ေနာက္ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါးေတြမွာ ရည္ညြန္းထားတဲ့ မူရင္းေဆာင္းပါးပါ မဂၢဇင္းအေဟာင္း ေတြ စာၾကည့္တုိက္မွာရွာခိုင္းၾကည့္တုန္းကလည္း တိုင္းမ္စ္နဲ႔ နယူး၀ိခ္စ္ မဂၢဇင္းအေဟာင္းေတြ ရလာခဲ့ပါတာပါပဲ။ အဲဒီက်ေတာ့မွ ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္နဲ႔ မူရင္းေဆာင္းပါးကို တဲြဖတ္လို႔ ရသြားၿပီး ဘေလာ့မွာလည္း တင္ေပးႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ။
အမ်ိဳးသားေရး ၀ါဒ ၀ကၤပါ
လြန္ခဲ့သည့္အပတ္က ကမၻာႀကီးသည္ ဥေရာပအမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုကို ျမင္ခဲ့ၾကရသည္။ လ်င္ျမန္စြာ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးေနေသာ ဆိုဗီယက္ယူနီယံတြင္ တက္ႂကြေနေသာ လူအုပ္မ်ားသည္ မ်ိဳးဆက္တခုမွ် ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ့ေသာ
သူတို႔၏ အမ်ိဳးသားအလံမ်ားကို လႊင့္တင္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို ေတာင္းဆိုသည့္အေနျဖင့္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားေသာ အထိမ္းအမွတ္မ်ားကို က်င္းပေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မိုင္ရာအနည္းငယ္မွ်သာ ကြာေ၀းေသာ ယူဂိုဆလားဗီးယားတြင္မူ ခ႐ိုေအးရွားႏွင့္ ဆာဘီးယား ျပည္သူ့႔စစ္အဖဲြ႔၀င္မ်ားသည္ ေသြးေခ်ာင္းစီးေသာ လူမ်ိဳးစုစစ္ပဲြတပဲြတြင္ တေယာက္ကို တေယာက္ သတ္ျဖတ္ေနၾကသည္။
လူမ်ားသည္ မ်ိဳးတူစုမ်ားအျဖစ္ ဖဲြ႔စည္းမိလာခဲ့သည့္အခ်ိန္မွ စ၍ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒဟူ၍ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သေဘာတရားတရပ္အေနျဖင့္မူ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ ရိုမန္းတစ္လႈပ္ရွားမႈ၏ အစိတ္အပိုင္းတရပ္ အျဖစ္ ဆယ့္ရွစ္ရာစုႏွစ္ တြင္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ အေကာင္းဆံုးေသာ ပံုသ႑ာန္သည္ ေႏြးေထြးလိႈက္လဲွေသာ မ်ိဳးခ်စ္၀ါဒ ျဖစ္သည္။ အိုလံပစ္ပဲြေတာ္မ်ားတြင္ ကိုယ့္အမ်ိဳးသားသီခ်င္းကို ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္ တစ္ဆို႔ကာ ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္းထေစေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ အဆိုးဆံုးပံုသ႑ာန္မွာ မွားမွားမွန္မွန္ ငါ့ႏိုင္ငံ၊ ငါ့လူမ်ိဳးမွ ငါ့လူမ်ိုး ဟူေသာ ဂ်င္ဂိုအစ္ဇင္း ျဖစ္သည္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ ေရွာဗင္နစ္ဇင္း ျဖစ္သည္။ ေရွာဗင္နစ္ဇင္း ဆိုသည္မွာ ျပင္သစ္ ျပည္ႀကီး၏ ဘုန္းတန္ခိုးႏွင့္ အာဏာစက္ကို လက္နက္အင္အားသံုး၍ ထူေထာင္ရမည္ဟူေသာ အယူအဆကို ထူေထာင္ခဲ့သည့္ နပိုလီယန္၏ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တဦးျဖစ္သူ နစ္ကလတ္စ္ ေရွာ္ဗင္၏ အယူအဆ ျဖစ္သည္။
