Friday, November 19, 2010

နိဂံုး (ဘီလူးတို႔ရြာ - ေၾကးမံုဦးေသာင္း)

တင္ေမာင္၏ စာအုပ္ ၿပီးသြားၿပီျဖစ္ေလရာ နိဂံုးခ်ဳပ္အျဖစ္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤစာအုပ္ကို ေရးရသနည္းကို ရွင္းလင္းတင္ျပလိုပါသည္။
ပထမအခ်က္မွာ တင္ေမာင္သည္ စစ္တပ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားတဦးမဟုတ္ပါ။ ႏုိင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးကို တုိက္ခိုက္ခ်ိန္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံသစ္ကို တည္ေထာင္ရာတြင္လည္းေကာင္း ဗမာ့တပ္မေတာ္သည္ က်ေနာ္ႏွင့္ ဖြားဘက္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ တင္ေမာင္၏ ႏိုင္ငံေရးဆရာသာမက သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေဆြမ်ိဳးမ်ားတို႔သည္ တပ္မေတာ္အတြင္းတြင္ ပါရွိၾကပါသည္။ တပ္မေတာ္ကို ခ်စ္သူျဖစ္သျဖင့္ လူထုအက်ိဳးကို ထမ္းရြက္ေသာ ျပည္သူခ်စ္ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေျမာက္ေရးကို လိုလားသူျဖစ္သည္။
(၄၃) သန္းေသာ လူထုႀကီးတြင္ ပါ၀င္ေသာ လူတဦးအေနႏွင့္ အားႏဲြ႔ေသးငယ္ေသာ သာမန္ႏုိင္ငံသားတဦးျဖစ္သူ တင္ေမာင္အဖို႔ ဦးေန၀င္းႏွင့္ သူ၏လက္ကိုင္တုတ္စစ္တပ္ႀကီးကို ထိပ္တိုက္ေတြ႔မိေသာေၾကာင့္ မိသားစုပါ ဘ၀တခုလံုး ပ်က္သြားကာ ေနထုိင္ရန္ ေျမ၊ မွီတင္းရန္ ႏုိင္ငံပင္မရွိေတာ့သည့္ ႏုိင္ငံေရးဒုကၡသည္တဦး ျဖစ္ေစကာမူ ဦးေန၀င္းကိုလည္းေကာင္း၊ တပ္မေတာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္း၊ ေဒါသသိုျခင္း၊ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႔ျခင္း စိတ္ထားမ်ား စုိးစိမွ မရွိပါ။ ကမၻာသူ၊ ကမၻာသားတို႔အဖို႔ ပုလိပ္ေရာဂါ၊ ေက်ာက္ေရာဂါ၊ ကင္ဆာေရာဂါ စသည္တို႔က ဖိစီးႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံၾကရရာတြင္ ထိုေရာဂါမ်ားကို မုန္းတီးေနျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးမရွိပါ။ ေရာဂါကာကြယ္ေရး၊ ကုသေရး၊ ေအာင္ႏိုင္ေရးကိုသာ အားထုတ္ေနခဲ့ၾကသကဲ့သို႔ တပ္မေတာ္ျပဳျပင္ေရးကိုသာ အားထုတ္လိုပါသည္။
“ခုိုက္ႀကံဳ၀ိဘက္၊ သံသာဆက္၌၊ ႀကိဳက္လတ္တံုမူ၊ တံု႔မယူလို” ဟု အနႏၵသူရိယ အမတ္ႀကီး ေရးသားသကဲ့သို႔ ရန္မတံု႔လိုပါ။ အကယ္၍ ဦးေန၀င္းတေယာက္ တင္ေမာင္ရွိရာေဒသသို႔ ဒုကၡႏွင့္ ေျပးလာရေသာအျဖစ္ႏွင့္ ႀကံဳပါက ကယ္တင္ကူညီမည့္သူမွာ တင္ေမာင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေန၀င္းႏွင့္ သူ၏ စစ္တပ္ကို မုန္းတီးမႈမရွိခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ျပဳျပင္သင့္သည္မ်ားကို ျပဳျပင္ရန္ အႀကံေပးခ်က္မ်ားကို တပ္မေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားထံသို႔ အတြင္းစာမ်ား ေပးပို႔ေလ့ရွိသည္ကို သူတို႔သိၾကပါသည္။
