သက်ဦး: ပိုလန္ သို႔

ဒိန္းမတ္စာသင္တန္းမ်ားတြင္ ဖတ္ရန္ျပဌာန္းထားသည့္ စာအုပ္မ်ားအနက္ က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့သည့္ စာအုပ္ တအုပ္မွာ ပိုလန္ႏုိင္ငံသို႔ ဘတ္စ္ကားျဖင့္ အလည္သြားသည့္ ဒိန္းမတ္ေက်ာင္းသူ ၂ ဦး၏ ခရီးသြားမွတ္ တမ္းအေၾကာင္းေရးထားသည့္ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ ထိုခရီးစဥ္ကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ပင္စင္စား သက္ႀကီး ရြယ္အိုမ်ား သာသြားေလ့ရွိၿပီး ေက်ာင္းသူႏွစ္ဦးမွာ လက္မွတ္၀ယ္ၿပီး ခရီးမသြားျဖစ္သည့္ အဖြားထံမွ လက္မွတ္ရသျဖင့္လိုက္ျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
ခရီးစဥ္အတြင္း ကားဒရုိင္ဘာက ေက်ာင္းသူတဦးအေပၚ ဖြန္ေၾကာင္လာၿပီး ပိုလန္အေရာက္ ေတာင္ေပၚေရအိုင္ တခုတြင္ ေရကူးၾကရာ အလိုမတူပဲ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ လုပ္သည္ အထိ က်ဴးလြန္လာသျဖင့္ ခရီးသြားအဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္အားတုိင္ၾကားကာဒရုိင္ဘာအသစ္မွာယူခဲ့ရသည္။
ဒိန္းမတ္ေက်ာင္းသူ ႏွစ္ေယာက္အနက္ တဦးမွာ သူနာျပဳသင္တန္းေက်ာင္းသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခရီး သည္တဦး ေနထုိင္မေကာင္းျဖစ္၍ ေဆးရံုတင္ရာတြင္ အကူအညီေပးရင္း ေဆးရံုမွ ပိုလန္ လူငယ္ ဆရာ၀န္တဦးႏွင့္ၿငိတိတိျဖစ္လာခဲ့ၿပီးဇတ္သိမ္းပါသည္။
ယခုႏွစ္ ခရစ္စမတ္ႏွင့္ ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ခရီးသြားမည္ဟု စိတ္ကူးရကာ သတင္းစာပါ ခရီးသြားေၾကာ္ျငာမ်ားကို လုိက္ဖတ္ရင္း ဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ပိုလန္သို႔ ဘတ္စ္ကားျဖင့္ သြားသည့္ ခရီးစဥ္ကို ေရြးျဖစ္သြားပါသည္။ ႏွစ္ညအိပ္ သံုးရက္ခရီး ေဟာ္တယ္ခအပါအ၀င္ ခရိုနာ တေထာင္ (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၀၀ ခန္႔) သာ က်သျဖင့္ ေစ်းသက္သာသည့္ ခရီးဟု ဆိုႏုိင္ပါသည္။
ဇနီးျဖစ္သူက ဘတ္စ္ကားျဖင့္ သြားလွ်င္ ပင္ပန္းမည္ မလိုက္လုိပါဟု ဆုိလာသျဖင့္ ခရီးသြားရန္ အၿမဲ စိတ္အားထက္သန္ေနသည့္ မိတ္ေဆြႀကီး ဦးေသာင္းကို အေဖၚျပဳကာ ပိုလန္ခရီးစဥ္ကို ဒီဇင္ဘာ ၂၃ ရက္ေန႔ မနက္တြင္စတင္ခဲ့ပါသည္။
ေကာလင္း Kolding ကားဂိတ္မွ မနက္ ၆ နာရီ ၄၅ မိနစ္တြင္ ထြက္ခြာလာေသာ က်ေနာ္တို႔ လုိက္ပါ လာသည့္ ဘတ္စ္ကားသည္ လမ္းတြင္ ႏွစ္ေနရာ လူတင္ၿပီးေနာက္ ဒိန္းမတ္ ႏွင့္ ဂ်ာမဏီ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္သည့္ Padborg သို႔ မနက္ ၈ နာရီတြင္ ေရာက္ရွိပါသည္။ ေဆာင္းတြင္းအခါ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ၀န္းက်င္တြင္ အလင္းေရာင္ မရွိေသးပါ။ Padborg တြင္ ကားရပ္ေပးသျဖင့္ ႏွစ္ဦးသား ေကာ္ဖီ၀ယ္ ေသာက္ၾကပါသည္။ ေကာ္ဖီတခြက္ကို ၁၅ ခရိုနာေပးရသျဖင့္ယူအက္စ္သံုးေဒၚလာနီးပါးရွိပါသည္။
ရာသီဥတု အပူခ်ိန္ကား ေရခဲမွတ္ေအာက္ အႏုတ္ တစ္ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္၀န္းက်င္တြင္ ရွိသျဖင့္ ေကာ္ဖီဆုိင္ေရွ႕ ကြန္ကရစ္ေပၚတြင္ေရခဲမ်ားတင္ေနသျဖင့္ေခ်ာ္မလဲရန္ဂရုစိုက္ရပါသည္။
