ေၾကးမံုဦးေသာင္း၏ `ဘီလူးတို႔ရြာ´ ျဖစ္ပါသည္။ ေဇာ္ဂ်ီျဖင့္ ျပန္ရုိက္ထားတာကို အျမည္းသေဘာမ်ိဳး ဖတ္လို႔ရေအာင္ တင္ေပးလုိက္ပါသည္။ ကလိုေစးထူး က ကို၀င္းႏုိင္ဦးစာအုပ္ တအုပ္လံုး ျပန္ရုိက္တင္ေပးသြား တာမ်ိဳး က်ေနာ္လည္း လုပ္ေပးခ်င္လို႔ စမ္းၾကည့္ထားတာပါ။ အစအဆံုး ၿပီးေအာင္ ႐ိုက္ႏုိင္ဖို႔က ေလာေလာဆယ္ အေသအခ်ာ မေျပာႏုိင္ေသးပါေၾကာင္း…
စစ္တပ္နည္းႏွင့္ သတင္းစာထုတ္ပံု
`ျပည္ထဲေရးႏွင့္ သာသနာေရး၀န္ႀကီး ဗုိလ္မႉးႀကီးစိန္လြင္ကို ေတြ႔လိုက္ပါ။ (၉) နာရီမွာ ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္´ ဟု တင္ေမာင္၏ အထက္အရာရွိျဖစ္ေသာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးက ဖုန္းဆက္ပါသည္။ ဗိုလ္မႉးႀကီးစိန္လြင္မွာ တင္ေမာင္ မေတြ႔ခ်င္ဆံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါ၏။ သူက ဘာေၾကာင့္ ေတြ႔ခ်င္ပါလိမ့္။
တင္ေမာင္အဖို႔ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနတြင္ ဒုတိယၫႊန္ၾကားေရးမႉး အျဖစ္ သတင္းကိစၥအ၀၀ကို တာ၀န္ယူရ သူ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးမ်ား၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဆင့္ေခၚကာ သတင္းပိတ္ေစရန္ အမိန္႔ေပးျခင္း၊ သတင္းေၾကညာခ်က္ ေပးျခင္းမ်ား ျပဳသည္ကိုိ ေဆာင္ရြက္ရစၿမဲ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္မႉးႀကီးစိန္လြင္ က မေခၚဖူးပါ။
မိမိ၏ ရာထူးအဆင့္ႏွင့္ တာ၀န္အရ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အစိုးရအဖဲြ႔၀င္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရသည္။ အစည္းအေ၀းမ်ား ဧည့္ခံပဲြမ်ားတြင္ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးၾကရသည္။ ထိုသို႔ ရင္းႏွီးသူမ်ားတြင္ ဗိုလ္မႉး ႀကီးစိန္လြင္ မပါခဲ့ေပ။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ကပင္ သူႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိေစရန္ ေရွာင္ရွားခဲ့ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ သူႏွင့္ တႀကိမ္ေတြ႔ခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တခါေတြ႔ခဲ့သည္ႏွင့္ တသက္လံုးဖူလံုေပၿပီ။ ေနာက္ထပ္ မေတြ႔လိုေတာ့ေပ။
မိုးသည္းထန္လြန္းသျဖင့္ ေမွာင္ႀကီးက်ေနေသာ ေန႔တေန႔တြင္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ တိတိက်က် ၁၉၅၀ ခု၊ ၾသဂုတ္လ (၁၄)ရက္ေန႔ကို မေမ့ႏုိင္ပါ။ ထိုစဥ္က တင္ေမာင္မွာ အသက္ (၂၄) ႏွစ္ရွိ သတင္းေထာက္တဦးသာ ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ႏွစ္က စတင္ေတာက္ေလာင္လာခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းစစ္မီးသတင္းကို