တပ္မေတာ္ျပဳျပင္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္၏ အျပစ္အနာမ်ားကို ေ၀ဖန္ေရးသားသည္ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေန၀င္းႏွင့္ သူ၏တပ္မေတာ္က က်ဴးလြန္ေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ားသည္ ႀကီးမားမ်ားျပားလြန္းပါသည္။ သူတို႔ က်င့္ႀကံေသာ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးမ်ားသည္ ကမၻာ့သမုိင္းတြင္ မၾကားစဖူး၊ မႀကံဳစဖူး၊ ယံုၾကည္ဖြယ္မရွိသေလာက္ ထူးျခား၊ ဆိုးရြား၊ ဆန္းျပားလွပါသည္။ ထုိသုိ႔ ရက္စက္မႈ ကမ္းကုန္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ခဲ့ေသာ အမႈမ်ိဳးမ်ား ထပ္မံမေပၚေစရန္ ေနာင္လာေနာက္သားတို႔အတြက္ မွတ္တမ္းတင္သင့္သျဖင့္ ဤစာအုပ္ကို ေရးသားသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
တင္ေမာင္ထြက္ခြာၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းျဖစ္ရပ္မ်ားကို စာဖတ္သူမ်ား ေကာင္းစြာ သိရွိၾကပါသည္။ က်မ္းေလးမည္ စိုးသျဖင့္ အထူးအက်ယ္ေရးသားရန္ မလိုပါ။
အာဏာစက္သည္ ကုိင္စဲြသူတုိ႔ကို ပ်က္စီးေစပါသည္။ အာဏာရွင္တစုက မိမိတို႔သာ အာဏာကို အၿမဲအစဥ္ ထိန္းသိမ္းဆုပ္ကိုင္ထားႏုိင္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္၏ စစ္အင္အား၊ လက္နက္အင္အားတို႔ကို လိုအပ္သည္ထက္ ပိုမိုတိုးခဲ်႕သည့္ စရိတ္စက ႀကီးမားျခင္းႏွင့္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစု၏ အျမတ္ႀကီးစား လက္၀ါးႀကီးအုပ္ စီးပြားေရးစနစ္ျဖင့္ ခိုး၀ွက္လုယက္ေနေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတခုလံုး စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီး ဆုိက္ေနပါသည္။ မီးေလာင္သစ္တံုးကဲ့သို႔ ျပာပူအံုးၿပီး တေရြ႕ေရြ႕တိုေတာင္းေနေလရာ ႏုိင္ငံႀကီးပ်က္စီးကာ လူမ်ိဳးျခားတို႔၏ ကၽြန္ႏုိင္ငံအျဖစ္သို႔ သက္ေရာက္ႏုိင္သည့္တုိင္ အေျခအေနဆိုးရြားေနပါသည္။
ျပည္သူတို႔ မည္ေရြ႕မည္မွ် နစ္နာဆင္းရဲ က်ပ္တည္းငတ္မြတ္ေနေစကာမူ လူထုႀကီး၏ ေ၀ဒနာကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ မိမိတို႔အာဏာရရွိေရး ရည္ရြယ္ခ်က္တခုသာ ရွိေသာ စစ္၀ါဒီအုပ္စုတို႔က အာဏာလႊဲမေပးလိုသျဖင့္ ျပည္သူတို႔အား ဖိႏွိပ္ေနရာတြင္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္ကို လံုး၀ပိတ္ပင္ထားပါသည္။ ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမ်ားသေဘာတူ ဟူေသာ စကားလံုးကိုပင္ သံုးခြင့္မရွိေတာ့ပါ။ သတင္းစာမ်ားအဖို႔ ေရလွ်ံျခင္း၊ ငလ်င္လႈပ္ျခင္း၊ သဘာ၀ သတင္းမ်ားပင္ ေရးသားခြင့္မရွိေတာ့ပါ။ သူတို႔လက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးမွာ လူထုႀကီးတရပ္လံုး အားထုတ္မွသာ ျဖစ္ေျမာက္ႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္က ေတာ္လွန္ေရးအစုိးရဟု ေၾကညာကာ လက္နက္ႏွင့္ အာဏာသိမ္းခ်ိန္မွ စတင္ကာ စစ္၀ါဒီႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက အာဏာကို ျပန္လည္ေပးရန္ စိုးစိမွ် ရည္မွန္းခ်က္မရွိပါ။ စစ္၀ါဒႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ကာ စစ္ဗိုလ္မ်ားသာ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ဓနစြမ္းအားမွန္သမွ်ကို ခံစားေစမည္။ အႀကီးအကဲျဖစ္ေသာ မိမိ၏ မိသားစုက ႏုိင္ငံ၏ သယံဇာတပစၥည္းမွန္သမွ်ႏွင့္ အရပ္သားလူထုႀကီး၏ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားမွန္သမွ်ကို အလုိရွိသလုိ စားသံုးခံစားခြင့္ ရွိသည္ဟု ယံုၾကည္လုယက္ေနသည္ ျဖစ္ပါသည္။
