ခရစ္စမတ္ပိတ္ရက္မွာ မိသားစုနဲ႔အတူ က်ေနာ္ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ Frankfurt ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ေနသည့္တုိင္ ေဆာင္းတြင္းကလည္းျဖစ္၊ ရာသီဥတုကလည္း ေအးတာေၾကာင့္ ဘယ္ကိုမွ သိပ္မသြားျဖစ္ပါ။ Frankfurt ၿမိဳ႕ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာေတာ့ Hamburg တကၠသိုလ္မွာ မဖြင့္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ျမန္မာစာဌာနအတြက္ ရွာေဖြထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ ေရာက္ေနပါတယ္။ စာအုပ္ေတြက ျမန္မာစာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ သမုိင္း စတဲ့ က်မ္းစာေတြ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီထဲက “ေမာင္သစ္လြင္ (လူထု)” ေရးတဲ့ “ေရွးဦးျမန္မာ သတင္းစာမ်ား” စာအုပ္မွာ က်ေနာ္တို႔ ရဲ့ သူရဲေကာင္း သတင္းစာဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ အမွာစာေရးထားတာကို ဖတ္ရပါတယ္။
“ေမာင္သစ္လြင္” ရဲ့ စာအုပ္ကို ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာ ပထမအႀကိမ္အျဖစ္ ပုဂံစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေ၀တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦး၀င္းတင္ က အမွာစာကို “သတင္းစာသမုိင္း တံခါးတခ်ပ္ဖြင့္ျခင္း” အမည္နဲ႔ ေအာက္ပါ အတိုင္း ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
သတင္းစာသမိုင္း တံခါးတခ်ပ္ ဖြင့္ဆိုျခင္း
ဦး၀င္းတင္ (ဟံသာ၀တီသတင္းစာ) - ေရးသည္။
(၁)
သတင္းစာမ်ားသည္ သမုိင္းကို ေျပာေနၾကသည္ဟု အဆိုရွိသည္။ ယေန႔ သတင္းစာသည္ နက္ျဖန္ သမုိင္းျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ထုိစကားသည္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာစကားျဖစ္သည္။
ယေန႔သတင္းစာတို႔သည္ ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳး၏ အတိတ္သမုိင္းႏွင့္ ပစၥပၸဳန္သမုိင္းကို ေျပာခဲ့သည္။ ေျပာေနသည္။ သို႔ေသာ္ ကုိယ့္သမိုင္းကိုမူ မေျပာတတ္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။
(၂)
ျမန္မာသတင္းစာသမုိင္းသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ထိုႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ကာလသည္ ျမန္မာ့လူမႈစီးပြားအေဆာက္အဦကို အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲခဲ့ေသာ ေခတ္အခါႀကီး ျဖစ္သည္။ ထုိကာလသည္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး ဘ၀ကို ပေဒသရာဇ္တို႔ ႀကီးစုိးခဲ့သည့္ ေခတ္အခါ ျဖစ္သည္။ နယ္ခ်ဲ႕ကိုလိုနီသမားတို႔ ေသြးစုပ္ခဲ့သည့္ ေခတ္အခါ ျဖစ္သည္။ ဖက္ဆစ္၀ါဒီတို႔ ဖိႏွိပ္ခဲ့သည့္ ေခတ္အခါ ျဖစ္သည္။ အရင္းရွင္ အင္အားစုကို ေခါင္းပံုျဖတ္ခဲ့သည့္ ေခတ္အခါ ျဖစ္သည္။
