အေ၀းဆံုးေနရာ (သို႔) Sandholm ကမ့္

ဒိန္းမတ္အေခၚ Sandholmlejren ၊ ျမန္မာလိုေတာ့ ခိုလံႈခြင့္ေလွ်ာက္ထားသူတို႔ ေနထုိင္ရာ ကမ့္ (camp) သည္ ကိုပင္ေဟဂင္၏ ေျမာက္ဖက္ ကီလိုမီတာ ၃၀ အကြာတြင္ ရွိၿပီး က်ေနာ့္ အိမ္မွ ဆိုလွ်င္ ကီလိုမီတာ ၃၀၀ ခန္႔ ေ၀းၿပီး ကားျဖင့္ ၃ နာရီခန္႔သြားရပါသည္။
ယခင္က ထိုေနရာအေၾကာင္းၾကားဖူးထားေသာ္လည္း လူကိုယ္တုိင္ မေရာက္ဘူးခဲ့ပါ။ ဇန္န၀ါရီလ ၁၈ ရက္ေန႔ကေတာ့ အမႈသည္တဦးကို လိုက္ပို႔ရင္း ထိုေနရာကို ေရာက္သြားခဲ့ ပါသည္။ အမႈသည္ဆိုလို႔ က်ေနာ္က ေရွ႕ေနလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ ေရွ႕ေနမဟုတ္ဘဲ သူမ်ားၾကားထဲေရာက္သြားမလိုျဖစ္လို႔ ၾကားေနလို႔ေခၚရင္ေတာ့ ရမလားမသိ။ အမႈသည္က သူ႔အေၾကာင္း ဘေလာ့ဂ္မွာမေရးဖို႔ ေျပာထားေပမယ့္ က်ေနာ္က သူ႔အေၾကာင္းမပါဘဲ ကမ့္ အေၾကာင္းေတာ့ အမ်ားသိေအာင္ ေရးခ်င္ပါေသးသည္။
ထိုကမ့္သည္ ခုိလႈံခြင့္ေလွ်ာက္ထားသူ လူသစ္မ်ားကို လက္ခံၿပီး လူဦးေရ ငါးရာခန္႔ ေနထုိင္ႏိုင္သည့္အတြက္ ဒိန္းမတ္၏ အႀကီးဆံုးကမ့္ (တျခားကမ့္မ်ားလည္း ရွိေသးသည္ဟု သိရသည္) လည္း ျဖစ္သည္။ ကမ့္ကို ဒိန္းမတ္ၾကက္ေျခနီက အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး ရဲႏွင့္ လ၀က ဌာနမ်ားလည္း ရွိပါသည္။
ထိုေန႔က ကမ့္အ၀င္ ဂိတ္၀ကို က်ေနာ္တို႔ေရာက္သြားေတာ့ ဂိတ္မွ တာ၀န္ရွိသူကို က်ေနာ္က `သူဒီမွာ ခိုလံႈခြင့္ေလွ်ာက္ထားခ်င္လို႔ပါ´ ဟု ေျပာလုိက္ေတာ့ သူက `မင္းေရာ ေလွ်ာက္မွာလား´ ဟု ေမးပါသည္။ က်ေနာ္က `မဟုတ္ပါ။ လိုက္ပို႔ေပးတာပါ´ဆိုလုိက္ေတာ့ `ဒါဆိုရင္ မင္းတို႔ ရံုးခန္းကိုသြားပါ´ ဆိုၿပီး လမ္းၫႊန္ေျမပံုစာ႐ြက္ထုတ္ေပးပါသည္။ `မင္းတို႔ ၀င္လာၿပီဆိုတာကို ငါဒီကေန ဖုန္းဆက္ထားေပးမယ္´ ဟုလည္း ဆိုပါသည္။ က်ေနာ္က `ငါလည္း လိုက္၀င္သြားလို႔ရလား´ ဟုေမးေတာ့ သူက ´ရတယ္၊ မင္းျပန္ေတာ့ထြက္လာ ရမယ္´ လို႔ ေျပာပါသည္။
က်ေနာ္တို႔လည္း ကားေပၚက ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ား ခ်ကာ သူေပးသည့္ ေျမပံုအတိုင္း ၀င္လာခဲ့သည္။ အ၀ါေရာင္အေဆာက္အအံုမ်ားက သတင္းမ်ားတြင္ ပါလာတတ္သည္မို႔ က်ေနာ္ျမင္ဖူးသည္။
႐ံုးခန္းအ၀င္လမ္းမွာ အာရွတုိက္သားျဖစ္ပံုရသူ စံုတဲြက က်ေနာ့္တို႔အား မင္းတို႔ တ႐ုတ္ေတြ လားေမးေတာ့ `မဟုတ္ဘူး၊ တို႔ ျမန္မာျပည္က။ မင္းတို႔ကေရာ´ ဆိုေတာ့ `တို႔ ဘူတန္က လာတာ´ ဟု ဆိုသည္။ သူတို႔စံုတဲြက ႐ံုးခန္းထဲကို အရင္၀င္သြားၿပီး `တို႔ positive ျဖစ္သြားၿပီ၊ တျခားကမ့္မွာ သြားေနေတာ့မလို႔ အခုလာႏႈတ္ဆက္တာ´ စသည္ျဖင့္ အဂၤလိပ္လို ေျပာေနသည္ကို ၾကားရသည္။ (Positive ျဖစ္ျခင္းသည္ ပဏာမ စစ္ေဆးမႈမ်ား ၿပီးဆံုးသည္ဟု ဆိုလိုသည္)