ေထာက္လွမ္းေနသူ ျဖစ္၏။ ထိုေန႔နံနက္က ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ သတင္းေထာက္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚၿပီး သတင္းထူးတပုဒ္ကို ထုတ္ျပန္ ေလသည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္၊ ကရင္အမ်ိဳးသား ကာကြယ္ေရးတပ္ဖဲြ႔၏ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ႀကီး ေစာဘဦးႀကီးသည္ တိုက္ပဲြတခုတြင္ က်ဆံုးၿပီဟု ေၾကညာခဲ့သည္။
ဘိလပ္ျပန္ ၀တ္လံုေတာ္ရ ေစာဘဦးႀကီးသည္ ထင္ရွားေသာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ေခတ္ကပင္ ႏုိင္ငံေရးေလာကတြင္ရွိေနၿပီး ကရင္-ျမန္မာ ေသြးစည္းေရးကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့၏။ အဂၤလိပ္ျပန္၀င္လာေသာအခါ ဘုရင္ခံ၏ အတုိင္ပင္ခံ အစိုးရအဖဲြ႔ ၀န္ႀကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ေပးအံ့ဆဲအခါတြင္မူ ကရင္ျပည္နယ္ သီးျခားရရွိေရးအတြက္ အဂၤလန္သို႔သြားကာ အေရးဆိုခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္ တို႔က လုိက္ေလ်ာျခင္းမျပဳသျဖင့္ ဦးေအာင္ဆန္း၊ ဦးႏုတို႔ႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးကာ ကရင္လူမ်ိဳးစုျပည္နယ္ ရရွိေရး ကို အားထုတ္ခဲ့သည္။
ကရင္အမ်ိဳးသားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကို ဦးေဆာင္ကာ ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔၏ အခြင့္အေရးကို ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၿပီး အေရးဆိုေနရာက မေျပလည္ေသာေၾကာင့္ လက္နက္စဲြကိုင္ ျခားနားခဲ့သူျဖစ္သည္။ ယခု ရန္ကုန္မွ မိုင္ (၇၀) ေ၀းေသာ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕အနီးတြင္ အေသမိသည္ဟု ဆို၏။ က်ဆံုးေသာ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ သတင္းကို ေရးသားၾကရန္ သတင္းေထာက္ (၁၀) ဦးစုကာ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ ဖိတ္ေခၚရာတြင္ သတင္းဓာတ္ပံုရုိက္ကူးရန္ တင္ေမာင္လိုက္ပါခြင့္ ရရွိေလသည္။ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ စစ္ဗိုလ္မ်ားက သတင္းကို ဆက္လက္ရွင္းေျပာၾက သည္။ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးႏွင့္အတူ အဂၤလိပ္ဗိုလ္မႉးေဟာင္းတဦးပါ အေသမိသည္ဟု ေျပာျပသည္။
သတင္းေထာက္မ်ားက စိစစ္ေမးျမန္းၾကေသာအခါတြင္ သူပုန္ႀကီးႏွင့္ အေဖာ္တို႔ကို အရွင္မိခဲ့သည္။ သူတို႔က လက္နက္ခ်ၾကပါလ်က္ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၾကသည္ဟု သိၾကရပါသည္။ `အနီးဆံုး စစ္တပ္စခန္းကို ပို႔ရန္စီစဥ္ေတာ့ သူတို႔က ေျပးၾကတာကိုး၊ သူတို႔အသက္ကို ကယ္ခြင့္မရေတာ့ဘူး´ ဟု ေျပာသည္။ သတင္း ေထာက္မ်ားအဖို႔ အမွန္ကို ေရးခြင့္မရွိပါ။ အစိုးရထုတ္ျပန္သည့္အတိုင္း `အေသမိသည္´ ဟု ေရးၾကရေပမည္။