သမိုင္းတေလွ်ာက္တြင္ ႏိုင္ငံေရး၀ါဒ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္အနက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ အျပင္းထန္ဆံုး အားအေကာင္း ဆံုး ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဘာသာတရားေၾကာင့္မွလဲြလွ်င္ အျခားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားထက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒေၾကာင့္ ေသြးေတြ ေခ်ာင္းစီးခဲ့ဖူးသည္။ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ လႈံ႔ေဆာ္ေရးသမားတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဒုကၡ၊ သုကၡမ်ားအတြက္ အိမ္နီးနား ခ်င္း လူမ်ိဳးမ်ားကို အျပစ္ဖို႔ကာ ေသြးဆူေနေသာ လူအုပ္မ်ားကို လႈံ႔ေဆာ္ဖူးၾကေလၿပီ။ ဆားဘီးယားေခါင္းေဆာင္ မီလိုဆီဗစ္ႏွင့္ ခ႐ိုေအးရွားေခါင္းေဆာင္ ဖရန္ဂ်ိဳတူဂ်မန္းတို႔သည္ ဤလုပ္ငန္းတြင္ ေနာက္ဆံုးေပၚလာေသာ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
လာမည့္လမ်ားတြင္ အမ်ိဳးသားေရးလႈံ႔ေဆာ္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာေနသည္မွာ ကံဆိုးသည္ဟုပင္ ဆိုရေတာ့မည္ ထင္သည္။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံႏွင့္ အေရွ႔ဥေရာပတြင္ ႏိုင္ငံေရးမၿငိမ္သက္မႈမ်ားေၾကာင့္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္မႈႀကီးႏွင့္ ရိကၡာျပတ္လပ္ မႈတို႔ေပၚေပါက္ခဲ့ပါက အမ်ားထင္ထားသကဲ့သို႔ ထိုကိစၥမ်ားအတြက္ အျခားေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားအေပၚတြင္ ရမယ္ ရွာရေပေတာ့ မည္။ ပိုလန္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးလႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ အဒမ္အစ္ရွနစ္က မၾကာမီတြင္ ေသြးဒီေရႀကီးတရပ္ ေပၚ ေပါက္လာႏိုင္သည္ဟု သတိေပးခဲ့သည္။ မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ဒီမိုကေရစီတခုအတြက္ ေထာင္ေခ်ာက္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီေထာင္ေခ်ာက္ဟာ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔အတူ ေပၚေပါက္လာလိမ့္မယ္ ဟု သူကေျပာခဲ့သည္။ အေနာက္ဥေရာပသည္ ထိုေထာင္ေခ်ာက္ကို ေရွာင္ကြင္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုနမူနာသည္ အေရွ႔ဥေရာပအတြက္ သင္ခန္းစာတရပ္ျဖစ္ႏိုင္သည္။
အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ၏ ဆဲြေဆာင္မႈသည္ လူ႔သဘာ၀လူ႔စ႐ိုက္အတြင္းတြင္ နက္႐ိႈင္းစြာ ၀င္ေရာက္အျမစ္တြယ္လ်က္ ရွိသည္။ လူဆိုသည္မွာ မိမိႏွင့္ မ်ိဳး႐ိုးဇာတိတူေသာသူကို ခင္မင္တြယ္တာေသာ သေဘာရွိသည္။ သူစိမ္းတရံဆံကို ဖယ္ထုတ္လို ေသာ သေဘာရွိသည္။ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ မ်ိဳး႐ိုးသစၥာရွိမႈကို ထိန္းသိမ္းမႈတြင္ အေျခခံသည္ဟု ယူဆႏုိင္သည္။ အျခား ေသာ (ႏိုင္ငံေရး) သေဘာတရားမ်ားသည္ ေပၚလာၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားေကာင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကမည္။ သို႔ရာတြင္ အမ်ိဳး သားေရး၀ါဒကား ျပင္းထန္အားေကာင္း၍ မတိမ္ေကာႏိုင္သည့္ ခြန္အားရွိသည္။