ယင္းသို႔ လုယက္သည္ကို ျပည္သူတုိ႔က ၾကည္ျဖဴႏုိင္သည္မဟုတ္သည္ကို ေရွးမဆြကပင္ သိရွိသူျဖစ္သျဖင့္ ဦးေန၀င္းသည္ အာဏာမသိမ္းမီကပင္ စစ္အင္အားကို တိုးခ်ဲ႕ခဲ့ပါသည္။ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံမွ ဂ်ီ (၃) ေသနတ္မ်ား စသည့္ လက္နက္မ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕တြင္း၊ ရပ္ကြက္တြင္း ဆူပူသူမ်ားကို ႏွိမ္နင္းရန္ အေသးစားသံခ်ပ္ကာကားမ်ား၊ စစ္သားတင္ယာဥ္မ်ား စသည္တို႔ကို ၀ယ္ယူကာ စစ္အင္အားကို ျဖည့္တင္းၿပီးမွ အာဏာသိမ္းသည္ ျဖစ္ပါ၏။
စစ္တပ္က သိမ္းယူထားေသာ အာဏာကို လက္နက္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းထားရံုသာမက တဘက္ကလည္း ၀ါဒျဖန္႔ ကိရိယာမ်ားႏွင့္ ထိန္းထားပါေသးသည္။ သတင္းဆက္သြယ္မႈ လြယ္ကူေသာ ဤေခတ္ႀကီးတြင္ စာနယ္ဇင္း၊ ေရဒီယို ၀ါဒျဖန္႔ယႏၲရားေကာင္းမ်ားကို သံုးပုိင္ခြင့္ရွိေသာ အာဏာရွင္စနစ္တို႔သည္ သက္ဆိုးရွည္ေလ့ရွိပါသည္။ ထိုအခ်က္ကို သိရွိသူ ဦးေန၀င္းက ၀ါဒျဖန္႔ေဆာင္ပုဒ္မ်ားႏွင့္ လူထုမေက်နပ္မႈမ်ားကို ဟန္႔တားႏုိင္ခဲ့ပါသည္။
အာဏာလုၿပီး (၄) ႏွစ္ ၾကာေသာအခါတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အာဏာကို မူလပို္င္ရွင္ ျပည္သူလူထုႀကီး၏ လက္သို႔ ျပန္လည္အပ္ႏွင္းခဲ့ပါမည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ က်ိကၠဆံကြင္း လယ္သမားၫႇိႏိႈင္းပဲြတြင္ စတင္ေျပာကာ လိမ္လည္မုသားႏွင့္ လူထုကို မ်က္စိလွည့္စားခဲ့ပါသည္။
အေျခခံဖဲြ႔စည္းပံုဥပေဒသစ္ ေရးသားၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြက်င္းပ၍ လႊတ္ေတာ္သစ္ ဖဲြ႔စည္းသည္မွာလည္း လိမ္လည္ မ်က္လွည့္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဇာတ္ေပါင္းေသာအခါတြင္ စစ္၀တ္စံု၀တ္ထားသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက သူ၏လက္မွ အာဏာကို ေတာင္ရွည္ပုဆိုးဆင္ထားေသာ အရပ္သားႀကီး ဦးေန၀င္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲယူငင္ထားသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ႏုိင္ငံ၏ ဓနမ်ားကို မတရားခိုး၀ွက္လြန္းသျဖင့္ ျပည္သူအလံုးတို႔က အံုႂကြဆူပူၾကေသာအခါ ၀ယ္ယူသိုမွီးထားေသာ ဂ်ီ (၃) ေသနတ္မ်ားႏွင့္ပင္ အစုလိုက္အၿပံဳလုိက္ သတ္ျဖတ္ကာ စစ္အစုိးရသစ္အသြင္ အာဏာကို လုယူခဲ့ျပန္ပါသည္။ အမည္သစ္မ်ားႏွင့္ တက္လာေသာ စစ္အစိုးရမ်ားက အမ်ိဳးသားညီလာခံႀကီး က်င္းပကာ ဖဲြ႔စည္းပံုဥပေဒသစ္ ေရးသားၿပီး ပါတီစံုဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ တည္ေထာင္မည္ဟု ေအာ္ဟစ္ေနသည္မွာလည္း လိမ္လည္ေနေသာ မုသားမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္ဗိုလ္တစုက ရယူထားေသာ အာဏာကို မည္သည့္အရပ္သား ကိုမွ လဲႊြေျပာင္းမည္မဟုတ္ပါ။ ျပည္ပဖိအားေပးမႈကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ မုသားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာေနမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
