Saturday, September 25, 2010

(၅၃) ဦးႏုႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း (ေၾကးမံုဦးေသာင္း)

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းသည္ ေဗဒင္ယၾတာကို အယူသည္းစြာ ယံုၾကည္သူျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၅၈ ခု အစိုးရတက္စကာလ က ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ ေရွ႕မုခ္တန္ေဆာင္းတခုတြင္ တန္ေဆာင္းျပည့္ သင္ျဖဴးမ်ားခင္းကာ ယၾတာလႉဒါန္းပါသည္။ သတင္းတိက်စြာရသျဖင့္ ေၾကးမံုတြင္ ဓာတ္ပံုႏွင့္ ေဖာ္ျပရာ၌ အလႉရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္သည္ဟု တိက်စြာ မေရးရဲေစကာမူ သူ အလႉရွင္ျဖစ္သည္ကို စာဖတ္သူတို႔ သိသာေအာင္ ေဖာ္ျပႏုိင္ခဲ့ပါသည္။
ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရေခတ္တြင္ ယၾတာဆင္ျခင္း၊ ယၾတာျပဳျခင္း၊ ယၾတာေခ်ျခင္းတို႔ကို မ်ားစြာျပဳေလ့ရွိပါသည္။ ငပလီဆိပ္ကမ္းသို႔သြားကာ ေအာင္အမည္ပါေသာ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ယၾတာလက္ထပ္ပဲြက်င္းပကာ မိမိ၏ အေလာင္းအတုကို ပင္လယ္တြင္းသို႔ ေမ်ာခဲ့သည္ဟု သတင္းၾကားရပါ၏။ ေငြစကၠဴမ်ား ထုတ္ေ၀ရာတြင္ (၉၀) တန္၊ (၄၅) က်ပ္တန္ စသည့္ ေငြစကၠဴမ်ား ထုတ္ေ၀ကာ ယၾတာဆင္သည္မွာ ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန ကမၻာ့အဆန္းမ်ား သမိုင္း၀င္ျပက္လံုးႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
ဦးႏုသည္လည္း ေဗဒင္ယၾတာ အယူသည္းသူ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေန၀င္းက ကိုးကြယ္ေသာ ေဗဒင္ဆရာ မည္သူျဖစ္သည္ကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ပါသည္။ လူသိမခံလိုပါ။ “ရန္ကုန္မွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ ေဗဒင္ဆရာမွန္သမွ် ဦးႏု မေမးဖူးသူ မရွိ” ဟု ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ေျပာဖူးပါသည္။ ဦးႏုက ေဗဒင္ယၾတာကို ယံုၾကည္ေၾကာင္း ပြင့္လင္းစြာ ေျပာရဲပါသည္။
ပထမ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွ စတင္ကာ လြတ္လပ္ေရးေန႔တုိင္း အလံတင္ပြဲကို ဓာတ္ပံုရိုက္ရတိုင္း ေအးစက္ေသာ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ ေဗဒင္ဆရာမ်ားကို မ်က္ေစာင္းထိုးမိပါသည္။ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ နံနက္က (၄) နာရီ မိနစ္ (၂၀) တြင္ သူတို႔က အခါေတာ္ေပးသျဖင့္ သတင္းေထာက္ငနဲမ်ား ပင္ပန္းရသည္ဟု တင္ေမာင္တို႔ ေျပာေလ့ရွိပါသည္။
ဦးႏုသည္ ၁၉၄၇ ခု၊ ဇူလိုင္လ (၁၉) ရက္ေန႔က ဦးေအာင္ဆန္းက်ဆံုးရွာၿပီးေနာက္ နာရီအနည္းငယ္အတြင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တာ၀န္ကို လက္ခံယူေစကာမူ ဘုရင္ခံထံ အစိုးရအဖဲြ႔သစ္ က်မ္းသစၥာဆိုရမည့္ အခ်ိန္ကို ၾသဂုတ္လ (၂) ရက္ေန႔၊ ညေန (၆) နာရီတြင္မွ အခါရပါသည္ဟု ေမတၱာရပ္သျဖင့္ ဘုရင္ခံခမ်ာ မူလက ခ်ိန္းဆိုထားေသာ ေဂါက္သီးပြဲကို ဖ်က္ကာ အခမ္းအနားက်င္းပရသည္ဟု သိရပါသည္။ အလ်င္လို အေရးႀကီးေသာကာလတြင္ ေဗဒင္ဆရာတို႔ကို အားကိုးသူျဖစ္ပါသည္။
ထိုေခတ္က ေဒၚလာ (၆) သန္းကုန္ေသာ လိႈဏ္ဂူေတာ္တြင္ ကမၻာ့သမုိင္း၀င္ သဂၤါယနာတင္ပဲြကို ေန႔ (၁၂) နာရီ (၁၂) မိနစ္တိတိတြင္ စတင္ခဲ့ပါသည္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္တြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကို ဦးဗေဆြသို႔ လႊဲေပးစဥ္က နံနက္ (၉) နာရီတိတိတြင္မွ ရံုးမွ ထြက္ေပးပါသည္။
ဤသို႔ေသာအျဖစ္ကေလးမ်ားႏွင့္ အစိုးရအဖဲြ႔က ဗလိနတ္စာေကၽြးျခင္းစသည့္အမႈမ်ားကို ျပဳသျဖင့္ ဦးႏုအား အယူသည္းဗုဒၶ၀ါဒီႀကီးျဖစ္သည္ဟု ေ၀ဖန္ၾကပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးနယ္သို႔ ၀င္လာခါစ တကသဥကၠဌေခတ္ကပင္ ပုတီးစိပ္ျခင္းအလုပ္ကို အေရးတႀကီးလုပ္ခဲ့သူျဖစ္သျဖင့္ သူ၏ရဲေဘာ္မ်ားက သူ႔ကို နားလည္ၾကပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တဦးအျဖစ္ ဦးႏုက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခိုက္တြင္ ႏြားမသတ္ရအမိန္႔ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္ကို ဗုိလ္ေန၀င္းက မ်က္စိဆံပင္ေမႊး စူးေနဟန္တူပါသည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဗုိလ္ေန၀င္း အာဏာရယူသည့္ေန႔တြင္ ပထမဆံုးထုတ္ျပန္ေသာ အမိန္႔မွာ ႏြားမ်ားသတ္ႏုိင္သည္ဟူေသာ အမိန္႔ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအမိန္႔အတြက္ ဦးႏုက ဗုိလ္ေန၀င္း အပါယ္လားေတာ့မွာပဲဟု ႀကီးစြာ ကရုဏာသက္ရွာသည္ဟု သိရပါသည္။ ေရြးေကာက္ပဲြအႏုိင္ရသျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက ဦးႏုကို ရာထူးျပန္လႊဲေပးရမည့္ရက္မတုိင္မီ (၇) ရက္အလုိတြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုက လက္ရွိ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ေန၀င္းအား အႀကံေပးပါသည္။ ႏြားမ်ားသတ္ေစအမိန္႔သည္ ဗိုလ္ေန၀င္းအဖို႔ ငရဲပြားမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အာဏာမလႊဲမီ ကာလကေလးတြင္ အမိန္႔ကို ျပန္ျပင္ပါလား။ ေနာင္ဘ၀သို႔ ဘ၀ကူးေကာင္းနုိင္ပါသည္ဟု ဦးႏုက ေမတၱာရပ္ ေျပာရွာသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းက (စိတ္ထဲမွ ႀကိတ္ရယ္ေနမည္ ထင္ပါသည္) ေခါင္းရမ္းပါသည္။ ၁၉၆၀ ခု၊ ဧၿပီလ (၄) ရက္ေန႔တြင္ ဦးႏုက အာဏာကို ျပန္လည္လႊဲယူၿပီး (၂) နာရီၾကာေသာအခါ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သစ္ ဦးႏုက ပထမဆံုး ထုတ္ျပန္ေသာ အမိန္႔မွာ ႏြားမ်ားမသတ္ရ အမိန္႔ျဖစ္ပါသည္။
ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္တြင္မူ ဗိုလ္ေန၀င္းက တင္းမာျပတ္သားသည္ႏွင့္အမွ် ဦးႏုကလည္း တင္းမာသည္။ သို႔ေသာ္ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းစြာ ကိုင္တြယ္ပါသည္။