သမိုင္းပညာရွင္တဦးျဖစ္သူ အစၥဗန္ဒီးယက္က လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ အတြင္းတြင္ အေရွ႔ဥေရာပ၌ လစ္ဘရယ္ အစိုးရ၊ ကြန္ဆာေဗးတစ္အစိုးရ၊ ဒီမိုကရက္တစ္အစိုးရ၊ အာဏာရွင္အစိုးရ၊ ဖက္ဆစ္အစိုးရ၊ ေဘာ္လရွီဗစ္အစိုးရတို႔ တလွည့္စီ ႀကီးစိုးလႊမ္းမိုးခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုအစိုးရမ်ားႏွင့္ ယင္းတို႔၏ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရား အားလံုးတို႔သည္ ယာယီမွ်သာ ျဖစ္ခဲ့ ၾကသည္။ ထာ၀ရျဖစ္ေသာအရာမွာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသာလွ်င္ ျဖစ္သည္ ဟု ေရးခဲ့ဖူးသည္။
ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒသည္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒထက္ အားေကာင္းသည္ဟု ထင္စရာျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတကာ အလုပ္သမား လူတန္းစားစိတ္ဓာတ္သည္ အဖႏိုင္ငံအေပၚ သစၥာရွိမႈထက္လည္းေကာင္း၊ အလံတလံေပၚတြင္ သစၥာရွိမႈထက္၎ ပို၍အားေကာင္းသည္ဟု ကားလ္မတ္ က ေျပာခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ပထမ ကမၻာစစ္အတြင္းက အလုပ္သမားမ်ားသည္ လက္နက္မ်ားကို ခ်ထားရန္ ေဟာေျပာခဲ့ၾကေသာ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားေနာက္သို႔ မလို္က္ဘဲ စစ္တိုက္ရန္ ေဟာေျပာခဲ့ၾကသည့္ အမ်ိဳးသားေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားေနာက္သို႔ လုိက္ခဲ့ၾကသည့္အခါတြင္ ကားလ္မတ္၏ သေဘာတရားသည္ ေသဆံုးသြားခဲ့ေလၿပီ။ သို႔တုိင္ေအာင္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံတြင္ အႏွစ္ခုႏွစ္ဆယ္တုိင္တိုင္။ အေရွ႔ဥေရာပတြင္ အႏွစ္ေလးဆယ္တိုင္တိုင္ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒသည္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္း မရွိ။ လႈိုက္စားရံု လိႈက္စားခဲ့သည္။
အေရွ႔ဥေရာပႏွင့္ အလယ္ဥေရာပတို႔တြင္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို လည္ပင္းညွစ္သတ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနခ်ိန္၌ အေနာက္ ဥေရာပသည္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို ေက်ာ္လႊားသြားရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္၏ အပ်က္အစီးပံုမ်ားထဲမွ အေနာက္ ဥေရာပ ကမၻာႀကီး တြားသြားထြက္လာခ်ိန္တြင္ ‘ေနာက္ထပ္ဤအျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ေစရ‘ ဆိုသည့္ အသံမ်ားကို ေနရာတကာတြင္ ၾကားေနရသည္။ အႏွစ္ခုႏွစ္ဆယ္မရွိတရွိ အတြင္းတြင္ ဂ်ာမဏီႏွင့္ ျပင္သစ္အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒတို႔ေၾကာင့္ ကမၻာစစ္ႀကီး ႏွစ္ခုအပါ အ၀င္ ဥေရာပတြင္ စစ္ပဲြႀကီးသံုးပဲြ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ျပင္သစ္ႏွင့္ ဂ်ာမဏီတို႔၏ အားၿပိဳင္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ေပးရန္အတြက္ အခ်ဳိ႕ ေသာ စနစ္သစ္မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ဥေရာပလႈပ္ရွားမႈကို စတင္ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည့္ အီတလီအမ်ိဳးသား ေအာ္တီယာရွိ စပီနယ္လီက ထိုႏွစ္ကာလမ်ားကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ကာ ကပ္ဆိုးႀကီးေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒသည္ လူထုႀကိဳက္ စိတ္ဓာတ္တခု အျဖစ္မွ စုေတသြားခဲ့ေလၿပီ ဟု ေရးခဲ့သည္။
အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို ေျမျမဳပ္သၿဂိဳလ္ပစ္မည့္ စနစ္သစ္၊ အေဆာက္အအံုသစ္မ်ားကို ထူေထာင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ မ်ားသည္ လြန္စြာအေရးႀကီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားမွ နယ္စပ္ေဒသတြင္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကၿပီး မိမိတို႔လူမ်ိဳးစုအၾကားတြင္ မၾကာခဏ တိုက္ခုိက္မႈမ်ားေပၚေပါက္ေနသည္ကို ေတြ႔ခဲ့ၾကရသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ သူတို႔ ဘာအတြက္ တိုက္ခိုက္ေနသည္ကို ေကာင္းေကာင္းသိၾကသည္။ သူတို႔၏ ယံုၾကည္ခ်က္ကို သူတို႔လို ဒုကၡ သုကၡမ်ားကို ခံစားခဲ့ ၾကသူမ်ားမွ နားလည္ႏို္င္ေပလိမ့္မည္။ ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ေစာေစာပိုင္းႏွစ္ျဖစ္ေသာ ထူးျခား၍ တိုေတာင္းေသာ ကာလတ၀ိုက္တြင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည့္ ျပင္သစ္ေခါင္းေဆာင္ ေရာဗတ္႐ူးမန္း၊ ဂ်ာမဏီေခါင္းေဆာင္ ကြန္း၇တ္အဒီေနာ ႏွင့္ အီတလီ ေခါင္းေဆာင္ အက္စီဒီ ဒီဂက္စပါရီ တို႔သည္ ႏုိ္င္ငံျခားအုပ္စိုးမႈ (ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းက ဂ်ာမန္တို႔၏ အုပ္စိုးမႈ) ေအာက္တြင္ ေနခဲ့ၾကရသည္။ သူတို႔အားလံုးသည္ ဂ်ာမန္စကားကို ေရလည္စြာ ေျပာတတ္ၾကသည္။
သူတို႔သည္ ေနာင္တြင္ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ဟု ေခၚတြင္မည့္ အဖဲြ႔အစည္းအတြက္ အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ားကို ခ်ေပးခဲ့ၾက သည္။ ဘယ္လ္ဂ်ီယံရွိ ဌာနခ်ဳပ္တြင္ ၀န္ႀကီးမ်ားစုေ၀းကာ ႏို႔ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ေရးအတြက္ အခ်င္းခ်င္း အၿမဲလိုလို ရန္ျဖစ္ေနၾက သည့္ ယေန႔အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ကို ေဘးဖယ္ပစ္ရန္လြယ္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘံုေစ်းအဖဲြ႔၏ ေအာင္ျမင္စြမ္းေဆာင္ မႈမ်ားသည္လည္း ႀကီးမားပါသည္။ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ႀကီးရွိေနသျဖင့္ ျပင္သစ္ႏွင့္ ဂ်ာမဏီတို႔ၾကားတြင္ ေနာက္ထပ္စစ္ပဲြတခု ျဖစ္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ ယေန႔လည္း ထိုအတိုင္းျဖစ္ေနပါသည္။
ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔သည္ ထိုအလုပ္တြင္မ်ားစြာ ေအာင္ျမင္လ်က္ရွိရာ ယခုအခ်ိန္တြင္ အေရွ႔ဥေရာပတြင္ တႏို္င္ငံႏွင့္ တႏုိင္ငံၿပိဳင္ဆိုင္ၾကရန္ တိုက္တြန္းေနသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။ ယခင္တပတ္ကပင္ အာေမးနီးယားသမၼတ လီဗြြန္တက္ပင္ ထ႐ိုစီယန္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ရဲ့ နည္းအတိုင္းဓနသဟာယအဖဲြ႔ တခုကို ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ ရရွိေနတဲ့အခြင့္ အေရးေတြကို အသံုုးခ်ၾကရလိမ့္မည္ဟု ေျပာခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ သမိုင္းဆိုသည္မွာ တပတ္ျပန္ေက်ာ့ေလ့ရွိသည္ဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္တူထပ္မွ် ျဖစ္ေလ့ မရွိပါ။ ဥေရာပအေနာက္ပိုင္းႏွင့္ အေရွ့ပိုင္းတြင္ လူမ်ိဳးစုအင္အားႀကီးႏုိင္ငံတခုျဖစ္ေသာ ႐ုရွသည္ အျခားေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားအေပၚ တြင္ လႊမ္းမိုးေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အေနာက္ဥေရာပတြင္မူ ျပင္သစ္၊ အေနာက္ဂ်ာမဏီႏွင့္ အီတလီတို႔သည္ ခပ္ေစာေစာပိုင္းအထိ အရြယ္ပမာဏခ်င္း တူညီေနၾကၿပီး တဦးကိုတဦး ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညီေအာင္ ထိန္းထားႏုိ္င္ၾကပါသည္။
အေရွ့ဥေရာပအဖို႔ အေနာက္ဥေရာပထံမွ သင္ခန္းစာယူႏုိ္င္စရာအခ်က္မွာ ကုိယ္ပိုင္အမ်ိဳးသား ေငြစကၠဴစနစ္ရွိ႐ံု၊ ကိုယ္ပိုင္ အမ်ိဳးသားစစ္တပ္ရွိ႐ံုမွ်ျဖင့္ စစ္မွန္ေသာ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ စစ္မွန္ေသာလြတ္လပ္ေရးကို မရႏိုင္ဆိုသည့္ အခ်က္ျဖစ္ပါ သည္။ မည္သူကမွ် ဗုိလ္မက်ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံတိုင္းေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိေသာ လူမ်ိဳးစံု အဖဲြ႔အစည္းႀကီးတခုအတြင္း၌သာလွ်င္ လူမ်ိဳးစု တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ကာကြယ္ႏို္င္ပါသည္။ ဥေရာပဘံုေစ်းအဖဲြ႔ ေအာင္ျမင္ေနျခင္းမွာ အျခားေၾကာင့္ မဟုတ္။ ႏုိင္ငံတိုင္း ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိေသာ တခုႏွင့္တခု ဆက္သြယ္ေနၾကသည့္ ထာ၀ရ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမႈကြန္ျခာႀကီးကို ထူေထာင္ထားႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ပိုလန္ေခါင္းေဆာင္ မစ္ရွနစ္က အလယ္ႏွင့္ အေရွ့ဥေရာသည္ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ ႏွစ္ခုအနက္ တခုခုကို ေရြးရေတာ့မည္ ဟု ဆိုခဲ့ပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ ပူးေပါင္းၾကပါစို႔၊ ဥေရာပစံမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာၾကပါစို႔ လို႔ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုက ေျပာေနတယ္၊ ေနာက္ ယဥ္ေက်းမႈတခုကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ မူလအမ်ိဳးသားဇစ္ျမစ္မ်ားဆီသို႔ ျပန္သြားၾကပါစို႔။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အမ်ိဳးသားမ်ား၏ သီးျခားေသာ ဟန္ျဖင့္ စနစ္သစ္တရပ္ကို ထူေထာင္ၾကပါစို႔ဟု ေျပာေနတယ္ ဟု သူကေျပာခဲ့သည္။
႐ွဴးမန္း၊ အဒီေနာႏွင့္ ဂတ္စပါရီ တို႔သည္ အေနာက္ဥေရာပတိုက္အား အမ်ိဳးသားသီးျခားဆန္မႈ နယ္နိိမိတ္ကို ေက်ာ္၍ ၾကည့္ရန္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါသည္။
ပ်က္စီးေစတတ္ေသာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို ေက်ာ္လႊားရန္အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံေဟာင္းမ်ားသည္ အတိတ္မွ အမုန္း တရားမ်ားကို ေမ့ေပ်ာက္ပစ္ႏိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရွိဖို႔လိုပါသည္။
ရည္ၫႊန္း ။ Time, September 9, 1991.
No comments:
Post a Comment