ကမ့္သည္ ၿခံစည္း႐ိုးပတ္လည္ကာရံထားၿပီး ၾကက္ေျခနီ ၀န္ထမ္းမ်ားက လမ္းေလွ်ာက္စကား ေျပာစက္မ်ားျဖင့္ ေစာင့္ၾကပ္လွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေရွ႕က ႏႈတ္ဆက္ေနေသာ စံုတဲြ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔အလွည့္။ က်ေနာ္က အမႈသည္ကို အရံသင့္ထုတ္ကိုင္ထားေသာ ျမန္မာပတ္စ္ပို႔အား ခံုေပၚတင္ေစကာ `သူ ဒီမွာ ခိုလႈံခြင့္ ေလွ်ာက္မလို႔ဟု´ ဆိုလိုက္ရာ ၾကက္ေျခနီ၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးက ‘We don’t need your passport, just write your name and date of birth here’ ဟု ျပန္ေျဖၿပီး နာမည္နွင့္ ေမြးေန႔ေရးရန္ စာ႐ြက္အလြတ္ တ႐ြက္ခ်ေပးလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ခဏထုိင္ေစာင့္ခိုင္းပါသည္။ ဂိတ္မွာ ေတြ႔ခဲ့ေသာ ၀န္ထမ္းႏွင့္ ႐ံုးခန္းတြင္းရွိ ဒိန္းမတ္လူမ်ိဳး ၾကက္ေျခနီ ၀န္ထမ္းမ်ားသည္ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္ ေျပာဆိုဆက္ဆံ ရာတြင္ `မင္းတို႔ ျမန္မာေတြလား၊ ျပႆနာေကာင္ေတြပဲ၊ အေတာ္အလုပ္႐ႈပ္တာပဲ၊ မင္းတို႔ႏုိင္ငံ မင္းတို႔ မေနပဲ ဒီမွာလာၿပီး ဘာေနထုိင္ခြင့္ေလ်ာက္ေနတာလဲ´ စသည့္ မလိုလားသည့္ အၾကည့္မ်ိဳး၊ အေျပာအဆိုမ်ိဳး မရွိပဲ ပံုမွန္၀တၱရားေဆာင္႐ြက္ေနသကဲ့သို႔ ရွိသည္မို႔ ေျပာရဆိုရ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိပါသည္။
ခဏေနေတာ့ `ကဲ … လာ၊ တို႔ check in ၀င္ၾကမယ္´ ဆိုကာ ကားငယ္ေလးျဖင့္ အထုပ္မ်ား တင္ကာ ေနထုိင္ရမည့္ အခန္းသို႔ လုိက္ပို႔ပါသည္။ က်ေနာ္လည္း ထုိေနရာထိ လိုက္သြားၾကည့္ကာ ျမင္ရေတြ႔ရသည္မ်ားကို ဟန္းဖံုးျဖင့္ ဓာတ္ပံုနဲနဲပါးပါး ရိုက္သည္။
ကမ့္အတြင္းရွိ အေဆာင္မ်ားကို အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး ခြဲထားသည္။ မိသားစုမ်ားေနထုိင္ရန္ အတြက္ သီးသန္႔စီစဥ္ေပးထားသည္။ တဦးခ်င္းသမားမ်ားအတြက္ ႏွစ္ေယာက္ခန္း ႏွစ္ခု ကို အလယ္၌ အိမ္သာေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္ မီးဖို စီစဥ္ေပးထားသည္။ အစားအေသာက္ကို ပံုမွန္ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးၿပီး သီးသန္႔ ခ်က္ျပဳတ္စားခ်င္သူမ်ားအတြက္ ေစ်းဖိုးထုတ္ေပးပါသည္။ လူသစ္မ်ားအတြက္ ကမ့္မွတ္ပံုတင္ျပဳလုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အျပင္ထြက္ခြင့္လည္း ရွိသည္။ ဧည့္သည္မ်ားလည္း လက္ခံေတြ႔ဆံုႏုိင္ၿပီး အလည္လာသူသည္ မိမိ၏ သက္ေသခံ အေထာက္အထားကို ဂိတ္တြင္ အပ္ထားခဲ့ရမည္ဟု ဆိုသည္။
