အိမ္မွာ အင္တာနက္မရွိသူေတြကေတာ့ အင္တာနက္အငွားဆုိင္ေတြကို အားကိုးေနရအံုးမွာေသခ်ာ ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ေတြမွာလည္း ကြန္ျပဴတာ အင္တာနက္ေတြ သံုးလို႔ရပါတယ္။ ခရီးသြားရင္း သံုးခ်င္တဲ့ သူေတြအတြက္လည္း ဘူတာ႐ံုေတြမွာ အင္တာနက္ကဖီးေတြ ရွိပါတယ္။ အင္တာနက္ဆိုင္ ဆိုေပမယ့္ ဆိုင္၀န္ထမ္းမရွိ၊ ပိုက္ဆံအေႂကြ (သို႔) ခရက္ဒစ္ကဒ္ နဲ႔ စက္မွာ လက္မွတ္၀ယ္၊ ကြန္ျပဴတာမွာ PIN ႐ိုက္ထည့္ ၿပီး သံုးရတဲ့ ဆုိင္တဆိုင္ ဆြီဒင္ႏုိင္ငံ Malmo ဘူတာရံုမွာ ေတြ႔ခဲ့လို႔ ဓါတ္ပံု ႐ုိက္လာခဲ့တာ တင္လုိုက္ပါတယ္။ ကိုပင္ေဟဂင္ဘူတာႀကီးမွာလည္း အလားတူဆိုင္မ်ိဳးေတြရွိပါတယ္။
မိနစ္ကိုးဆယ္ကို ၃ ယူရိုေပးရမွာျဖစ္ၿပီး ဒိန္းမတ္ (သို႔) ဆြီဒင္ေငြနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ၂၉ ခရိုနာ ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒိန္းမတ္မွာလည္း ယူရိုေငြကိုပဲ အသံုးျပဳၾကဖို႔ မၾကာခင္မွာ ထပ္မံ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ၾကအံုးမယ္လို႔ ၾကားေနရတာမို႔ က်ေနာ္ဆိုရင္ေတာ့ ယူရိုေငြကိုပဲ သံုးဖို႔ မဲေပးပါမယ္။ အဲဒါဆို ေခါင္းထဲမွာ ေငြေစ်းႏႈံးေတြ မွတ္ရတဲ့ အလုပ္ အမ်ားႀကီးသက္သာသြားမွာပဲ။ ။
No comments:
Post a Comment