စက္မႈသင္တန္းေက်ာင္း (ဆင္တဲ) တက္စဥ္က

(က်ေနာ္တို႔ စက္မႈသင္တန္းေက်ာင္း (ဆင္တဲ) ေက်ာင္းဆင္းမ်ား၏ ဖိုရမ္အတြက္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ဘေလာ့ဂ္အတြက္ သီးသန္႔ေရးႏုိင္ျခင္း မရွိေသးသည့္အခ်ိန္ ပို႔စ္တခုႏွင့္တခုၾကား အခ်ိန္အရမ္းမၾကာေစလိုသည့္ ဆႏၵျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္တြင္လည္း ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္)

၁၉၆၄ ခု ေဖေဖၚ၀ါရီလမွာ ေမြးတဲ့ စာေရးသူဟာ စက္မႈသင္တန္းေက်ာင္း (ဆင္တဲ) ကိုတက္ေတာ့ ၁၆ ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀တခုလံုးအတြက္ အေရးပါမယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကို မိမိဖာသာ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရဘူးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ စက္မႈေက်ာင္းတက္ၿပီးလို႔ ေလးလအၾကာ Basic Training ကာလအတြင္းမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (သံုးႏွစ္တက္ရတဲ့ စက္မႈသင္တန္းေက်ာင္း (ဆင္တဲ) မွာ ပထမေျခာက္လကို Basic Training လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး စက္မႈအေျခခံလုပ္ငန္းေတြျဖစ္တဲ့ တံစဥ္းတုိက္ျခင္း၊ လႊျဖတ္ျခင္း၊ အေပါက္ေဖာက္ျခင္း စတာေတြကို သင္ေပးတာပါ)
တခ်ိဳ႕သင္တန္းေတြက Basic Training ကို ေလးလပဲ တက္ၾကမွာမို႔ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ဘာသာရပ္ကို အဓိကသင္မလဲဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ၾကဖို႔ ဆရာဦးဟန္စိန္က အားလံုးကို အလွည့္က်ေခၚယူၿပီး သီအိုရီေဆာင္မွာ ရွင္းျပေပးပါတယ္။ အဲဒီမွာ အမ်ားစု စိတ္၀င္စားေနတာကေတာ့ ေအာ္တိုမကၠင္းနစ္ လို႔ေခၚတဲ့ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္သင္တန္းပါပဲ။ စာေရးသူတို႔ဟာ အိမ္ကိုလည္း ဆက္သြယ္လို႔ရတာမဟုတ္ေတာ့ သင္တန္းေတြနဲ႔ ေရွ႕အလားအလာေတြကို ဆရာေတြကိုပဲ ခ်ဥ္းကပ္ေမးျမန္းၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း ကစလ (အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းေကာ္ပိုေရးရွင္း) မိသားစုေတြထဲက လာတာဆိုေတာ့ သူတို႔ကတဆင့္ ျပန္ေျပာျပတာေတြကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားရပါတယ္။ စာေရးသူက ကစလ ကဖြင့္တဲ့ သင္တန္းေက်ာင္းကိုသာ တက္ျဖစ္တာ မိဘေတြက ကစလ က မဟုတ္ပါဘူး။
စာေရးသူဟာ လူႀကိဳက္မ်ားေနတဲ့ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္သင္တန္းကို အဓိကထား မေလွ်ာက္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ လူအမ်ားစုမွာ ၀င္တိုးရမွာရယ္၊ Basic Training က အမွတ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး လူေရြးမယ္ဆိုရင္လည္း ကုိယ့္လက္ရာေတြက သိပ္ေကာင္းတာမဟုတ္လို႔ရယ္ပါ။ ေနာက္တခုက ကစလ မွာ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္နဲ႔ ႏုိင္ငံျခားသြားရတာ အရမ္းနဲတယ္လို႔ ၾကားတဲ့အခ်က္ကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားလိုက္လို႔ပါ။ ႏုိင္ငံျခားသြားခ်င္တဲ့စိတ္က အဲဒီမွာကတည္းက ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တခါ တြင္ခံုနဲ႔ Tools and Die ကို က်ျပန္ေတာ့လည္း အလုပ္သမားျဖစ္တဲ့အခါ တေနကုန္ ေျခေညာင္းခံၿပီး စက္ကိုင္ရမွာမို႔ မလိုခ်င္ျပန္ဘူး။ တေနရာထဲ အေျပာင္းအလဲမရွိ ေနရတာကို စာေရးသူရဲ့ အတြင္းစိတ္သဘာ၀က မလိုလားခဲ့တာပါ။
