကိုလည္း ျပည္သူပုိင္ ျပဳလုိက္ပါသည္။
ႏုိင္ငံျခားစာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ သူ႔အမည္ကို ေကာင္းသတင္းသာ ပါေစလိုပါသည္။ ထိုင္းအစိုးရက ျပန္အပ္ေသာ ဘိန္းဘုရင္ ေလာ္စစ္ဟန္ကို ရန္ကုန္တရားရံုးတြင္ စစ္ေဆးရသည့္ အမႈအေၾကာင္း သတင္းေဆာင္းပါးကို Readers Digest မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပပါသည္။ ထိုစာမူ၌ သူ၏ အမည္ကုိ တေနရာတြင္ ေဖာ္ျပရမည္ေလာဟု ျပင္းထန္စြာ စိတ္ဆိုးသျဖင့္ ကုန္သြယ္ေရး (၉) မွ တင္သြင္းေရာင္းခ်ေနေသာ အေမရိကန္ စာပေဒသာ မဂၢဇင္းကို ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ မသြင္းရဟု ပိတ္လို္က္ပါသည္။ ။

သံရံုးဆိုတာ ဆႏၵျပဖို႔ေနရာ

တကယ္ေတာ့ ျမန္မာသံရံုးဆိုတာ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာေတြဆီက ၀င္ေငြခြန္ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေကာက္တာက လဲြၿပီး ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သံရံုးဆိုတာ အခြန္ေဆာင္တဲ့ေနရာမဟုတ္ ဆႏၵျပဖို႔ ေနရာလို႔ က်ေနာ္ေတာ့ ယူဆပါတယ္။
ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ ဘာလင္ၿမိဳ႕မွာ ျမန္မာသံရံုးရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ ၂၂ ႏွစ္ေျမာက္ ရွစ္ေလးလံုးေန႔ ဆႏၵျပမယ့္အေၾကာင္း ဂ်ာမနီေရာက္ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာေတြက ဖိတ္ၾကားထားပါတယ္။ စိတ္၀င္စားသူမ်ားလည္း ပါ၀င္ဆင္ႏဲႊႏိုင္ဖို႔ ထပ္ဆင့္ ေဖာ္ျပေပးအပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။ ။