ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းသည္ ေဒါသျပင္းသူျဖစ္ပါသည္။ အေမရိကန္တုိင္းမဂၢဇင္းက သူ၏ေဒါသသတင္းကို Nawinian Anger ဟု ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့သျဖင့္ ဗုိလ္ေန၀င္း၏ ေဒါသသည္ ကမၻာေက်ာ္ရံုမွ်မက အဂၤလိပ္စာစကားတြင္ ေ၀ါဟာရအသစ္တလံုးတိုးခဲ့သည္အထိ ႀကီးမားၿပီး အထိန္းအကြပ္မရွိ ေဖာက္ခဲြႏုိင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။
တခုေသာ နာတာလူးပဲြတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ အင္းလ်ားကန္ ဟိုတယ္တြင္ ကပြဲႀကီးတခုကို က်င္းပေနပါသည္။ သူ၏ အစိုးရ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနက အင္းလ်ားကန္ဟိုတယ္ႀကီးကို အုပ္ခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္ရာတြင္ အျမတ္ရွာရမည္ဟု ဗိုလ္ေန၀င္းက အမိန္႔ရွိသျဖင့္ နာတာလူးပဲြေတာ္ကပဲြသဘင္ကို ေတးတူရိယာတီး၀ုိင္းႏွင့္ က်င္းပကာ စီးပြားရွာခဲ့ ပါသည္။ ထိုကာလက ပြဲလမ္းရွားပါးေသာေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ား၊ သံတမန္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားခရီးသည္ မ်ားတို႔ စည္ကားစြာ တက္ေရာက္အားေပးၾကပါသည္။
ဘင္ခရာဆုိင္းတၿခိမ့္ၿခိမ့္ႏွင့္ စံုတဲြမ်ား၊ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ကေနစဥ္တြင္ အင္းလ်ားကန္ တဘက္ျခမ္းတြင္ ေနထုိင္ေသာ ဗိုလ္ေန၀င္းက တသဲ့သဲ့ၾကားရေသာ တီး၀ိုင္းသံကို မၾကားလိုဟု ဆိုကာ ေဒါသထြက္ၿပီး ေ၀းကြာလွမ္းေသာ ဟိုတယ္ဆီသို႔ ဂ်စ္ကားတစီးကို ကိုယ္တုိင္အျပင္းေမာင္းသြားပါသည္။ သူ၏ သက္ေစာင့္ ကိုယ္ရံတပ္မ်ားက အျခားကားႏွစ္စီးႏွင့္ ဘာမသိ၊ ညာမသိ လိုက္ၾကရသည္ ဆိုပါသည္။
ဟိုတယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေျပး၀င္သြားၿပီး အစိုးရပိုင္တီး၀ုိင္းအဖဲြ႔မွ ဘင္ႀကီးကို ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္ကာ ေဖာက္ခဲြပါသည္။ ထိုေနာက္ ကေနၾကေသာ စံုတဲြအမ်ားကို ကန္ေက်ာက္ထိုးႏွက္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕က သူ႔ကို ျပန္လည္ ထုိးၾကပါေသးသည္။ ေနာက္မွ စစ္၀တ္စံု၀တ္ သက္ေတာ္ေစာင့္တပ္သားမ်ား ၀င္ေရာက္ကာ ဆဲြၾက၊ ထိန္းၾကမွ သူမွန္းသိသျဖင့္ ေရွာင္ေျပးၾကရပါသည္။ ပဲြပ်က္သြားသည့္တုိင္ စိတ္ထင္တုိင္းရိုက္ႏွက္ၿပီးမွ ဆဲဆိုေအာ္ဟစ္ကာ သူ၏ အိမ္သို႔ ျပန္သြားပါသည္။
သူကထုိးသျဖင့္ ပါးကဲြသြားေသာ ႏုိင္ငံျခားမွ သံတမန္တဦးကို ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ ကိုယ္စား ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးက ေတာင္းပန္ရပါသည္။ ႏုိင္ငံတြင္းတြင္မူ သူ၏ အမွားကို ေတာင္းပန္မႈမျပဳရံုသာမက ဟိုတယ္ႏွင့္ တီး၀ုိင္းကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္မႉးႀကီးစံ၀င္းအား ရာထူးမွ ဖယ္ရွားလိုက္ပါသည္။
ထိုသတင္းကို အေမရိကန္တုိင္းမဂၢဇင္းက Nawinian Anger ဟု ေရးသကဲ့သို႔ ျမန္မာသတင္းစာဆရာမ်ားကလည္း သတင္းစာတို႔မွ မေရး၀ံ့ၾကေစကာမူ သူ႔အား ဘဲြ႔သစ္ေပးၾကပါသည္။