၁၉၄၉ ခု၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္ေန႔က ဦးေအာင္ဆန္းတို႔ က်ဆံုးၿပီး နာရီအနည္းငယ္အတြင္း ဘုရင္ခံက ဖိတ္ေခၚကာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကို ယူပါဟု တာ၀န္ေပးသည္ကို လက္ခံခဲ့ပါသည္။ ထိုညတြင္ ဖဆပလမွ ထုတ္ထားေသာ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို သူ၏အိမ္သို႔ ဖိတ္ေခၚကာ ဦးေအာင္ဆန္းက်ဆံုးသျဖင့္ အေရးႀကီးေသာေၾကာင့္ ေသြးစည္းကာ ဖဆပလႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ပူးေပါင္းကာ အစိုးရဖဲြ႔ရန္ ေဆြးေႏြးအားထုတ္ ပါသည္။ သခင္သန္းထြန္းက အာဏာပိုေတာင္းသျဖင့္ ပ်က္ခဲ့ရသည္။
အေျခခံဥပေဒႀကီးေရးစဥ္က ဦးႏုက လူမ်ိဳးစုမ်ား၏ ဆႏၵမ်ားကို ၾကည္ျဖဴကာ လုိက္ေလ်ာခဲ့ပါသည္။ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ကို ကခ်င္ျပည္နယ္သို႔ ေပးပါဟု တင္ျပရာ ဦးႏုက ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ပါ ယူသင့္သည္ဟု လိုက္ေလ်ာသျဖင့္ ေစတနာကို နားလည္ေသာေၾကာင့္ ကယားေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္နယ္ခဲြခြင့္ မေတာင္းေတာ့ဟု သိရပါသည္။
အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး မူလမ္းစဥ္ကို ဦးေအာင္ဆန္းက ၁၉၄၇ ခု၊ ဇြန္လ (၁၆) ရက္ေန႔တြင္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုည၌ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားက ဦးႏုအိမ္သို႔သြားကာ (၁၀) ႏွစ္ၾကာကာလတြင္ မေက်နပ္ပါက ရွမ္းျပည္နယ္သည္ ခဲြထြက္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ဟု အာမခံခ်က္ပုဒ္မ မပါလွ်င္ ဦးေအာင္ဆန္း၏အဆိုကို ေထာက္ခံမႈမျပဳႏုိင္ဟု အၾကပ္ကိုင္ပါသည္။ “ဗ်ာ.. ႏုိင္ငံမွ မတည္ေထာင္ရေသးဘူး ခဲြဖို႔စကားေျပာတာ မေတာ္ပါဘူး” ဦးေအာင္ဆန္းက မွတ္ခ်က္ခ်ပါသည္။ ဦးႏုကမူ လုိက္ေလ်ာပါသည္။
“တို႔တေတြက သူတို႔လူမ်ိဳးစုေတြ ေကာင္းစားဖို႔လည္း လုပ္ၾကမွာပဲဟာ။ သူတို႔အက်ိဳးစီးပြားကို တုိ႔က (၁၀) ႏွစ္ လက္ေတြ႔လုပ္ျပလုိက္လွ်င္ သူတို႔တေတြ ခဲြစကားေျပာမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး” ဟု ဦးႏုက ဦးေအာင္ဆန္းကို ႏွစ္သိမ့္ခဲ့သည္ ဆိုပါသည္။
ဦးႏုေျပာသည့္အတုိင္း (၁၀) ႏွစ္လြန္ေသာအခါတြင္ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ာက ျပည္နယ္ခဲြၾကေရးကို ေတာင္းဆိုမႈ မျပဳခဲ့ပါ။ ျပည္နယ္၊ ျပည္မ ပိုမိုညီၫြတ္ေရးအတြက္ အေျခခံဥပေဒႀကီး ျပင္ဆင္ေရးကိုသာ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသည္။ ျပည္နယ္ျပည္မ ပိုမိုညီၫြတ္ပါက စစ္တပ္ၾသဇာမတက္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျပင္ဆင္ေရးေတာင္းဆိုခ်က္ကို ျပည္နယ္ခဲြေရးအဆိုသဖြယ္ ၀ါဒျဖန္႔ကာ အာဏာသိမ္းခဲ့ပါသည္။
ဦးေအာင္ဆန္းမရွိသည့္ေနာက္တြင္ ဦးႏုက ဗုိလ္ေန၀င္းကို ယံုၾကည္သူ၊ ေစတနာ ေကာင္းခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းပဲြတြင္ ဗုိလ္ေန၀င္း ပါ၀င္မည္မဟုတ္ဟု ဦးႏုက ယံုၾကည္ပါသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္း ေစလႊတ္သျဖင့္ လာေရာက္ဖမ္းဆီးေသာ စစ္ဗိုလ္အား “ဗိုလ္ေန၀င္းကိုလည္း ဖမ္းၾကသလား” ဟုပင္ ေမးသည္ဟု သိရပါသည္။