သတင္းစာသည္ ထိုေခတ္အခါမ်ား၏ သမုိင္းကို မ်က္ေျခမျပတ္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။ မွတ္တမ္းတင္႐ံုသာ မဟုတ္၊ ျပည္သူတို႔၏ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ တြန္းလွန္ေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ ဖက္ဆစ္စနစ္ တိုက္ဖ်က္ေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ အရင္းရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရးလႈပ္ရွားမႈ၊ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ တည္ေဆာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈစေသာ အမ်ိဳးသားလႈပ္ရွားမႈႀကီးမ်ားတြင္လည္း စည္း႐ံုးလံႈ႔ေဆာ္ ပါ၀င္ေရွ႕ေဆာင္ခဲ့သည္။
ထိုအမ်ိဳးသား လႈပ္ရွားမႈႀကီးမ်ားကို ၿဖိဳခဲြလုပ္ႀကံဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ သတင္းစာမ်ားလည္း မရွိဟု မဆိုပါ။ ရွိခဲ့ပါသည္။
သတင္းစာသည္ ျပည္သူတို႔၏ လက္နက္ျဖစ္ခဲ့သည္လည္း ရွိ၊ အုပ္စိုးသူတို႔၏ လက္ကုိင္တုတ္ ျဖစ္ခဲ့ သည္လည္း ရွိ၊ အလုပ္သမား လယ္သမားတို႔၏ တပ္ဦးေအာင္လံ ျဖစ္ခဲ့သည္လည္း ရွိ၊ ျပည္ရွင္၊ ေျမရွင္၊ ေငြရွင္တို႔၏ ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြးျဖစ္ခဲ့သည္လည္း ရွိသည္။ ဘ၀အေထြေထြ ႀကံဳခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ သတင္းစာသမုိင္းဟူ၍ ခုိင္ခိုင္မာမာ ျပဳစုႏုိင္ျခင္း မရွိ၍ သတင္းစာ၏ ထြန္းေျပာင္ေသာ တိုးတက္မႈ သမိုင္းအေရာင္အေသြးတို႔သည္ ေမွးမွိန္ေနသည္။ ညစ္ေထးေသာ ေဖာက္ျပန္မႈ သမုိင္း အစြန္းအကြက္တို႔သည္လည္း ငုတ္ကြယ္ေနသည္။
သို႔ျဖင့္ သတင္းစာ၏ စြမ္းေဆာင္မႈ၊ က်ဆံုးမႈ၊ တိုးတက္မႈ၊ ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားသည္ သမုိင္း အမႈိက္သ႐ိုက္ မ်ားပမာ အေဟာသိကံ ျဖစ္ေနသည္။ သတင္းစာသမုိင္းသည္ တေန႔တျခား အေထာက္အထား ပါးရွား ေပ်ာက္ဆံုးလာသည္။ သမိုင္းမ်က္ျခည္ ျပတ္လာသည္။ သမုိင္းရွိလ်က္ သမုိင္းမသိေသာ အျဖစ္သို႔ နိမ့္က်လာသည္။
(၃)
ယေန႔ သတင္းစာမ်ားသည္ ေခတ္ေျပာင္းခ်ိန္ႀကီးတရပ္ႏွင့္ ႀကံဳဆံုေနသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ကာလအတြင္း ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသားလႈပ္ရွားမႈႀကီးမ်ား၌ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့သလို ယေန႔လည္း ပါ၀င္လႈပ္ရွားေနသည္။
ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳေသာ သတင္းစာသည္ ျပည္သူကို ေရွ႕ေဆာင္ႏုိင္ရမည္။ ေရသာခို အေခ်ာင္ႏိႈက္ မင္းေျမႇာင္စိုးႀကိဳက္ အရာရွိေနာက္လိုက္ သတင္းစာမျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္မႈ ရွိရမည္။ မေန႔က သတင္းစာ၊ တေန႔က သတင္းစာ၊ အတိတ္က သတင္းစာတို႔၏ သမုိင္းျဖစ္ရပ္ကို သင္ခန္းစာယူကာ ဆင္ျခင္ႏိႈင္းခ်ိန္မႈ ရွိရမည္။
သို႔မွသာ ယေန႔သတင္းစာသည္ အားသစ္ႏုိင္မည္။ အသိမွန္ႏုိင္မည္။ အေတြးက်ယ္ႏုိင္မည္။ အျမင္ ၾကည္ႏုိင္မည္။