အလံနီေခါင္းေဆာင္ ဦးသာေက်ာ္သည္ ငယ္စဥ္က ဇတ္ပဲြတခုတြင္ ၀င္ေရာက္ေဆာ့ကစားေသာအခါ ဆုိင္း၀ုိင္းမွ ဗုံကို ေဖာက္ခဲ့သူျဖစ္သျဖင့္ “ဗံုေပါက္သာေက်ာ္” ဟု ေခၚတြင္ပါသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းကိုလည္း “ဘင္ေဖာက္ေန၀င္း” ဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။ “သမၼတလူၾကမ္းအဖဲြ႔” ဟုလည္း ေခၚၾကပါသည္။
မည္သည့္အတြက္ ထိုေရြ႕ထိုမွ် ထိုေဒါသထြက္ရသည္ကို စံုစမ္းၾကရာတြင္ အေရးႀကီးေသာ စစ္ေရးအစည္းအေ၀း က်င္းပေနစဥ္တြင္ တီး၀ိုင္းသံက ေႏွာက္ယွက္သျဖင့္ စိတ္ဆိုးရရွာသည္ဟု စစ္စံုေထာက္တပ္က ၀ါဒျဖန္႔ပါ၏။ အစည္းအေ၀းရွိပါက အျခားစစ္ဗုိလ္ႀကီးမ်ား သူ၏အပါးတြင္ ရွိေနရမည္ျဖစ္သျဖင့္ ထိုသတင္းမမွန္ႏုိင္ပါ။ အိမ္ေတာ္အစည္းအေ၀းခန္းတို႔မွာ အသံလံုပါသည္။ သတင္းစတခုကမူ သူ၏ သမီးတေယာက္ ထိုနာတာလူးကပဲြသို႔ သြားေရာက္ကာ စံုတဲြကၾကသျဖင့္ စိတ္ဆုိးရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကို မသိနုိင္ေစကာမူ သူ၏ ေဒါသမွာ ကမၻာေက်ာ္သြားပါသည္။
ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ သူ၏ မိသားစုအေရးကိစၥေပၚေပါက္တုိင္း ေဒါသကို မထိန္းႏုိင္ခဲ့ပါ။ တႀကိမ္တြင္ ေမၿမိဳ႕ေဂါက္ကြင္းတြင္ ေဂါက္သီးရိုက္ေနခိုက္ သူ၏ဇနီး ေဒၚခင္ေမသန္းႏွင့္ ခင္မင္နီးစပ္သူ အရပ္သားကုန္သည္ႀကီးတဦးကို ျမင္ေတြ႔ရာမွ ေဒါသထြက္ကာ ေဂါက္တံႏွင့္ ျပင္းထန္စြာ ရိုက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ခ်က္ခ်င္းရန္ကုန္ပို႔ကာ ကုသၿပီး ႏုိင္ငံျခားသို႔ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚတင္ၿပီး ျပည္မွ ႏွင္ခဲ့ပါသည္။
တခါတြင္ သုေတသနႏွီးေႏွာပဲြအၿပီးတြင္ သုေတသီတုိ႔အား ဂုဏ္ျပဳဧည့္ခံပဲြကို အိမ္ေတာ္တြင္ ခမ္းနားစြာ က်င္းပပါသည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၲေလးတကၠသိုလ္မွ ဆရာ ဆရာမမ်ား အမ်ားကို ဖိတ္ၾကားကာ ညစာစားပဲြျဖင့္ ျပဳစုရာတြင္ ဧည့္သည္တစံုတဦးက ေဒၚခင္ေမသန္းအား တို႔ထိသည္ဟု ယူဆကာ အိမ္ေတာ္၀င္းတံခါးႀကီးကို ပိတ္လိုက္ပါသည္။ သူက မသကၤာသူကို ရွာေဖြၿပီး သူကိုယ္တုိင္ ရိုက္ႏွက္ထိုးႀကိတ္ပါေတာ့သည္။ သူက အိမ္ရွင္အျဖစ္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အႀကီးအကဲအျဖစ္ ဖိတ္ၾကားေသာ ဧည့္ခံပဲြႀကီးမွာ ေသြးထြက္သံယို ၀ရုန္းသုန္းကားႏွင့္ ပဲြပ်က္ရပါသည္။ ေနာက္ပို္င္းတြင္ သူထိုးႀကိတ္သူမ်ားသည္ သူထင္သကဲ့သို႔ေသာ အမႈမ်ားကို ျပဳသူမ်ားမဟုတ္သည္ကို စစ္ေဆးသိရွိရသျဖင့္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ႏွင့္ ေတာင္းပန္ရသည္ဟု သိရပါသည္။
ဇနီးေဒၚနီနီျမင့္ႏွင့္ ေပါင္းသင္းေနစဥ္ ႏုိင္ငံျခားသို႔ ခရီးထြက္ရာမွ ႏုိင္ငံမွလြင့္ေနသူ ေဒၚရတနာနတ္မယ္ကို ျပန္ေတြ႔ရာမွ ေခၚေဆာင္လာခဲ့ပါသည္။ ေဒၚရတနာနတ္မယ္မွာ ၁၉၄၇-၄၈ ခုႏွစ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေက်ာ္ၾကားေသာ အလွမယ္တဦးျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ျမင္းပဲြမွ စြတ္ဒိုင္ဖြင့္သူ အဂၤလိပ္တဦးႏွင့္ ဇနီး ျမန္မာမင္းမ်ိဳး မင္းႏြယ္ မင္းသမီးတဦးတို႔မွ ေပါက္ဖြားသူျဖစ္သျဖင့္ မင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ဓမၼသတ္အရ တရား၀င္ လက္ထပ္ပဲြကို အိမ္ေတာ္တြင္ က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ဥေရာပတြင္ အေနၾကာၿပီး ျမန္မာ့ထီးသံုးနန္းသံုး ဓေလ့မ်ား ကၽြမ္းက်င္သူ ဇနီးသစ္ကို ပဲြတက္မယားအျဖစ္ ေျမႇာက္စားခဲ့ပါသည္။ ဗုိလ္ေန၀င္းက ထီးေရးနန္းရာမ်ားကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ေလ့လာေဆြးေႏြးပါသည္။ အခမ္းအနားတို႔တြင္ ေတာင္ရွည္ပုဆိုးကို အၿမဲ၀တ္ဆင္လာပါသည္။ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ အသစ္တည္ေထာင္ျပန္ေလၿပီဟု သတင္းစာဆရာမ်ားက တီးတိုးေျပာပါသည္။ တရုတ္ျပည္ သို႔ ခရီးထြက္ရာတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတကေတာ္အျဖစ္ လုိက္ပါေစခဲ့ပါသည္။
ေဒါသကဲေသာ ဦးေန၀င္းက သူ၏ဇနီးမွန္သမွ်ကို စိတ္မထင္တိုင္း ရိုက္ႏွက္ေလ့ရွိရာ တခ်ီတြင္ ႏုိင္ငံျခားသံတမန္ မ်ားေရွ႕၌ ေဒၚရတနာနတ္မယ္ကို ေဆးလိပ္ျပာခြက္ႏွင့္ ေပါက္သျဖင့္ မင္းစိတ္မင္းမာန္ရွိသူ ေဒၚရတနာနတ္မယ္က ခ်က္ခ်င္းကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းကာ ဥေရာပသို႔ ျပန္သြားပါသည္။
သူသည္ စာမ်ားမ်ား ဖတ္သူျဖစ္ပါသည္။ စာေပဗိမာန္မွ အမ်ိဳးသားစာေပဆုေပးေကာ္မတီတြင္ အဖဲြ႔၀င္တဦး လစ္လပ္ေနေသာေၾကာင့္ ဆရာေငြဥေဒါင္း (ဦးႀကီးေမာင္) ကို ျဖည့္စြက္ခန္႔ထားမည္ဟု တင္ျပရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္းက “ေငြဥေဒါင္းေ၀ဖန္ခ်က္ေကာင္းလို႔ စာအုပ္တအုပ္ ဖတ္ၾကည့္တယ္။ သူေ၀ဖန္ထားသလို ေကာင္းလွခ်ည္ မဟုတ္ပါဘူးကြာ” မွတ္ခ်က္ေပးသျဖင့္ အဆိုမွာ ပ်က္သြားခဲ့၏။ ထိုအဖဲြ႔၀င္ လစ္လပ္ေသာေနရာကို တင္ေမာင္အား ျဖည့္စြက္ခန္႔ထားျခင္း ခံခဲ့ရပါသည္။ တင္ေမာင္ကလည္း စာအုပ္ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ား ေရးေလ့ရွိရာ တင္ေမာင္၏ ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ားကို သူသေဘာတူဟန္ တူပါ၏။
သူ၏ စားပဲြတြင္ ျမန္မာစာအုပ္မ်ား ေတြ႔ရပါသည္။ မည္သည့္စာအုပ္က မည္ႏွယ္ဟု ကိုးကားေျပာျပသည္ကို ၾကားရပါသည္။ သူ၏ အတြင္းလူ ဗိုလ္မႉးႀကီးတဦးကို ေျပာျပမိေသာအခါ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဘယ္စာအုပ္ကိုမွ အစက အဆံုးအထိ ဖတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ အစနည္းနည္း၊ အလယ္နည္းနည္း၊ အဆံုးနည္းနည္းသာ ဖတ္တာ။ စာအုပ္အေၾကာင္း သိရံု၊ ေျပာႏုိင္ရံုသာ ဖတ္တာ” ဟု ေျပာပါ၏။ သူ႔တြင္ ထူးျခားေသာ မွတ္ဉာဏ္ရွိသျဖင့္ ဖတ္ေလသမွ် ေမ့ဟန္မတူပါ။
ေသခ်ာသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းသည္ သတင္းစာဆရာမ်ားကို ရြံ႕မုန္းသူ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းစာဆရာဟူေသာ ေ၀ါဟာရစကားလံုးကို လက္မခံဘဲ “သတင္းစာေရာင္းစားတဲ့ေကာင္ေတြ” ဟု ေခၚေလ့ရွိပါသည္။ ျပည္တြင္းစစ္ အဦးပုိင္းကာလက သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံပါသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ပုဂၢလိက ေခတ္သတင္းစာ ဆရာမ်ားကို လက္တကမ္း ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဆက္ဆံေလ့ရွိပါသည္။
ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရေခတ္ သတင္းစာမ်ားကို ျပည္သူပိုင္ျပဳၿပီးခ်ိန္တြင္မူ သတင္းစာဆရာမွန္သမွ် သူ၏ လက္ေအာက္အလုပ္သမားမ်ားသာ ျဖစ္လာၾကေသာအခါတြင္မူ ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံေလ့ရွိပါသည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္ကို ရုရွၾသဇာလႊမ္းသူ၊ ဦးလွကို တရုတ္ၾသဇာခံသူဟု သူက ယူဆေစကာမူ ေလးစားစြာ ဆက္ဆံပါသည္။ ဆရာဇ၀နကိုမူ ျပည္ၿမိဳ႕နယ္သားခ်င္းအျဖစ္ ရင္းႏွီးပါသည္။ ဆရာက အရက္မူးသျဖင့္ ရိသည္ကိုပင္ သည္းခံပါသည္။
ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္အဖို႔ အေမရိကသို႔ ပညာေတာ္သင္သြားခ်ိန္မွ စတင္ကာ ဂါးဒီးယန္းသတင္းစာကို ဗိုလ္မႉးႀကီး သံုးဦးတို႔က စစ္တပ္၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ရန္ပံုေငြႏွင့္ ၀ယ္ယူကာ စစ္တပ္အာေဘာ္အျဖစ္ ထုတ္ေ၀သည္ကို ဗိုလ္ေန၀င္းက မႀကိဳက္သျဖင့္ သတင္းစာကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ပါသည္။ ေၾကးမံုသိမ္းခ်ိန္တြင္ ဂါးဒီးယန္းသတင္းစာ ကိုလည္း ျပည္သူပုိင္ ျပဳလုိက္ပါသည္။
ႏုိင္ငံျခားစာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ သူ႔အမည္ကို ေကာင္းသတင္းသာ ပါေစလိုပါသည္။ ထိုင္းအစိုးရက ျပန္အပ္ေသာ ဘိန္းဘုရင္ ေလာ္စစ္ဟန္ကို ရန္ကုန္တရားရံုးတြင္ စစ္ေဆးရသည့္ အမႈအေၾကာင္း သတင္းေဆာင္းပါးကို Readers Digest မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပပါသည္။ ထိုစာမူ၌ သူ၏ အမည္ကုိ တေနရာတြင္ ေဖာ္ျပရမည္ေလာဟု ျပင္းထန္စြာ စိတ္ဆိုးသျဖင့္ ကုန္သြယ္ေရး (၉) မွ တင္သြင္းေရာင္းခ်ေနေသာ အေမရိကန္ စာပေဒသာ မဂၢဇင္းကို ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ မသြင္းရဟု ပိတ္လို္က္ပါသည္။ ။
3 comments:
အခုလိုေ၀မွ်ေပးတာကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္
အရမ္းကို ဗဟုသုတရေစပါတယ္၊၊ ျမန္မာျပည္ကို ဖ်က္စီးသြားတဲ့ ေန၀င္ခ်ိန္မေကာင္းတဲ့ အာဏာရွင္ ၾကီး တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းျဖစ္လို ့စိတ္၀င္စားစြာ ဖတ္သြားပါတယ္၊၊ ပိုျပီးၿပည့္စံုသြားေအာင္ ေအာက္ပါ လင့္ခ္ ေလးကိုေ၀မွ်ပါတယ္၊၊
http://www.moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=6528&Itemid=1
ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္၊၊
Ne Win's legacy is full of jealousy,anger,hatred, selfishness,however compare to the current regime head Than Shwe, I would say he was much better as a human-being. Sayar Thaw Dar Swe is the another writer, Ne Win showed respect.
The article mentioned in Readers digest was title as " Burmese way to ruin" when " Burmese way to socialism" motto was popular at that moment.
The worse mistake in his legacy was he passed his dictatorial power to the monster generals thousand times brutal than him. For that he will pay the price in hereafter.
Post a Comment