အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍…

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ က်ီးမႏုိးပဲြ၊ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးမယ့္ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔ည ဆို ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုၾကၿပီး တညလံုး မအိပ္ၾကေတာ့ဘူး။ မနက္မိုးလင္းလို႔ၾကည့္လိုက္ရင္ ကုိယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ လမ္းေပၚက ဆိုင္းဘုတ္ေတြေရာက္လိုေရာက္၊ စာတုိက္ပံုးေတြ ရုိက္ဖ်က္လိုဖ်က္နဲ႔ တခုခုေတာ့ မွားယြင္းေနေတာ့တာပဲ။ ဒီႏွစ္လည္း အိမ္က စာတုိက္ပံုးကို အိမ္ရွင္က အသစ္လာျပန္တပ္ထားၿပီးေပမယ့္ ပံုးေပၚမွာ အိမ္နံပါတ္နဲ႔ အိမ္သားေတြနာမည္ မေရးရေသးတာနဲ႔ ဟုိတေန႔ကမွ ေရးလုိက္ရတယ္။ အိမ္သားေတြနာမည္ေရးေတာ့ ဒီတခါ ေတာ့ ကိုယ့္နာမည္ကို အရင္မေရးဘို႔ သတိရတာနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးနာမည္ကုိ အရင္ေရး၊ ၿပီးမွ ကိုယ့္နာမည္၊ ၿပီးေတာ့ ခေလးသံုးေယာက္နာမည္ အစဥ္အတုိင္းေရးလိုက္တယ္။ အရင္ႏွစ္ေတြက ကုိယ့္နာမည္အရင္ေရးေန က်ဆိုေပမယ့္ ဒီႏုိင္ငံဓေလ့ကိုက အမ်ိဳးသမီးနာမည္ကိုပဲ အရင္ေရးၾကပါတယ္။
ဟုိတေလာေလးကလည္း ဒိန္းမတ္ေရာက္ ျမန္မာတေယာက္နဲ႔ ဒိန္းမတ္ေရာက္ ဖိလစ္ပင္းသူ တေယာက္ ဖူးစာဆံုၾကတဲ့ မဂၤလာေဆာင္ဧည့္ခံပဲြမွာ နဖူးစည္းစာတမ္းကို ေယာက္်ားေလးနာမည္ အရင္ေရးၿပီးမွ မိန္းခေလးနာမည္ ေရးထားတဲ့အတြက္ ဧည့္ခံပဲြလာတဲ့ ဒိန္းမတ္သူတဦးက ဆင္ေျခတက္ေတာ့ စာတမ္းကို ခ်က္ျခင္းျပန္ျပင္ေပးဖို႔ အခြင့္မသာခဲ့ပါ။ ေနာက္ကို သတိထားမွလို႔ေတာ့ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း သတိေပးရပါတယ္။
အေမရိကေရာက္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကလည္း `တို႔ဆီမွာ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးပထမ၊ ေနာက္ ခေလးသူငယ္ဒုတိယ၊ ၿပီးရင္ ေခြးအခြင့္အေရးတတိယ ၿပီးမွ ငါတို႔မဟာပုရိသ အခြင့္အေရးလာတာကြ´ တဲ႔။
သိုးေဆာင္းစကားပံုတခုၾကားဘူးတာကလည္း `ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေနတဲ့ ထမင္စားပဲြႀကီး ျဖစ္ေနပါေစ၊ အမ်ိဳးသမီးတဦးမပါရင္ မတင့္တယ္ဘူး´ လို႔ ဆိုထားတာကိုး။ ထမင္းစားပဲြမွာ အမ်ိဳးသမီးက တပိုတပါး သြားမယ္ဆိုၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္ရင္ အမ်ိဳးသားေတြက လုိက္ထေပးၿပီး အမ်ိဳးသမီးျပန္၀င္လာတဲ့ အခါ မတ္တပ္ေလးျပန္ထ၊ အမ်ိဳးသမီးထိုင္မွ ျပန္ထုိင္ တာမ်ိဳးေတြလည္း ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ေတြ႔ဘူးပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ အခြင့္အေရးကို အမ်ိဳးသမီးေတြက ေတာင္းဆိုတုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကသလား။ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ိဳးသား ေတြက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လုိက္ေလ်ာခဲ့တာလားလို႔ ေမးရင္ ႏွစ္ခုစလံုးလို႔ ေျဖရမယ္ ထင္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး တုိက္ပဲြ၀င္သူေတြရွိေနလို႔ပါ။ အဲဒီထဲက တေယာက္အေၾကာင္း စကားစပ္မိလို႔ ေျပာျပ ပရေစ။ သူက ဒိန္းမတ္သူပါ။ သတင္းေထာက္တေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ဒီႏုိင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ေနသူဆိုတဲ့ နာမည္တလံုးနဲ႔ ေနသူပါ။ သူဟာ အာရပ္ႏုိင္ငံေတြကိုလည္း ေရာက္ဘူးပါတယ္။ အဲဒီမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ တန္းတူအခြင့္အေရး မရတာ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ အတူတဲြေလွ်ာက္ခြင့္မရပဲ အမ်ိဳးသားရဲ့ေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက လိုက္ရတာေတြကို အျပင္းအထန္ ေဖၚထုတ္ေရးသား တုိက္ပဲြ၀င္ေနသူ ဆိုပါေတာ့။ အီရတ္စစ္ပဲြ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘဂၢဒက္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ဒိန္းမတ္စစ္သားေတြအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေရးဖို႔ သတင္းစာတုိက္က တာ၀န္ေပးလို႔ အီရတ္ကို သူျပန္ေရာက္သြားတဲ့အခါ အေျခအေနေတြက အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ သူ အီရတ္စစ္ပဲြမတုိင္ခင္က ေရာက္ခဲ့ဘူးတဲ့ ဘဂၢဒက္ၿမိဳ႕ေတာ္နဲ႔ စစ္ပဲြေနာက္ပိုင္းမွာ ျမင္ရတဲ့ ၿမိဳ႕အေနအထား လံုး၀ ေျပာင္းလဲသြားပါၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ဟိုအရင္က အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ေနာက္က လိုက္ရတဲ့ အာရပ္သူေတြဟာ သူတို႔ခင္ပြန္းေတြရဲ့ ေရွ႕က ေလွ်ာက္ေနၾကပါၿပီ။ အမ်ိဳးသားေတြက အေနာက္ဖက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနပဲ လုိက္ပါတယ္။ အဲဒါကုိ ေတြ႔သြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူ ဒိန္းမတ္အမ်ိဳးသမီး သတင္းေထာက္ဟာ လာရင္းကိစၥကိုေတာင္ေမ့သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ ဘဂၢဒက္သူဆီ အေျပးေလးသြားၿပီး သူသိခ်င္တာေတြ ေမးပါေတာ့တယ္။ `က်မ ၀မ္းသာလိုက္တာရွင္၊ အရင္ကဆို အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ ေနာက္ကေန မွ အမ်ိဳးသမီးေတြက လိုက္ရတယ္။ အခုေတာ့ ရွင္တို႔က ေရွ႕က ေလွ်ာက္ေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ဒါဟာ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရး တိုးတက္လာတာပဲ လို႔ က်မေတာ့ ယူဆတာပဲ။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္အရာက တြန္းပို႔လိုက္တာလဲဟင္´ လို႔ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ေမးပါတယ္။ ဟိုကအေျဖကိုၾကားလုိက္ရေတာ့ လူ႔အ ခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူလည္း စိတ္ဓါတ္လံုးလံုး က်သြားရပါတယ္။ အာရပ္အမ်ိဳးသမီးျပန္ေျဖသြားတာက `ေျမျမဳပ္ဗံုးေတြေၾကာင့္ပါ´ တဲ့။ ။