သတင္းေထာက္အဖဲြ႔ေလဆိပ္ေရာက္ေသာအခါ ေမာ္လၿမိဳင္ေဆး႐ံုသို႔ ေခၚသြားသည္။ အေလာင္းမွာ ေရာက္ခါစရွိေသး၏။ က်ဆံုးသူ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကို ရင္ခဲြစင္ေပၚတင္ထားသည္။ သူ၏ အ၀တ္မ်ားမွာ ေသြးမ်ား၊ ႐ြံ႕မ်ားႏွင့္ ေပေရေနသျဖင့္ မူလအေရာင္ကိုပင္ မသိႏုိင္ပါ။ ေရလႊမ္းေသာလယ္မ်ားမွ ေရျပင္က်ယ္ထဲတြင္ ႀကိဳးႏွင့္ ဆဲြကာယူလာၾကသည္။ ရြာႀကီးတရြာေရာက္မွသာ လွည္းႏွင့္ တဆင့္သယ္ခဲ့ႏုိင္ၾကသည္။ ႐ုပ္ကလာပ္ မွာ လြန္ခဲ့ေသာ (၂)ရက္တာက ေသလြန္သျဖင့္ ဖူးေယာင္ေနေလၿပီ။ ပုပ္ေဟာင္ေနေလၿပီ။ အမဂၤလာ ႐ႈခင္းပင္။
ဘုရင္ခံ၏ အတုိင္ပင္ခံ အစုိးရအဖဲြ႔တြင္ ၀န္ႀကီးတဦးျဖစ္ခဲ့သူ ေစာဘဦးႀကီးသည္ ကရင္-ဗမာ ညီၫြတ္ေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ဇဲြႀကီးစြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့စဥ္က သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ မ်ားစြာရင္းႏီွးခဲ့သည္။ အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ မုတ္ဆိတ္ထူထူ၊ နံ႔သာေရာင္ ဥေရာပ၀တ္စံုကို သပ္ရပ္စြာ ၀တ္ဆင္ေလ့ရွိေသာ သူ႔ကုိယ္ဟန္ကို တင္ေမာင္ဓာတ္ပံုအမ်ား ႐ိုက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ သူသည္ ခန္႔ညားသူတဦးျဖစ္သျဖင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုႏွင့္ တဲြကာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရာတြင္ က်က္သေရရွိသည္။ ယခုမူ ယိုယြင္းေနေသာ ေစာဘဦးႀကီး၏ ခႏၶာကိုယ္ကို တင္ေမာင္ မ႐ႈရက္ပါ။ ဓာတ္ပံုပင္ ေကာင္းစြာမ႐ိုက္ႏုိင္ပါ။
က်ဆံုးေလသူကို ျပၿပီးေနာက္ ေအာင္ႏုိင္သူကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကရန္ ပဲြထုတ္ခဲ့ေလသည္။ ခ်က္ခ်င္း ရာထူးတက္လာသူ ဗိုလ္ႀကီးစိန္လြင္ကို သူ၏ လက္ထဲတြင္ အရက္ဖန္ခြက္တခုႏွင့္ ေတြ႔ရသည္။ (ေအာင္ပဲြေတာ္ ႀကီးအတြက္ အားလံုးတို႔ကို ယမကာေခ်ာင္းစီးေအာင္ ဧည့္ခံထား၏)
သူသည္ လူငယ္တဦးသာျဖစ္ေစကာမူ ရင့္ေရာ္စျပဳေနေလၿပီ။ တင္ေမာင္ထက္ အသက္အနည္းငယ္ ႀကီးဟန္တူသည္။ (ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးသည္) သူ႔ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ကမူ ပိုမိုျမင့္မားၿပီး သန္မာၫိဳေမာင္းသည္။ ေအာင္ ႏုိင္သူ၏ ၀တ္စံုမွာလည္း ႐ႈံးနိမ့္သူႏွင့္ မျခားနားပါ။ ညစ္ပတ္ေပေရေနသည္။ ေသြးမ်ား၊ ႐ြံ႕မ်ား ဖံုးေနပါသည္။ သစ္လြင္ေတာက္ပေသာ ေရႊၾကယ္ႏွစ္ပြင့္တို႔ကသာ ပုခံုးေပၚတြင္ ေျပာင္လက္ေနၾကသည္။ သူ၏ မ်က္ႏွာမွာမူ ညစ္ေပေနသည္။ ခိုင္မာေသာ ေမး႐ိုး၊ ထူထဲေသာ မ်က္ခံုးတို႔က မာန္ဟုန္ျပင္းလွသည္။ သူ၏ မ်က္လံုးတို႔က ရက္စက္ျခင္း၊ သနားၾကင္နာမႈ ကင္းမဲ့ျခင္းတို႔ကို ထင္ရွားစြာ ျပသေန၏။
