သတင္းစာႏွင့္ ေၾကာ္ျငာပို႔ျခင္း အႏုပညာ

က်ေနာ္တို႔ မိသားစု အပို၀င္ေငြရရန္အတြက္ သတင္းစာႏွင့္ ေၾကာ္ျငာပို႔ျခင္းလုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္မွာ လြန္ခဲ့သည့္ (၂) ႏွစ္ေလာက္ကတည္းကပင္ ျဖစ္၏။ တပတ္လွ်င္ (၂) ရက္ ေၾကာ္ျငာပို႔၍ တပတ္လွ်င္ တရက္ တနဂၤေႏြမနက္ခင္းမွာ သတင္းစာပို႔ၾကပါသည္။ ေၾကာ္ျငာကို ေန႔လည္ေန႔ခင္း မိမိအဆင္ေျပသည့္ အခ်ိန္ ပို႔လို႔ရေသာ္လည္း သတင္းစာကိုမူ အခ်ိန္မီ ပို႔ရသည္။ ဇနီးသည္ႏွင့္ ခေလးေတြ လုပ္ကိုင္ၾကသည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔ မအားသည့္အခါမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္ ၀ုိင္းကူရသည့္အခါမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္သည္။
သတင္းစာပို႔ရသည့္ မနက္ေတြမွာ ရာသီဥတုေကာင္းေနပါက သတင္းစာလုိက္ပို႔ရသည္မွာ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိၿပီး ရာသီဥတု ေအးေနၿပီး ႏွင္းမ်ား က်ေနျခင္း၊ မိုး႐ြာေနျခင္း၊ ေလတုိက္ေနျခင္း တုိ႔ႏွင့္ ႀကံဳပါက သတင္းစာေတြက ေလထဲမွာလြင့္လိုလြင့္၊ မိုးေတြရြာေနေတာ့ မ်က္မွန္မွာမိုးေရေတြနဲ႔ ဘာကိုမွ မျမင္ရ၊ ရာသီဥတုက ေအးေနေတာ့လည္း အျပင္မွာ ၾကာၾကာမေနခ်င္ စသျဖင့္ ေငြရွာရသည္မွာ သိပ္အဆင္မေျပေတာ့ပါ။ ေငြရွာသည္ ဆိုတာကလည္း အၿမဲတမ္းအဆင္ေျပေနတတ္သည္ မဟုတ္တာက သဘာ၀ပင္ မဟုတ္ပါလား။
မနက္ခင္း လမ္းေလွ်ာက္ရသည္ကိုေတာ့ ႏွစ္သက္ပါသည္။ စႀကႍေလွ်ာက္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီၫြတ္ၿပီး ၀မ္းမီးကို ေက်ေစသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ မနက္ေစာေစာ ရပ္ကြက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္သည့္အခါ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာလို ပဲျပဳတ္သည္၊ အေၾကာ္သည္ေတြ၏ အသံမၾကားရ၊ ပရိေယသန ၀မ္းစာအတြက္ အေစာႀကီးထကာ သြားလာလႈပ္ရွား ေနရသူေတြ၊ အာ႐ံုဆြမ္းခံေနသည့္ ျမတ္သံဃာႏွင့္ မနက္ေစာေစာထဖြင့္ေနသည့္ လဘက္ရည္ဆုိင္ေတြကိုလည္း မျမင္ရ၊ အားလံုးက တနဂၤေႏြမနက္ခင္းမို႔ အိပ္ေမာက်ေနၾကသည္။ အလုပ္ဆင္းရသည့္ ၾကားရက္ေတြမွာေတာ့ ဒိန္းမတ္ေတြလည္း မနက္ေစာေစာထ အလုပ္သြားရသူမ်ား ရွိပါသည္။ က်ေနာ့္ ဟန္းဖုန္းမွ ႏုိးစက္အခ်ိန္မွာ မနက္ ၅း၂၀ ျဖစ္၏။
သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္အ၀ရွိေသာ ဒိန္းမတ္ႏုိင္ငံ၏ သတင္းစာျဖန္႔ခ်ီေရး လုပ္ငန္းကလည္း စိတ္၀င္စား ဖို႔ေကာင္းပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ေနထုိင္ေသာ ၿမိဳ႕၏ လူဖတ္အမ်ားဆံုး သတင္းစာမွာ Jydske Vestkysten ျဖစ္ၿပီး ေဒသတြင္း ေစာင္ေရအမ်ားဆံုးႏွင့္ ၾသဇာအရွိဆံုး သတင္းစာျဖစ္၏။ ၿမိဳ႕အလုိက္ တပတ္တခါ ထုတ္ေသာ သတင္းစာမ်ား၊ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ႏွင့္ ရထားဘူတာ႐ံုမ်ားတြင္ အခမဲ့ ေ၀ေသာ သတင္းစာမ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ က်ေနာ္တို႔ ပို႔ရေသာ ေနာက္သတင္းစာတေစာင္မွာ နာမည္ေက်ာ္ Jyllands Posten ျဖစ္သည္။ ထိုသတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပလိုက္ေသာ တမန္ေတာ္မိုဟာမက္ ကာတြန္းမ်ားေၾကာင့္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ ႏုိင္ငံမ်ား၏ စိတ္ဆိုးေဒါသ ထြက္မႈကို ဒိန္းမတ္တို႔ ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ မိုဟာမက္ကာတြန္း ျပႆနာ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ က်ေနာ့္ဘေလာ့၏ ပို႔စ္တခုမွာ ေရးခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
http://www.thetoodk.co.cc/2008/02/blog-post_23.html
Jyllands Posten သည္ Jydske Vestkysten ေလာက္ ဖတ္သူမမ်ားသကဲ့သို႔ ေနာက္သတင္းစာႀကီး တေစာင္ျဖစ္သည့္ Politiken မွာလည္း က်ေနာ္တို႔ ဖက္တြင္ ဖတ္သူသိပ္မရွိလွပါ။ ေနာက္ အတင္းအဖ်င္းဖက္ မ်ားသည့္ အ၀ါေရာင္ သတင္းစာမ်ားျဖစ္သည့္ Ekstra Bladet ႏွင့္ BT ကိုေတာ့ ဖတ္သူတဦးစ ႏွစ္ဦးစ ေတြ႔ရသည္။
တကယ္ေတာ့ သတင္းစာေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာႏွင့္ မ်ားမ်ားစားစား ရွိျခင္းသည္ ေကာင္း၏။ သတင္းအယ္ဒီတာမ်ား ကလည္း မိမိသတင္းစာ ေစာင္ေရ ေလွ်ာ့မသြားေစရန္ အၿပိဳင္အဆုိင္အားထုတ္ၾကသည့္အတြက္ ပရိသတ္မွာလည္း မိမိေပးရသည့္ ေငြေၾကးႏွင့္ တန္ေၾကးညီသည့္ သတင္းႏွင့္ ဗဟုသုတမ်ားကို ရ၏။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ အျဖစ္က ဟင္းေမႊသည့္ ေယာင္းမလိုုျဖစ္ေနသည္ကိုလည္း စဥ္းစားမိေသးသည္။ ဟင္းေမႊသည့္ ေယာင္းမသည္ အရသာမခံတတ္သည့္အတြက္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြႏွင့္ ထိေတြ႔ေနေသာ္လည္း အရသာကို သူမသိ။ က်ေနာ္တို႔မွာလည္း ဒိန္းမတ္စာေပကို ေကာင္းစြာ မဖတ္ႏုိင္သည့္အတြက္ သတင္းစာေတြပို႔ေနေသာ္လည္း အယ္ဒီတာေတြေပးေနသည့္ ဗဟုသုတေတြကိုမရ။ ဒိန္းမတ္စာကို ေရာက္ကတည္းက သင္ေန၊ ေလ့လာေနရသည့္ တုိင္ တီးမိေခါက္မိေလာက္သာ ရွိၿပီး စာေတြကို ထဲထဲ၀င္၀င္ မဖတ္ႏုိင္ေသး။ သို႔ေသာ္လည္း ကိစၥမရွိ၊ အင္တာနက္မွာ ျမန္မာလို ဖတ္စရာေတြ အမ်ားအျပား ရွိသည္မို႔ အင္တာနက္ကိုသာ အားကိုးရသည္။
တခုေတာ့ သတိျပဳမိသည္။ ၂၀၀၉ ခု ႏွစ္ဆန္းမွ စၿပီး ေၾကာ္ျငာေတြ ပါးလာၿပီး၊ သတင္းစာေတြလည္း ဆန္းေဒး အခ်ပ္ပိုေတြ ပါမလာေတာ့ျခင္းပင္။ မဒမ္ႏွင့္ သမီးေတြကေတာ့ ေၾကာ္ျငာႏွင့္ သတင္းစာေတြ ပို႔ရတာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးမို႔ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိေနၾကသည္။ ဒါဟာ တကယ္ေတာ့ ယေန႔ ကမၻာမွာ ျဖစ္ေပၚေနေသာ စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ ၏ လက္ရာဆိုတာကိုေတာ့ က်ေနာ္ သိေနမိပါသည္။ ။