ျပႆနာမွာ ဗုဒၶဘာသာကို အေလးအနက္ယံုၾကည္ေသာ ဦးႏုတြင္ လူသားတို႔၏ စာရိတၱႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပတ္သားေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ခံယူထားပါသည္။ ဤေလာကတြင္ အေရာင္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အေရာင္အေဖ်ာ့၊ အေရာင္အရင့္၊ အေရာင္မရင့္တရင့္ စသည္ျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ခဲြႏိုင္သည္။ အရာ၀တၳဳပစၥည္းမ်ားတြင္လည္း ေကာင္းသည္၊ နည္းနည္းေကာင္းသည္ စသည္ျဖင့္ အဆင့္မ်ား ခဲြ၍ရႏုိင္သည္။ လူသားတဦးအဖို႔မူ လူဆိုးႏွင့္ လူေကာင္းဟု ႏွစ္မ်ိဳးသာရွိသည္။ နည္းနည္းေကာင္းေသာ လူေကာင္း၊ မ်ားမ်ားေကာင္းေသာ လူေကာင္း၊ ပိုမိုေကာင္းေသာ လူေကာင္း၊ နည္းနည္းဆိုးေသာ လူဆိုး၊ မ်ားမ်ားဆိုးေသာ လူဆိုးဟု အဆင့္ခဲြရန္ မလိုဟု သူက ယူဆပါသည္။ ဒီေန႔ဒီေနရာမွာ ေကာင္းၿပီး မနက္ျဖန္ ဟိုေနရာတြင္ ဆိုးသြမ္းသူျဖစ္ပါက ထုိသူသည္ လူေကာင္းမဟုတ္၊ လူဆိုးသာ ျဖစ္သည္။ လူေကာင္းသည္ အၿမဲေကာင္းသူျဖစ္ရမည္ဟု ဦးႏုက ျပတ္သားစြာ ယံုၾကည္ပါသည္။ စာေရးဆရာဘ၀က ဦးႏုေရးသားေသာ ေနာင္ေတာ္ခၽြတ္ခမ္း ၀တၳဳတြင္ ထိုေခတ္က အဂၤလိပ္အလိုေတာ္ရိ ေခါင္းေဆာင္မ်ား သူတပါးသားမယားတို႔အေပၚ ေဖာက္ျပန္ၾကသည္ကို ျပင္းထန္စြာ ရႈတ္ခ်ေရးသားခဲ့ပါသည္။ “သူတပါးရဲ့ သားမယားကိုမွ စိတ္မခ်ရသူမ်ားကို အဘယ္မွာ ႏုိင္ငံ၏ အမႈကိစၥမ်ားကို အပ္ႏွင္းရန္ စိတ္ခ်ႏုိင္ပါမည္နည္း” ဟု ေရးသားခဲ့ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လင္ႀကီးငုတ္တုတ္ရွိသူ ေဒၚခင္ေမသန္းအား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက လက္ထပ္သည္ကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ႏုိင္ငံအတြက္ ႀကီးစြာအရွက္ရသျဖင့္ တပ္မေတာ္ေသနာပတိရာထူးမွ ျဖဳတ္ခ်ရန္ ၀န္ႀကီးအဖဲြ႔ အထူးအစည္းအေ၀းသို႔ တင္သြင္းဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ သာသနာေရး၀န္ႀကီး ဦးဘေစာက ဗိုလ္ေန၀င္းထံသို႔ သြားေရာက္သတင္းေပးသျဖင့္ ဗိုလ္ေန၀င္းက ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ကို ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ခဲ့ပါသည္။ ဦးႏုသည္ သူ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႀကီးမ်ားကို ျပင္ဆင္ေလ့ရွိသူမဟုတ္ပါ။ ယခုအမႈတြင္မူ ၀န္ႀကီးအဖဲြ႔အစည္းအေ၀း ထပ္မံက်င္းပရာတြင္ ၀န္ႀကီးအမ်ားစုက ေတာင္းပန္ၾကေသာအခါတြင္ ဒီမုိကေရစီအမ်ားဆႏၵကို ယံုၾကည္သူျဖစ္သျဖင့္ သူ၏အဆုိကို ျပန္လည္ရုပ္သိမ္းခဲ့ရေပသည္။
အကယ္၍ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔အစုက ေတာင္းပန္သမႈမျပဳပါလွ်င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ အဆိုသာ ဆက္လက္အတည္ ျဖစ္ပါလွ်င္ မိမိထင္ရာလုပ္ႏုိင္ေသာ စစ္၀ါဒမ်ိဳးေစ့ မ်ိဳးေညႇာက္သည္ ေစာေစာကပင္ ေက်ပ်က္ေနမည္သာ ျဖစ္သျဖင့္ သမုိင္းဇာတ္ေၾကာင္း ေျပာင္းလဲသြားကာ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတို႔ ယေန႔ခံစားေနရေသာ ဒုကၡမီးမွ ကင္းလြတ္ေပမည္ဟု ယူဆႏုိင္ပါသည္။ ။

No comments: