အေရွ႕ႏွင့္အေနာက္

အေရွ႕ႏွင့္အေနာက္၊ အာရွႏွင့္ ဥေရာပ မတူညီတာေတြထဲက ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳရတာေလးတခု ျပန္လည္ ေျပာျပ ခ်င္ပါသည္။
၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားဆီက က်ေနာ္ မြန္ျပည္နယ္၊ သထံုၿမိဳ႕ရွိ တာယာႏွင့္ ရာဘာပစၥည္းစက္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္ ခဲ့သည္။ ထိုစက္ရံုတြင္ က်ေနာ္တို႔အရပ္သား (ကစလ) ႏွင့္ အျခားစစ္သား (ကပစ) ၀န္ထမ္းမ်ား အတူ ပူးတြဲ အလုပ္ လုပ္ၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ စက္မႈလုပ္ငန္းသံုး ကုန္တင္ကုန္ခ်၀န္ခ်ီစက္ ျဖစ္သည့္ ေဖာက္ကလစ္ fork lift truck ေမာင္းသည့္ ကပစ ရဲေဘာ္တဦးကို အမည္ႏွင့္ တကြ က်ေနာ္မွတ္မိေနသည္။ သူ႔ကို အမ်ားက ‘ယင္ေကာင္’ ဟု ေခၚၾကသည္။ ကပစရဲေဘာ္ ယင္ေကာင္ႏွင့္အတူ က်ေနာ့္အလုပ္ဆိုက္မွာ လုိအပ္သည့္ ကုန္ေသတၱာမ်ား အတူသယ္ယူေနရင္း က်ေနာ္ ေဖာက္ကလစ္ ေမာင္းၾကည့္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ထံမွ ခြင့္ေတာင္းကာ စမ္းေမာင္းၾကည့္သည္။ အဆင္မေျပပါ။ ေဖာက္ကလစ္သည္ လမ္းေပၚမွာ တည့္တည့္ မသြားပဲ လမ္းေဘးကို ထိုးဆင္းသြား၏။ ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္လည္း ေနာက္ထပ္ ေဖာက္ကလစ္ မေမာင္းျဖစ္ေတာ့။
၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားတြင္ က်ေနာ္ စကၤာပူႏုိင္ငံ Woodland industrial park ရွိ အလုပ္ရံုတခုတြင္ အလုပ္ရသည္။ ထိုစက္ရံုမွာ သူေဌးညီအကိုက တြင္ခံုကိုင္သည္။ သူေဌးညီမက တဦးတည္းေသာ ရံုးစာေရးမ၊ သူေဌးေယာက္ဖရယ္၊ မေလးရွားက တရုတ္ေလးတေယာက္ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္က အလုပ္သမားမို႔ ၀န္ထမ္းဦးေရ က အားလံုးေပါင္းမွ ၆ ေယာက္ပဲ ရွိသည့္ အလုပ္ရံုေလး ျဖစ္၏။
ထုိအလုပ္ရံုတြင္ သံထည္ပစၥည္းမ်ား မမည္ဆိုလွ်င္ ေဖာက္ကလစ္ကို ႀကံဳသည့္သူက ေမာင္းသည္။ သီးသန္႔ ေဖာက္ကလစ္ေမာင္းသမားမရွိ။ က်ေနာ္လည္း ထိုစက္ရံုမွာ စမ္းေမာင္းၾကည့္ရင္း၊ သူတို႔ကလည္းသင္ျပေပးသျဖင့္ ေဖာက္ကလစ္ ေမာင္းတတ္သြားသည္။
ထို႔ေနာက္ပိုင္း မေလးရွားမွာ အလုပ္ခဲ့သည့္ စက္ရံုမ်ားမွာလည္း လိုအပ္လွ်င္ လိုအပ္သလို ေဖာက္ကလစ္ ေမာင္းခဲ့ရသည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္ က်ေနာ္တို႔ မိသားစု ဒိန္းမတ္ေရာက္ၿပီးေနာက္ တႏွစ္ခဲြအၾကာ ယခု က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ စက္ရံုမွာ အလုပ္ရသည္။ တေန႔ က်ေနာ့္အလုပ္မွာ လိုေနသည့္ သံျပားမ်ားမရန္ ပထမဆံုး အႀကိမ္အျဖစ္ ေဖာက္ကလစ္ကို ေမာင္းသြားၿပီး သံျပားမ်ား သြားယူသည္။ က်ေနာ့္ေနရာကိုျပန္ေမာင္းအလာ ဒိန္းမတ္အလုပ္သမားတေယာက္က လမ္းမွာ ရပ္ခိုင္းၿပီး ‘မင္းမွာ ေဖာက္ကလစ္ေမာင္းသင္တန္းဆင္း လက္မွတ္ ရွိသလား’ ဟု ေမးပါသည္။ က်ေနာ္ကလည္း မရွိပါေပါ့။ ကိုယ္လည္း ဒီလိုပဲ ေမာင္းတတ္ခဲ့တာ၊ ဘာမွသင္တန္းမွလည္း မတက္ခဲ့ဘူးေလ။
‘ဒါဆိုရင္၊ မင္းဆက္မေမာင္းနဲ႔ေတာ့ အႏၲရာယ္ျဖစ္လိမ့္မယ္’ ဟု ဆိုေလသည္။ က်ေနာ္က ‘ဒါေလးေတာ့ တလက္စတည္း ငါ့ေနရာကို ယူသြားလိုက္မယ္ေလ’ ဆိုေတာ့ ‘ကိစၥမရွိဘူး၊ ငါေမာင္းပို႔ေပးမယ္၊ မင္းသာ ေဖာက္ကလစ္ေပၚက ဆင္းလိုက္ပါ’ တဲ့။
ေနာက္ပုိင္းလည္း အခုထိ က်ေနာ္ ေဖာက္ကလစ္ မေမာင္းျဖစ္ေတာ့ပါ။ ရာဟူး မက္ဆင္ဂ်ာ အြန္လိုင္း စီအက္ဖ္တြင္ စကားစပ္မိ၍ ဥေရာပ၏ စည္းကမ္းဥပေဒမ်ားကို ေျပာၾကရာ ဆြီဒင္ေရာက္ ျမန္မာတေယာက္က ‘ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ဒီမွာက ဘာလုပ္လုပ္ သင္တန္းတက္ထားလား၊ ေအာင္လက္မွတ္ ရွိလားပဲ ေမးေနၾကတာ။ က်ေနာ္ေတာင္ အိမ္ေရွ႕မွာ အမႈိက္ေတြပြေနတာ တံျမက္စည္း ထြက္မလွည္းရဲဘူး။ ေတာ္ၾကာ မင္းမွာ certificate ရွိလား လာေမးေနမွာ စိုးလို႔’ ဟု ေျပာေလသည္။
တခုေတာ့ရွိသည္။ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လိုအပ္၍ထုတ္ထားေသာ ဥပေဒမ်ားကို အမ်ားျပည္သူက လိုက္နာလွ်င္ ေဘးရန္ကင္းသည္မို႔ က်ေနာ္တို႔ လိုက္နာရန္ လိုအပ္ေသာ္လည္း မတရားသျဖင့္ ထုတ္ျပန္ထားေသာ အမိန္႔အာဏာမ်ားကိုေတာ့ ဖီဆန္ဖို႔ လိုအပ္သည္ဟု က်ေနာ္ ထင္ျမင္မိပါသည္။ ။