စစ္အာဏာရွင္တစုတို႔က တပ္မေတာ္ႀကီးကို လက္ကိုင္တုတ္ျပဳလုပ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးကို တုိက္ေပးေသာ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္သျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးတည္ၿမဲရန္အတြက္ တပ္မေတာ္သာ တာ၀န္ရွိသည္ဟု ၀ါဒျဖန္႔သည္မွာလည္း မုသားသာ ျဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္သည္ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြတြင္ ေနာက္တန္းမွ ပါလာေသာ အဖဲြ႔အစည္းအငယ္စားတခုသာ ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ဆံုး နိဂံုးအျဖစ္ စာဖတ္သူ၏ စာဖတ္ပရိသတ္ႀကီးကို ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာရြင္လန္းၾကပါေစဟု ေမတၱာပို႔ကာ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုေသာ္လည္း မျပဳႏုိင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဟူမူ ျမန္မာျပည္သူတို႔အဖို႔ စစ္၀ါဒီ ေသြးစုပ္တစုကို ဖယ္ရွားျခင္းမျပဳႏုိင္သမွ် ကာလပတ္လံုး လူထုႀကီးအဖို႔ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း တို႔ကို ရရွိႏုိင္မည္ မဟုတ္ေလေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာ့စစ္အင္အား ေလးသန္းေက်ာ္ရွိေစကာမူ တပ္မေတာ္ႀကီးတခုလံုးသည္ လူထုႀကီး၏ အေသြးအသားကို စုပ္မ်ိဳလိုေသာ စစ္၀ါဒီမ်ားမဟုတ္ၾကပါ။ တပ္မေတာ္မိသားစုမ်ားႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားတို႔သည္လည္း စစ္၀ါဒီတို႔ ေသြးစုပ္မႈေၾကာင့္ ဆင္းရဲတြင္း နစ္ေနၾကပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတ၀ွမ္း တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ားတြင္ ခ်ိပ္ဆဲြထားေသာ ဓာတ္ပံုႀကီး (၅) ခုမွ စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး (၅) ဦးႏွင့္ လက္ေ၀ခံ စစ္တပ္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ပိုင္ရွင္တစုတို႔ကိုသာ ဖယ္ရွားရန္လိုပါသည္။ သူတို႔ကို ဖယ္ရွားရန္အတြက္ ျပည္ပႏုိင္ငံႀကီးငယ္မ်ားတို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္အားထားေနသည္မွာ အက်ိဳးမရွိပါ။ မည္သူကမွ၊ မည္သည့္ႏုိင္ငံကမွ ျမန္မာျပည္အတြက္ ေသြးႏွင့္ေခၽြးကို အသံုးျပဳကာ တိုက္ခုိက္ေပးမည္ မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ကို ဖယ္ရွားရန္မွာ ျပည္တြင္းရွိ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားတို႔သာ တတ္စြမ္းႏုိင္ပါသည္။ ျပည္သူတို႔က အားမထုတ္လွ်င္ ျပည္သူတို႔သာ ခံၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထုႀကီးတို႔က ေသြးစုပ္ စစ္၀ါဒီတစုကို ဖယ္ရွားႏုိင္ကာ စိတၱသုခ၊ ကာယသုခႏွင့္ ျပည့္စံုၾကပါေစဟု ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္း ေနပါေၾကာင္း။ ။