တင္ေမာင္က Speed Graphic ကင္မရာႀကီးကို သံုး၍ ဓာတ္ပံု႐ုိက္ေသာအခါ ခြန္အားႀကီးမားေသာ ကင္မရာမွန္ေျပာင္းမွတဆင့္ သူ၏မ်က္ႏွာကို အနီးကပ္ၾကည့္ခြင့္ရရွိသည္။ ၾကာျမင့္စြာ ၾကည့္မိသည္။ ယင္းသို႔ အေသးစိတ္ၾကည့္မိေသာအခါတြင္ တင္ေမာင္၏ ႏွလံုးသားက သိလိုက္ပါသည္။ သူသည္ သာမန္လူသား မဟုတ္၊ စက္ဆုပ္႐ြံ႕ရွာေၾကာက္မက္ဖြယ္ သတၱ၀ါႀကီးတဦး ျဖစ္ေနသည္ကို ရင္ေလးစြာ ျမင္သိလိုက္ပါသည္။
ရက္၊ လ၊ ႏွစ္မ်ား တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ကုန္လြန္သြားခဲ့ပါသည္။
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဗိုလ္ႀကီးစိန္လြင္အဖို႔ သူ၏ ပုခံုးေပၚတြင္ ၾကယ္ပြင့္မ်ား၊ တပြင့္ၿပီး တပြင့္ တိုးေနသည္ဟု သတင္းမ်ား ၾကားရေလသည္။ တင္ေမာင္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အႀကီးဆံုးသတင္းစာႀကီး၏ ထုတ္ေ၀သူႏွင့္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အဆင့္အထိ တက္ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုေသာအခါတြင္ ေန႔တေန႔၌ လူသားမဆန္ ေသာ သူ၏ မ်က္လံုးမ်ားကို ဆိုင္မိျပန္ရပါေသး၏။ ေတာ္ေသးသည္။ မ်က္ေတာင္တခတ္သာ ဖ်တ္ကနဲ ဆိုင္ၾက ရသျဖင့္ ေတာ္ပါေသးသည္။
၁၉၆၂ ခု၊ ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔က ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ မိုးရာသီျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ထူးထူးျခားျခား မိုးမရြာဘဲ ေတာက္ပေနေသာ ေနမင္းက ထြန္းလင္းေနပါသည္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား ဆႏၵျပေသာ သတင္းကို ေထာက္လွမ္းရန္အတြက္ မိတ္ေဆြ သတင္းေထာက္ (၄) ဦးႏွင့္အတူ ကားေမာင္းၿပီး သြားခဲ့မိသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ မတ္လ (၂) ရက္ေန႔က အာဏာသိမ္းထားေသာ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရကို ပထမဆံုး ဖီဆန္ ၾကသည့္ အေရးအခင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢက ဦးစီးၿပီး ျပည္သူတို႔ကို ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးမ်ား ေပးရမည္ဟု ေတာင္းဆိုဆႏၵျပေနခဲ့သည္မွာ (၃) ရက္ရွိခဲ့ေလၿပီ။