ဟစ္တလာ၏အဖဂ်ာမဏီႏုိင္ငံသို႔ အ၀င္တြင္ မည္သည့္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွ ရွိမေနပါ။ ကားေပၚမွ မိုဘုိင္းတယ္လီဖုန္းမ်ား sms လက္ခံရရွိသည့္ အသံမ်ား တတီတီျမည္ေနပါသည္။ ခဏေနေတာ့ က်ေနာ့္ ဟန္းဖုန္းလည္း sms ၀င္လာ၍ ၾကည့္လိုက္ရာ ဂ်ာမဏီနယ္ထဲေရာက္ၿပီျဖစ္၍ ဟန္းဖုန္းေျပာခ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေစ်းပို ေပးရေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဖုန္းကုမၼဏီမွ ပို႔သည့္ မက္ေဆ့ခ်္ ျဖစ္ေနပါသည္။ အလင္းေရာင္လည္း တျဖည္းျဖည္း ရလာၿပီျဖစ္၍ လမ္းေဘး၀ဲယာသို႔ ၾကည့္လိုက္ရာ အရြက္မရွိေသာ သစ္ကိုင္းေတြေပၚမွာ ေရခဲမႈန္တုိ႔ တင္ေနပံုမွာ ဆံပင္ေဖြးေဖြးျဖဴေနေသာ အဖုိးအို တေယာက္ကို ၾကည့္ရသည္ႏွင့္တူေနပါသည္။
အေဒါ့ဖ္ဟစ္တလာ႐ံုးစိုက္ရာ ဘာလင္ၿမိဳ႕အေ၀းေျပး ကားဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ တနာရီ ေက်ာ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒိန္းမတ္မွ စီးလာေသာ ဘတ္စ္ကားက ဆက္မသြားေတာ့ပဲ ပိုလန္တြင္ က်ေနာ္တို႔ တည္းမည့္ ေဟာ္တယ္တံဆိပ္ပါ မီနီဘတ္စ္ လာႀကိဳပါသည္။ ယာဥ္ေမာင္းသူက ဆက္ရမည့္ ခရီးစဥ္ကို ဂ်ာမန္လိုရွင္းျပရာတြင္ လမ္းတြင္ ၁၀ မိနစ္နားမည္ဆိုတာကိုေတာ့ ဒိန္းမတ္စကားျဖင့္ တူေနသျဖင့္ နားလည္လုိက္ပါသည္။ သို႔ျဖင့္ ဘာလင္၏အေရွ႕ေျမာက္ဖက္သို႔ ဆက္၍ခရီးထြက္လာၾကၿပီးေနာက္ ပိုလန္နယ္စပ္သို႔ ေရာက္ပါသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ရက္ကပင္ ရွင္းဂန္းဇံု အဖဲြ႔၀င္သစ္ျဖစ္လာသည့္ အတြက္ ပိုလန္အ၀င္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာ ပတ္စ္ပို႔ျပစရာ မလိုေတာ့ပါ။ က်ေနာ္တို႔၏ ခရီးဆံုးၿမိဳ႕သည္ နယ္စပ္မွ သိပ္မေ၀းလွပါ။ Stettin ၿမိဳ႕ထဲအ၀င္ ေဟာ္တယ္မေရာက္ခင္ တိုးရစ္ဂိုက္အမ်ိဳးသမီး ကားေပၚ တက္လာၿပီး ဒိန္းမတ္ဘာသာျဖင့္ သူ႔ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ပါသည္။ ပိုလန္သံ၀ဲ၀ဲျဖင့္ ဒိန္းမတ္လို ရွင္းျပေနတာ နားေထာင္ရင္း ဒိန္းမတ္စာအတူသင္ခဲ့ရသည့္ အေရွ႕ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကို သတိရမိပါသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူတုိ႔က ဥေရာပတုိက္သားအခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ ဒိန္းမတ္အသံထြက္ကို က်ေနာ္တို႔ထက္ ပို၍ နီးစပ္ေအာင္ ေျပာႏုိင္ပါသည္။
ဟိုတယ္မွာ ေရခ်ိဳးၿပီး ဟိုနားဒီနား ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ကုန္တုိက္တခုကို ေရာက္သြားသည့္အခါ ခရစ္စမတ္ ေရွာ့ပင္းကာလျဖစ္ေနသည့္အတြက္ လူေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနပါသည္။ ကုန္တုိက္မွာ ပစၥည္းေတြလည္း အစံုအလင္ ရွိ၍ ဒိန္းမတ္ထက္စာလွ်င္ ေစ်းသက္သာပါသည္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ဆိုသည္ မွာလည္း သူ႔ႏုိင္ငံသားတို႔၏ ၀င္ေငြႏွင့္ ၀ယ္လိုအားေပၚမွာ အေျခခံသည္မို႔ ႏိုင္ငံသားတုိ႔ ၀င္ေငြထြက္ ေငြ မွ်တပါက ႏုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္စရာ လုိမည္မဟုတ္ပါ။ ဒိန္းမတ္မွာေတာ့ ပိုလန္လူမ်ိဳး အေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္လာလုပ္ၾကပါသည္။
ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခရီးပန္းလာသည္မို႔ အနားယူ အိပ္စက္လုိက္ပါေတာ့သည္။ ။