လွ်ပ္စစ္ကို က်ျပန္ေတာ့လည္း လွ်ပ္စစ္ဆိုတာ ကိုယ္ျမင္ရတာမဟုတ္ဘူး။ ဓာတ္ေတြဘာေတြ လုိက္ရင္ မလြယ္ဘူး ဆိုတဲ့ ခေလးသာသာ အေတြးနဲ႔ပယ္လိုက္ျပန္တယ္။
စာေရးသူတို႔ အပတ္စဥ္ (၁) မွာ Pattern Maker နဲ႔ ပံုဆဲြဘာသာရပ္ေတြက အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးလို႔ သင္တန္းေတြ မစေသးပါဘူး။
အဲဒါေၾကာင့္ စာေရးသူ ေရြးခ်ယ္ဖို႔က်န္တာကေတာ့ Machinery Fitter လို႔ေခၚတဲ့ စက္ရံုပစၥည္းဖစ္တာ သင္တန္းပါပဲ။ ဆရာဦးဟန္စိန္ရွင္းျပတဲ့ ဖစ္တာအတြက္ သင္ရိုးညႊန္းတန္းမွာ ဂေဟေဆာ္တာရယ္၊ sheet metal နဲ႔ forging လုပ္ငန္းေတြအျပင္ တြင္ခံု ၃ လ၊ အေျခခံ လွ်ပ္စစ္ ၃ လ၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မွာ ၃ လ သင္ၾကားရမွာျဖစ္ၿပီး စက္ရံုလက္ေတြ႔ မသြားခင္ ေျခာက္လအလိုမွာ Productive repair ဆိုၿပီး စက္ပစၥည္းေတြျပဳျပင္တာကို သင္ၾကားရမယ္ဆိုတာေတြ ပါပါတယ္။ တေနရာထဲ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနခ်င္တဲ့ စာေရးသူနဲ႔ေတာ့ အကိုက္မို႔ အဲဒါကိုပဲ ယူဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ စာေရးသူတို႔ ႏွစ္မွာ Productive repair ေျခာက္လက ဘာမွန္းမသိပဲ ေက်ာင္းသူေတြ ေနမယ့္ အပ်ိဳေဆာင္ကို ေရပိုက္ဆင္ေပးခဲ့ရတာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာေတြအိမ္မွာ ေရပုိက္ျပင္တာ၊ အေဆာင္ေတြမွာ အိမ္သာေရဆဲြရင္ ေရမက်တာေတြကို ျပင္ရင္း စက္ရံုပစၥည္းဖစ္တာကေန ပိုက္ဖစ္တာ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တြင္ခံု၊ လွ်ပ္စစ္၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ စတဲ့ သင္တန္းေတြကို အေျခခံ နဲနဲစီ သိထားတဲ့ စာေရးသူတို႔ေတြဟာ သင္တန္းၿပီးလို႔ သထံုတာယာစက္ရံုကို တာ၀န္က်တဲ့အခါ ထြန္းဦး၊ ကံေကာင္း၊ ေစာ၀င္းေမာ္ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ABSDF က်ဆံုး) နဲ႔ စာေရးသူတို႔က ပိုက္လိုင္းေတြဆင္ရတဲ့ ပိုက္ဖစ္တာ၊ ထိန္၀င္းက structure ေတြဆင္ရတဲ့ steel fabricator ၊ သန္းညႊန္႔က Ventilation လိုင္းေတြလုပ္ရတဲ့ sheet metal expert နဲ႔ ၀ါဇီေျပာင္းသြားတဲ့ ထြန္းထြန္းဦးက Machine tools မွာ တာ၀န္က်ၿပီး machine expert ၊ ခင္ေမာင္ေအး၊ စုိးႏုိင္ (ကြယ္လြန္) တုိ႔ကေတာ့ စက္ေတြ installation လုပ္ရတဲ့ ဖစ္တာေတြ ျဖစ္လာၾကၿပီး၊ ထူးျခားသူ ေအာင္ႏုိင္ဦးတေယာက္ကေတာ့ ဟိုဌာနေရာက္ဒီဌာနေရာက္နဲ႔မို႔ ေယာင္ႏုိင္ဦး လို႔ပဲ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ (ေအာင္ႏုိင္ဦးကို ထူးျခားသူလို႔ ဆိုရတာက သူဟာ အိုင္တီစီကို စိတ္နာလို႔ပါ၊ ေနာက္မွ သူ႔အေၾကာင္းေရးပါအံုးမယ္)
တကယ္ေတာ့လည္း စာေရးသူအေနနဲ႔ ငယ္စဥ္ဘ၀ ဘာသာရပ္ေတြ ေရြးခ်ယ္စဥ္က ဘာကိုမွ ေသေသခ်ာခ်ာသိလို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုေနျပန္ေတြးေတာ့ ဒီသင္တန္းကို ယူမိလို႔ ဒီလိုေတြ ျဖစ္ခဲ့တာ၊ တျခားဟာတခုခုဆို ဒီလိုေတြျဖစ္လာခ်င္မွ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ စဥ္းစားမိျပန္ပါတယ္။
ဘ၀မွာ အ၀ိဇၨာတည္းဟူေသာ မသိမႈနဲ႔ ရမ္းလာလိုက္တာ ေနာင္ကိုလည္း ဘယ္ေလာက္အထိ ႀကံဳသလိုစခန္းသြားေနရအံုးမလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚမွာသာ ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါလို႔ ေျပာရင္း နားပါအံုးမည္။ ။