က်ေနာ္အခုလက္ရွိ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ စက္႐ံုက အဲဒီလမ္းေပၚက ႏွင္းေတြကို ရွင္းတဲ့ စက္ေတြထုတ္ လုပ္ေရာင္းခ်ပါတယ္။ စက္႐ံုသက္တမ္းက အႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး အခုလက္ရွိ အလုပ္သမားဦးေရ ၂၀၀ ေက်ာ္ရွိပါတယ္။ ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့စက္ေတြကို ဥေရာပတခြင္၊ ကေနဒါနဲ႔ အေမရိကတို႔ကို ေရာင္းပါတယ္။ တရုတ္ကိုလည္းေရာင္းမယ္ဆိုၿပီး ေစ်းကြက္ထုိးေဖာက္တာ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးက စက္တလံုး ႏွစ္လံုးလား ၀ယ္ၿပီး ေနာက္ မယူေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ျပည္က လမ္းေတြေပၚမွာ ႏွင္းရွင္းတဲ့ စက္ေတြကေတာ့ မ်ားမ်ားလာ တာကို ၾကည့္ၿပီး ကုမၼဏီက သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ လစဥ္လုပ္တဲ့ ထုတ္လုပ္ေရး အစည္းအေ၀းတခုမွာ `ေတာ္ၿပီ၊ ေနာက္ဆို တရုတ္ကို ဘာမွ သြားမေရာင္းေတာ့ဘူး´ လို႔ စက္ရံုတာ၀န္ခံက ေျပာခဲ့ဘူးပါတယ္။ သူတို႔လည္း `လူ႔အေၾကာင္းေပါင္းၾကည့္မွသိ´ ဆိုတာလို တရုတ္အေၾကာင္းေပါင္းၾကည့္ၿပီးေတာ့သိသြားပံု ရပါတယ္။
စက္႐ံုကထုတ္လုပ္တဲ့ စက္အမ်ိဳးအစားေတြက အရြယ္အစားအမ်ိဳးမ်ိဳးပါ။ လူသြားလမ္းပလက္ေဖာင္း၊ ၿမိဳ႕တြင္းကားလမ္း၊ ဟုိင္းေ၀းလမ္း နဲ႔ ေလယာဥ္ကြင္း သံုးမယ့္ ေနရာေပၚမူတည္ၿပီး စက္အမ်ိဳးအစားေတြ ကြာပါတယ္။ က်ေနာ္ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဌာနက ဂေဟဌာနပါ။ ျဖတ္ေတာက္ၿပီးသား၊ ေခါက္ၿပီးသား၊ အေပါက္ေဖာက္ၿပီးသား ပစၥည္းေတြဟာ စက္မႈပံုၾကမ္းစာရြက္နဲ႔အတူ က်ေနာ့္ဆီေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒါေတြကို သူ႔ပံုစံအတုိင္းျဖစ္သြားေအာင္ အရင္ ဂေဟစက္နဲ႔ တဲြေပးရပါတယ္။ ၿပီးရင္ မွန္မမွန္စစ္၊ အိုေကၿပီဆိုရင္ ဂေဟေဆာ္ေပေတာ့ပဲ။ ဂေဟေဆာ္တဲ့ ေနရာမွာသံုးတဲ့ စက္အမ်ိဳးအစားက အမ္အိုင္ဂ်ီ လုိ႔ ေခၚတဲ့ စီအိုတူးဓာတ္ေငြ႔န႔ဲသံုးတဲ့ စက္ေတြပါ။
က်ေနာ္ရတဲ့ လစာကေတာ့ ဥေရာပတုိက္သားေတြျဖစ္တဲ့ ဒိန္းမတ္ေတြ ရတဲ့ လစာႏႈန္းအတုိင္းပါပဲ။ အလုပ္စ၀င္ ကာစကေတာ့ ခံစားခြင့္ေတြ၊ ခြင့္ရက္ေတြ အျပည့္မရေသးေပမယ့္ အခုတႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီဆိုေတာ့ သူ႔စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအတုိင္း အက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြရလာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာ အလုပ္သမားတိုင္း သမဂၢတခုခုကို အသင္း၀င္ၾကရပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ့လစာ အခြင့္အေရးကို သမဂၢေတြက ေတာင္းဆို ေပးပါတယ္။ ေနာက္ အသင္း၀င္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အလုပ္ထုတ္ခံရမွာကို ပူစရာမလိုေအာင္ စီစဥ္ေပးထား တာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
က်ေနာ္ကို အလုပ္မခန္႔ခင္ တလအရင္လုပ္အားေပး၀င္ရပါတယ္။ လစာမရပါဘူး။ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားေပါ့ (တကယ္ေတာ့ သူ႔ထမင္းပါပဲ)။ လူမႈဖူလံုေရးစံေတြအရ ေထာက္ပံ့ေၾကးယူထားသူေတြကို စက္႐ံုက လုပ္အားေပးခိုင္းခြင့္ရွိပါတယ္။ လုပ္အားေပးကာလမွာ ကုမၼဏီကႀကိဳက္ရင္ အလုပ္ခန္႔ပါတယ္။ က်ေနာ္ အလုပ္စ၀င္တဲ့ ၂၀၀၆ ေဆာင္းတြင္းမွာ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာမႈေၾကာင့္လားမသိ ဥေရာပတတိုက္ လံုး ႏွင္းမက်ပါဘူး။ ႏွင္းလည္းမက် ႏွင္းရွင္းတဲ့စက္ေတြအလုပ္မလုပ္ၾကရေတာ့ ကုမၼဏီက စက္အပိုပစၥည္းေတြ မေရာင္းရတဲ့အတြက္ လူ ၂၀ ေလာက္ အလုပ္ျပဳတ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ျပဳတ္တဲ့အထဲ က်ေနာ္ ပါမသြားပါ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဘယ္လိုလာအံုးမလဲ မသိ၊ ရာသီဥတုဆိုတာက ႀကိဳတင္ေျပာလို႔ရတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ ေလေတာ့ က်ေနာ္လည္း မခန္႔မွန္းတတ္ပါ။ အခုဆို ဒီဇင္ဘာလထဲ၀င္လာၿပီ၊ ႏွင္းက အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မေတြ႔ရေသးေပမယ့္ ႏွင္းရွင္းမယ့္ အဖဲြ႔ေတြကေတာ့ အသင့္ျဖစ္ေနတာ ေအာက္ကပံုေတြကိုသာ ၾကည့္ပါေတာ့။ ။
No comments:
Post a Comment