သတင္းစာသည္ အနာဂတ္တြင္ ႏုိင္ငံသမုိင္းကို ေျပာျပရန္ ပစၥဳပၸန္ ႏုိင္ငံသမုိင္းတြင္ ပါ၀င္လႈပ္ရွား ရမည္။ အတိတ္မွ ႏုိင္ငံ၏ သမုိင္းကိုသာမက အတိတ္မွ သတင္းစာသမုိင္းကိုလည္း သိျမင္ႏံွ႔စပ္စြာ သင္ခန္းစာ ယူရမည္။
သို႔မွသာ ပစၥဳပၸန္သမုိင္းတြင္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားရာ၌ တိက်မွန္ကန္ေသာ အေတြးအျမင္ အသိကို ရရွိႏုိင္မည္။ သို႔မွသာ အနာဂတ္တြင္ ႏုိင္ငံသမုိင္းကို ျပည့္ျပည့္၀၀ စံုစံုလင္လင္ ေျပာျပႏုိင္ေသာ အစြမ္း အာနိသင္ကို ရရွိႏုိင္မည္။ လက္တဖက္တည္းႏွင့္ လက္ခုပ္တီး၍ မရႏုိင္သကဲ့သို႔ပင္တည္း။
(၄)
ကိုသစ္လြင္၏ ဤစာအုပ္သည္ ယေန႔သတင္းစာမ်ားအား (လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လက္ခုပ္တီးသလို) ႏုိင္ငံ သမုိင္းေရာ ကုိုယ့္သမုိင္းပါ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ႏုိင္ေအာင္ ေထာက္ကူမည့္ စာအုပ္ျဖစ္သည္။
သတင္းစာသမိုင္းဆိုင္ရာ စာအုပ္စာတန္းမ်ား၊ ေဆာင္းပါး တိုရွည္မ်ား အတန္အသင့္ ေပၚထြက္ခဲ့ၿပီ။ သို႔ေသာ္ ယေန႔အထိ ျပည့္စံု ခိုင္လံုေသာ သမုိင္းတေစာင္တဖဲြ႔ ဟူ၍ကား မေပၚေပါက္ေသး။
သတင္းစာသမားသည္ သမုိင္းသုေတသီမဟုတ္၍ တေၾကာင္း၊ နက္ျဖန္ သတင္းစာသမိုင္းအတြက္ ယေန႔ပါ၀င္ လႈပ္ရွားေနေသာ ကာယကံရွင္မ်ား ျဖစ္၍တေၾကာင္း၊ အတိတ္ထက္ ပစၥဳပၸန္ႏွင့္ ပိုမိုထိေတြ႔ ေနသူမ်ား ျဖစ္၍ တေၾကာင္း၊ သမုိင္းျပဳစုမႈ တာ၀န္ပိုင္းတြင္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ လစ္ဟင္းေနၾက သည္။ (ျပင္ပပုဂၢိဳလ္မ်ား အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္မွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ သတင္းစာ သမုိင္းျပဳစုရာ၌ ၀ါယမ စိုုက္ႏိုင္ၾကသည္။)
ကိုသစ္လြင္ကား တဖက္က ေန႔စဥ္သတင္းစာ တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရင္း အျခားတဖက္က သတင္းစာသမုိင္း သုေတသန လုပ္ငန္းကို အပတ္တကုတ္ အားထုတ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ သူ႔အားထုတ္မႈ၏ ခက္ခဲႀကီးမားေသာ အတုိင္းအတာကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စာနာႏိႈင္းဆ ႏိုင္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တြင္ ႏိႈင္းဆစာနာ ႏုိင္ေသာ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကို ခ်ီးက်ဴး ေက်းဇူးတင္သည္။
၁၉၆၂ - ၆၄ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံ သတင္းစာဆရာအသင္းသည္ သတင္းစာသမိုင္း ျပဳစုရန္ ေကာ္မရွင္တရပ္ ဖဲြ႔စည္း ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ သတင္းစာေလာကမွ သက္ႀကီး၀ါႀကီး ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ျပင္ပ မွ စာေပ ပညာရွင္ႀကီးမ်ား ပါ၀င္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ အမ်ားျပည္သူ အကူအညီကိုလည္း မ်ားစြာ ရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မာတိကာစဥ္႐ံုမွအပ၊ သတင္းစာသမိုင္းဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါး တိုရွည္မ်ား ေပၚထြက္ခဲ့႐ံုမွ အပ၊ သတင္းစာဘိုးေအႀကီး ယူပီအုိင္ ဦးဘသန္း၏ သတင္းစာ ေခတ္ဦးသမုိင္း စာမူတခုကို လက္ႏိွပ္စက္႐ိုက္ၿပီးခဲ့႐ံုမွအပ ထိထိေရာက္ေရာက္ အထေျမာက္မႈ မရွိခဲ့ပါ။ ေကာ္မရွင္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေဆာ္ၾသသူ အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။
ပညာရွင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထုက လမ္းၫႊန္ခဲ့ၾက၊ ကူညီခဲ့ၾကပါလ်က္ အေကာင္အထည္ မေပၚႏုိင္ခဲ့ သည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အားထုတ္မႈ ေလ်ာ့ပါးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုသစ္လြင္၏ ႀကီးမားေသာ အားထုတ္မႈကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာနာႏိႈင္းဆႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အားရ ခ်ီးက်ဴးျခင္း ျဖစ္သည္။
(၅)
ကိုသစ္လြင္၏ ယခုအားထုတ္ခ်က္သည္ ျပည့္စံုေသာ သတင္းစာသမုိင္း မဟုတ္ေသးပါ။ ျမန္မာ့ သတင္းစာသမုိင္း ေခတ္ဦးကို ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္မွ်သာ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏုိင္သည္။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ ဤမွ်ေသာ အတိုင္းအတာအထိ အပတ္တကုတ္ အားထုတ္ျပဳစုရသည္မွာပင္ မလြယ္လွပါ။ သတင္းစာအသက္ တမနက္ျဖစ္၍ အေထာက္အကိုး ပါးရွားလွသည္။ ရွာရ ေဖြရ စုရ ေဆာင္းရ ခက္ခဲ လွသည္။ သတင္းစာသမုိင္း ျပဳစုေရးသည္ လြယ္မေရာင္ႏွင့္ ခက္လွသည္။ မလြယ္၍ မလုပ္ျပန္ေသာ္ ပုဂံရာဇ၀င္ကို တုတ္ထမ္းေျပာရသလို၊ တေန႔ေသာအခါ ျမန္မာ့သတင္းစာသမုိင္းကို ကေလာင္ကို ဓားေျမႇာင္လို ျမျမခၽြန္၍ ေျပာရမလို အေျခသို႔ ဆိုက္ႏိုင္သည္။
ယခု ကိုသစ္လြင္က “ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္”၊ “ေလာကီသုတ”၊ “ဟံသာ၀တီ” အစရွိေသာ ေရွးသတင္းစာႀကီးမ်ား၏ သမုိင္းဆိုင္ရာ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္မ်ားကို တင္ျပလုိက္သည္။ ဤေလ့လာ သံုးသပ္ခ်က္မ်ားသည္ ေနာင္အခါ သတင္းစာ သမုိင္းႀကီးတေစာင္တဖဲြ႔ ျပဳစုရာ၌ ေထာက္ကူႏုိင္မည္ မုခ် ျဖစ္သည္။
သတင္းစာသမုိင္း တံခါးတခ်ပ္ ဖြင့္လုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္၍ သတင္းစာသမုိင္း ျပဳစုေရးအတြက္ လည္းေကာင္း၊ သတင္းစာႏွင့္ ေန႔စဥ္ထိေတြ႔ေနေသာ ျပည္သူလူထု၏ သတင္းစာသမုိင္းဆုိင္ရာ အသိအျမင္ တိုးပြားေရးအတြက္ လည္းေကာင္း မ်ားစြာအက်ိဳးရွိႏုိင္မည့္ အားထုတ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထင္ျမင္ယူဆပါသည္။
ဧကန္အက်ိဳး ရွိလိမ့္မည္ဟူ၍လည္း ယံုၾကည္သည္။
၀င္းတင္
ဟံသာ၀တီသတင္းစာတိုက္
၁၉၇၀ ၾသဂုတ္ ၁၈ ရက္
No comments:
Post a Comment