ဒုတိယေျမာက္ေန႔က ဆႏၵျပပဲြတြင္ ရဲတို႔၏ လက္ခ်က္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားတေယာက္ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့၏။ တင္ေမာင္တို႔ ေရာက္သြားေသာအခါတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဆူပူေအာ္ဟစ္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ စီတန္းလွည့္လည္မႈ မျပဳၾကပါ။ သူတို႔က တကၠသိုလ္ပရ၀ဏ္ကို ပတ္ဆို႔ထားၿပီး `ဒီမုိကေရစီခံတပ္ႀကီး´ ဟု ဆုိင္းဘုတ္ႀကီး တင္ထား၏။ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း၌သာ စု႐ံုးေနၾကၿပီး အုတ္တံတိုင္းမွ သံပန္းမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ ကာ ေႂကြးေၾကာ္သံအမ်ိဳးမ်ိဳး ဟစ္ေအာ္ေနၾကသည္။
ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ (၂)ဦးက ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကေသာအခါ တင္ေမာင္တို႔ သတင္းေထာက္တစုကို မဟာမိတ္မ်ားအျဖစ္ သူတို႔က ေကာင္းခ်ီးေပးၾကသည္။ ေက်ာင္း၀င္းတခိုတြင္ ယမန္ေန႔ကမွ စတင္ကာ အေစာင့္ခ်ထားေသာ ရဲတပ္ကို ႐ုပ္သိမ္းထားသျဖင့္ အခမ္းအနားမွာ ဆႏၵျပပဲြႏွင့္မတူဘဲ ပဲြေတာ္ႀကီးတခုကဲ့သို႔ ရယ္ၾက၊ ေမာၾက၊ ေအာ္ဟစ္ၾကႏွင့္ ဆူညံေန၏။
ထိုအခ်ိန္ကေလးတြင္ ဂ်စ္ကားေလးစီးက ေရွ႕မွေနာက္မွ ေစာင့္လာေသာ ဖီးယက္ကားနက္ကေလး တစင္း ျဖတ္ေမာင္းသြားပါသည္။ ကားထဲ၌ ပါသြားသူမွာ ဒု - ဗိုလ္မႉးႀကီး စိန္လြင္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက သူ႔ကို ေကာင္းစြာမွတ္မိၾကသည္။ ပညာအရည္အခ်င္းကိုလည္း သိၾကသည္။ `ဗိုလ္မႉးေတြက (၃)ေယာက္ေပါင္း မွ (၇)တန္းပဲ ေအာင္ၾကတာေဟ့´ ေက်ာင္းသားတဦးက အသံခ်ဲ့စက္မွ ေအာ္လုိက္ရာ ၀ုန္းကနဲ ပဲြက်သြားၿပီး ရယ္သံမ်ား ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ထိုအခုိက္အတန္႔မွာပင္ တင္ေမာင္က မွန္ကားကို လွမ္းၾကည့္မိေလသျဖင့္ သူ၏ မ်က္လံုးႀကီးမ်ားကို ျမင္လိုက္ရျပန္ပါသည္။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အေရာင္မ်ား ေျပာင္လက္ေနပါသည္။ သူတို႔သည္ ကားကို အျမန္ေမာင္းထြက္သြားၾက၏။
တင္ေမာင္၏ မ်က္စိထဲတြင္ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္က ေစာဘဦးႀကီး စေတးပဲြတြင္ ျမင္ခဲ့ရေသာ မ်က္လံုး အေရာင္ကို ျမင္ရျပန္ပါသည္။ အေျခအေနမွာ ဟန္ပံုမရပါ။ ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ အာဏာသိမ္းပဲြမစမီ မၾကာေသးမီက ဂ်ာမနီက ၀ယ္ယူတင္သြင္းလာခဲ့ေသာ ဂ်ီ (၃) ေသနတ္အသစ္မ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ စစ္သားမ်ား ခ်ီလာပါၿပီ။ တင္ေမာင္၏ေခါင္းပူလာပါသည္။ ေခၽြးျပန္လာပါသည္။ အကင္းပါးရသည့္ တင္ေမာင္တို႔ လူစုသည္ အလ်င္အျမန္ ေဘးကင္းရာသို႔ ေမာင္းေျပးႏုိင္ၾကပါသည္။ ေက်ာင္း၀င္းတံခါးႀကီးကို ပိတ္ထားသျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ မေျပးႏိုင္ၾကရွာပါ။ စစ္သားမ်ားက ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းတြင္ ရွိေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ကို ပစ္ၾကပါေတာ့သည္။ ဆက္တိုက္ပစ္ၾကပါသည္။ ေတြ႔ရာသခႋ်ဳင္း ဓားမဆိုင္းပစ္ခတ္ၾကပါသည္။ အေဆာင္ ေဘးတြင္ ဆူပူေနသူမ်ားကိုသာမက အေဆာင္မ်ားေပၚမွ ၾကည့္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ၀ရန္တာတြင္ ထုိင္ ကာ စာဖတ္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတုိက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားပါ အားလံုးတို႔ကို စိတ္တိုင္းက် လက္တည့္စမ္းၾကပါသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း အာဏာသိမ္းမည့္ စစ္ဆင္ေရးအတြက္ ႏုိင္ငံျခားမွ အထူး၀ယ္ယူခဲ့ေသာ ဂ်ီ (၃) ေသနတ္မ်ားသည္ အစြမ္းထက္လွပါေပသည္။ ေလးထပ္အေဆာင္ေပၚမွ သြားတုိက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားပင္ သြားပြတ္တံပါးစပ္ကိုက္လွ်က္ ေဇာက္ထိုးက်လာရွာသည္။
အစိုးရက တရား၀င္ေၾကညာရာတြင္ ေက်ာင္းသား (၁၅) ဦး ေသၿပီး၊ (၂၇) ဦး ဒဏ္ရာရသည္ဟု ဆိုသည္။ ေက်ာင္းသား (၁၀၀) ေက်ာ္ ေသခဲ့ရသည္ကို တင္ေမာင္တို႔ သိၾကပါသည္။
ဤသို႔ ေမ့မရႏုိင္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ မိမိ၏ ရင္ထဲတြင္ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္မႉး ႀကီးက ေတြ႔ခ်င္သည္ဆိုေသာအခါတြင္ စိတ္စႏုိ္းစေနာင့္ျဖစ္မိသည္။ သူသည္ လံုၿခံဳေရးကို တာ၀န္ယူေနေသာ အာဏာစက္ျပင္းထန္သည့္ ျပည္ထဲေရး ျဖစ္ေနေလၿပီ။ တင္ေမာင္က ျပည္သူပိုင္သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္မ်ား ၏ အဖဲြ႔အတြင္းေရးမႉးျဖစ္၏။ သတင္းတခုခုကို ေမးလိုေသာေၾကာင့္ ဆင့္ေခၚေစသည္ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ပံုႏွိပ္ခဲ့ သည့္ သတင္းတခုခုကို ေမးလိုေသာေၾကာင့္ေလာ၊ သို႔ေလာ၊ သို႔ေလာ ေတြးေတာရပါသည္။
ျပည္သူပိုင္အျဖစ္ ထုတ္ေ၀ေနေသာ သတင္းစာ (၇)ေစာင္ရွိပါ၏။ သတင္းမွန္သမွ် ေဆာင္းပါးဓါတ္ပံု မ်ားႏွင့္ ေၾကာ္ျငာမ်ားကိုပါ အားလံုးတုိ႔ကို တရက္ႀကိဳတင္ၿပီး စိစစ္ၾကရေလ့ရွိသည္။ ေန႔စဥ္ နံနက္တုိင္း တင္ေမာင္၏ ႐ံုးခန္းတြင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ (၇)ဦး၊ သတင္းစဥ္ဌာန အယ္ဒီတာ (၂) ဦး လာေရာက္ၾကၿပီး ေနာက္တေန႔မွာ ထြက္မည့္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပမည့္ စာမွန္သမွ်တို႔ကို စီစစ္အတည္ျပဳၾကရသည္။ အတြင္းေရးမႉးျဖစ္သူ တင္ေမာင္က အၿမဲမွတ္တမ္းတင္ရသည္။
အမွားမရွိေအာင္ အၿမဲႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေစကာမူ သူႏွင့္ မေတြ႔မီတြင္ ပို၍ေသခ်ာေလေအာင္ သတင္းစာတထပ္ႀကီးကို အႀကိမ္ႀကိမ္စစ္ေဆးဖတ္႐ႈၿပီးမွ သူ႔ထံသို႔ သြားခဲ့ေလသည္။
`ပညာရွိ သတင္းစာဆရာႀကီးလာပါၿပီ။ ထုိင္ပါ၊ ထုိင္ပါ´ ေလွာင္ေျပာင္ေသာ ေလသံႏွင့္ မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးၿပီး ႀကိဳဆို၏။ ကုလားထုိင္မွာ ထုိင္ခြင့္ေပးသည္ဆိုေတာ့ မဆိုးလွပါေပ။
သူက စားပဲြအံဆဲြထဲမွ သတင္းစာ (၃)ေစာင္ကို ထုတ္ေပးၿပီး `ဗမာသတင္းစာဆရာေတြက အလြန္ ပညာသားပါပါတယ္။ သစၥာေဖာက္တေယာက္ရဲ့ အေၾကာင္းကို ေရးထားတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးသတင္းကို ဖတ္ၾကည့္ စမ္းပါဗ်ာ´ ဟု သူက ေျပာ၏။
ထိုသတင္းမွာ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီး စစ္ဗိုလ္ကို ရာထူးမွျဖဳတ္ေသာ သတင္းျဖစ္ပါသည္။ တင္ေမာင္နား မလည္ပါ။ တင္ေမာင္တို႔ သတင္းစာမ်ားက အစိုးရေၾကညာခ်က္ကိုသာ ပံုႏွိပ္ခဲ့ပါသည္။ အျပစ္မေတြ႔ပါ။ တင္ေမာင္၏ အမူအရာကို သူက ရိပ္မိဟန္တူသည္။ `ေက်းဇူးျပဳ၍ ဓာတ္ပံုကို ၾကည့္ပါ။ ငနဲက ၿပံဳးလို႔၊ သူက အျပစ္ရတာကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူးလို႔ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြက ထင္ၾကမွာေပါ့။ စစ္၀တ္စံုကို ၀တ္ထားေတာ့ သူက မေၾကာက္ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒီဓာတ္ပံုက တပ္မေတာ္ရဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို က်ဆင္းေစပါတယ္။ ပညာရွိ သတင္းစာဆရာေတြက သူ႔ကို သူရဲေကာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတာေပါ့။´
တင္ေမာင္မွာ ၀န္ႀကီးကို ျပန္ေျပာရန္ အခြင့္အေရးမရွိပါ။ ရွည္လ်ားစြာ သူေျပာသမွ်ကို နားဆင္ေနရ ေတာ့သည္။ ၿပီးမွ မိမိယူလာေသာ သတင္းမ်ားမွ တေစာင္ကို သူ႔ကို ျပလုိက္သည္။ ထိုသတင္းစာမွာ ခပ္မိႈင္မိႈင္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ထားေသာ ရာထူးအျဖဳတ္ခံရသူ ၀န္ႀကီး၏ပံုကို ေဖာ္ျပထားသည္။ တင္ေမာင္ကံေကာင္းပါသည္။ ထိုဓာတ္ပံုမွာ မ်က္ရည္ေပါက္မ်ား က်လာေတာ့မေလာက္ မိႈင္ေတြခ်ေနရွာသည္။
`ဒီပံုကလည္း သိပ္မနိပ္ပါဘူး။ စာဖတ္ပရိသတ္က သူ႔ကို သနားၾကမွာေပါ့။ သူက မ်က္ရည္ခံထုိးသလို မို႔ လူထုက သူ႔ဘက္ပါသြားမွာေပါ့`
တင္ေမာင္ စကားတလံုးမွ မေျပာႏုိင္ပါ။ ရွည္လ်ားေသာ သူေျပာေလသမွ် မိန္႔ခြန္းမ်ားကိုသာ မွတ္သား ရပါသည္။ ေခါင္းငံု႔ကာ ျပန္ခဲ့ရသည္။
မိမိ၏ အဓိက အထက္အရာရွိျဖစ္ေသာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးကို ျပန္လည္အစီရင္ခံေသာအခါတြင္ `သူ႔အမိန္႔ကို နာခံလုိက္ပါ။ ေနာက္ေနာင္မွာ ရာထူးက ျဖဳတ္ခ်ခံရသူမ်ားရဲ့ ဓာတ္ပံုကို မေဖာ္ျပပါႏွင့္´ ဟု အမိန္႔ေပးေလသည္။