ဦးေသာင္း

4 comments:

Anonymous said...

hote pa byar. ko arr ko kooooo ma ya mae.)

Anonymous said...

ျပန္လည္ ေ၀မွ်ေပးေသာ ဦးသက္ဦး ကို အထူးေက်းဇူးတင္ရိွပါတယ္။ မသိခဲ့ေသာ သမိုင္းေၾကာင္းကို ပိုျပီး သိရိွလာရေသာေၾကာင့္ပါ။ အမိနိုင္ငံေတာ္ၾကီး စစ္ကြ်န္ဘ၀မွလြတ္ေျမာက္ပါျပီး ျပည္သူလူထု ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေသာ ပညာရိွ သူသာ ဦးေဆာင္နိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းလိုက္ပါသည္။

မန္းကိုကို said...

- “ျမန္မာ့စစ္အင္အား ေလးသန္းေက်ာ္ရွိေစကာမူ” ေနရာမွာ ေလးသိန္း ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ခင္ဗ်။
- “စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစု၏ အျမတ္ႀကီးစား လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ” ဆိုတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ “အျမတ္ႀကီးစား” ဆိုတာထက္ “ကုတ္ေသြးစုပ္” ဆိုတဲ့အဆင့္ ျဖစ္ေနတယ္ ထင္ပါတယ္။

ဖတ္လို႔က ေကာင္းပါတယ္ခင္ဗ်၊ ဖတ္ၿပီးေတာ့လည္း မေနႏိုင္လို႔ ဝင္ရႈပ္မိတာပါ။ :-)

Thet Oo said...

စာဖတ္ၿပီးလို႔ စာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေကာင္းမေကာင္း ေျပာတာဟာ ၀င္ရႈပ္တာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ႀကိဳဆိုပါတယ္။
“စစ္အင္အားေလးသန္း” မမွန္ဘူးဆိုတာ သိေပမယ့္ စာအုပ္ထဲပါတဲ့အတုိင္း ျပန္ရိုက္ရတာမို႔ ျပင္ဆင္တာ မလုပ္ျဖစ္တာပါ။ အင္း .. ေလးသိန္းေတာင္ အေတာ္မ်ားေနတာ၊ ေလးသန္း ဆိုရင္ေတာ့ …