ကမ့္တြင္ ခေလးမ်ား ကစားရန္ေနရာ၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္သည့္ ေနရာ၊ အ၀တ္ခ်ဳပ္သည့္ ေနရာ၊ သတင္းႏွင့္ ျပန္ၾကားေရးဌာန၊ ကင္တင္း၊ က်န္းမာေရး ေဆးေပးခန္းမ်ား ထားရွိေပးၿပီး အမ်ိဳးသမီးအသင္း၊ လူငယ္အသင္း စသည့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားလည္း ရွိသည္ဟု သိရသည္။
ေနေရး၊ ထုိင္ေရး၊ လံုၿခံဳေရး အစစအရာရာ စိတ္ခ်ရၿပီမို႔ အမႈသည္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ျပန္ရန္ အျပင္ထြက္လာေတာ့ ကမ့္အ၀င္ဂိတ္၀တြင္ ဘတ္စ္ကားတစီးျဖင့္ ေရာက္ေနေသာ အဖဲြ႔တဖဲြ႔က ဆႏၵျပပဲြေလးတခု လုပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဘာအဖဲြ႔တံုး၊ ဘာလို႔ ဆႏၵျပေနတာတံုးဟု က်ေနာ္ စပ္စုၾကည့္ေတာ့ `ကမ့္အတြင္းေရာက္ရွိေနေသာ ခေလးသူငယ္မ်ား၏ အဖိုးအဖြားမ်ားအသင္း´ မွ ခေလးမ်ား၏ အနာဂတ္ေရွ႕ေရး စိတ္ပူရေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ျပသသည့္ ဆႏၵျပပဲြဟု သိရပါသည္။ ဒီလို ကမ့္မ်ိဳး မရွိသင့္၊ ကမ့္ကုိ ပိတ္ရမည္ဟု ဆႏၵျပမႈမ်ားအေၾကာင္းလည္း ရံဖန္ရံခါ သတင္းမ်ားတြင္ ပါလာတတ္ေသး၏။ ယခုလို ဆႏၵျပပဲြမ်ိဳးေတြ မၾကာခဏ ရွိေနတတ္သည္ မွာ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံတခုအေနႏွင့္ ထမင္းစားေရေသာက္ကိစၥမ်ားသာ ျဖစ္ေပမည္။
အိမ္အျပန္လမ္းမွာေတာ့ မိုးကတဖဲြဖြဲ ႐ြာေနသည္။ ျမန္မာျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အစိုးရသည္ ေနရာမွလည္း ဖယ္မေပး၊ တုိင္းျပည္ကိုလည္း တိုးတက္ေအာင္ မအုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္သည္မွာ ေသခ်ာေနၿပီမို႔၊ တပ္မေတာ္၏ သေဘာထားအမွန္ကို သိရွိေသာ ျပည္သူတို႔သည္ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ အေ၀းဆံုးအရပ္ဆီသို႔ ဆက္လက္ေျပး၀င္လွ်က္ ရွိေနၾကသည္မွာ ထင္ရွားေနပါေတာ့သည္။ ။

ေဖေဖၚ၀ါရီ (၆) ရက္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ 24 timer သတင္းစာတြင္ ေအာက္ပါ သတင္းတိုေလး တပုဒ္ ပါလာသည္။

GENÅBNING : Et stigende antal asylansøgere kommer til Danmark, og derfor genåbner Dasnk Røde Kors asylcentrene i Ebeltoft og Grenå.

ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ျခင္း ။ ။ ဒိန္းမတ္ႏုိင္ငံအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာေသာ ႏုိင္ငံတြင္းေနထုိင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားသူမ်ား မ်ားျပားလာသည့္အတြက္ ဒိန္းမတ္ၾကက္ေျခနီ၏ စခန္းေဟာင္း ႏွစ္ခုအား ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ။

ကမ့္အတြင္းမွ ဓာတ္ပံုမ်ား ...