တင္ေမာင္၏ ႐ံုးသို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါတြင္ `အလုပ္ျဖဳတ္ခံရသူမ်ား၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ပံုႏိွပ္ေဖာ္ျပ ျခင္းမျပဳရ´ ဟူေသာ အထက္အမိန္႔ကို လက္ႏိွပ္စက္႐ိုက္ၿပီး အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ (၇)ဦးတို႔ထံ ပို႔လုိက္ရပါသည္။
မဆိုးလွပါ။ တကယ့္တကယ္ေျပာရလွ်င္ စစ္တပ္နည္းႏွင့္ သတင္းစာထုတ္ေ၀ရသည္မွာ မ်ားစြာ လြယ္ကူပါသည္။
အမိန္႔ေပးသူ ဗိုလ္မႉးႀကီးစိန္လြင္၏ အေၾကာင္းကို စာဖတ္သူတို႔သိၾကပါသည္။ ေနာင္တြင္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္ လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီးအျဖစ္ အျမင့္သို႔ တက္လာခဲ့ပါသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အထြတ္အထိပ္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးပင္ ျဖစ္ခဲ့့ပါသည္။ သို႔ပင္သို႔ျငားေသာ္လည္း အိမ္ျမင့္တြင္ (၁၈)ရက္သာ နန္းစံရပါသည္။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ လက္နက္မပါ ဒီမိုကေရစီဆႏၵျပသူမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ `သားသတ္ သမားႀကီး´ ဟု လူထုက ေခၚေ၀ၚၾကပါသည္။ လူထုရန္သူႀကီးတဦးအျဖစ္ သမုိင္းတင္ရစ္ခဲ့ပါသည္။ ။
3 comments:
ကိုသက္ဦး ခင္ဗ်ား
ျဖစ္ႏိုင္ပါက ေၾကးမံုဦးေသာင္း၏ ဘီလူးတို ့ရြာ အား ကလိုေစးထူး
ကဲ့သို ့အစအဆံုးတင္ေပးေစလိုပါသည္ခင္ဗ်ား။ အစအဆံုးဆိုရာ
တြင္တစ္ျပိဳင္နက္တင္ေပးရန္မလိုဘဲ အပိုင္းမ်ားခြဲဲ၍တင္သြားပါက
စာဖတ္သူမ်ားအဖို ့မ်ားစြာအက်ိဳး၇ွိလိမ့္မည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါ
သည္။ျပည္တြင္းတြင္ဖတ္ခြင့္မရေသာ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈရန္မွာ
ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္အဖို ့ဤတစ္နည္းသာရွိပါသည္။ကြ်န္ေတာ္
တို ့ျပည္ပေရာက္ေနသူအခ်ိဳ ့အဖို ့လည္းလြန္စြာအက်ိဳးျပဳနိုင္မည္
ျဖစ္ပါသည္။အကယ္၍ ကိုသက္ဦးလုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ဆိုပါက စာ
ဖတ္ပရိသတ္အတြက္အဖိုးျဖတ္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းေလး
စားစြာတင္ျပလိုက္ပါသည္။
က်န္းမာပါေစ
ညိဳထက္ညိဳ ( smsy.iblogger.org)
အခုလို အခ်ိန္အား လူအား စိုက္ထုတ္ျပီး မွ်ေဝေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထပ္ဆင့္ ျဖန့္ေဝခြင့္ျပဳပါရွင္။
အလိုရွိသလို ထပ္ဆင့္ျဖန္႔ေ၀ႏုိင္ပါသည္။ စစ္အာဏာရွင္တို႔အေၾကာင္း ေႏွာင္းလူတို႔ ေကာင္းေကာင္းသိေစလိုပါသည္။
Post a Comment