က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ တရား၀င္မေရးရေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုက က်ေနာ္အလုပ္ျပဳတ္ေနခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ကုမၸဏီရဲ့ စီးပြားေရးအခက္အခဲေတြေၾကာင့္ လုပ္သားအင္အားေလွ်ာ့ခ်တဲ့အထဲ ပါၿပီး အလုပ္ျပဳတ္ေနတာ ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၅ ရက္က စတယ္ဆိုေတာ့ ခုဆိုရင္ သံုးလေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနပါၿပီ။ အလုပ္မရွိေတာ့ ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ အလုပ္ျပဳတ္အာမခံသြင္းထားတဲ့ဆီက လစာျပန္ထုတ္ေပးပါတယ္။ အလုပ္လုပ္သေလာက္ မရေပမယ့္ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ေလာက္အတြက္ေတာ့ ျပန္ရပါတယ္။ Shopping ေတြ ဘာေတြေတာ့ မထြက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
အလုပ္နားေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ စာေတြဟိုဖတ္ဒီဖတ္လုပ္ရင္း ဒိန္းမတ္ရာဇ၀င္ထဲက ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးတဦးကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ သူဟာဆရာ၀န္တဦးျဖစ္ၿပီး နာမည္က Johann Friedrich Struensee ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၇ ရာစုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ထီးနန္းစံတဲ့ ဒိန္းမတ္ဘုရင္ သတၱမေျမာက္ ခရစ္စတင္း ဟာ Schizophrenia ေရာဂါရွိသူမို႔ ဆရာ၀န္ရွာတဲ့အခါ ဂ်ာမန္ဆရာ၀န္နဲ႔ ဆက္သြယ္မိၿပီး Struensee ဟာ ဘုရင့္သမားေတာ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္ကို ေဆးကုရင္းနဲ႔ သမားေတာ္ဟာ မိဖုရားႀကီးနဲ႔ ဇတ္လမ္းရႈပ္ခဲ့ပါသတဲ့။ မိဖုရားႀကီး ဒုတိယခေလးဟာ ဆရာ၀န္နဲ႔ ရတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘုရင္ကလည္း ေနမေကာင္း၊ မိဖုရားႀကီးနဲ႔လည္း အဆင္ေျပေနတဲ့ ဂ်ာမန္ဆရာ၀န္ဟာ အာဏာစက္၀ိုုင္းရဲ့ ဗဟိုခ်က္မွာ တျဖည္းျဖည္း ေနရာရလာၿပီး ဒိန္းမတ္ႏုိင္ငံကုိ ေနာက္ကြယ္ကေန အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါေတာ့တယ္။
၂ ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ အဲဒီလို ျဖစ္ေနတာကို ရိပ္မိလာတဲ့ မႉးႀကီးမတ္ရာမ်ား၊ ဘုရင့္ေဆြမ်ိဳးမ်ားက ဆရာ၀န္ကို ဖမ္းဆီး တရားစဲြၿပီး ေသဒဏ္ေပးလုိက္ပါသတဲ့။
က်ေနာ္က လတ္တေလာဖတ္ထားတဲ့ အဲဒီအေၾကာင္းကို မိသားစု ထမင္း၀ိုင္းမွာ က်ေနာ္ေျပာတာကို သားအငယ္က နားေထာင္ေနၿပီး အဲဒီဂ်ာမန္ဟာ ဂ်ာမနီ ကလာတာဆိုေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဂ်ာမနီမွာ ျပည္နယ္ေတြ အကဲြကဲြ အျပားျပားနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီး ဂ်ာမနီတႏုိင္ငံထဲ စည္းစည္းလံုးလံုး မရွိေသးပါဘူးလို႔ ၀င္ေျပာတယ္။ သားအငယ္က ၁၄ ႏွစ္၊ အခု ရွစ္တန္းတက္ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ သမုိင္းေတြ ဘာေတြ သင္ရေတာ့ ခေလးေတြဟာ ဒိန္းမတ္ရာဇ၀င္ကို က်ေနာ္တို႔ လူႀကီးေတြထက္ေတာင္ သိေနပါေသးတယ္။
ဟုိတေလာကလည္း ဒိန္းမတ္ေရာက္ ျမန္မာမိတ္ေဆြမိသားစု က်ေနာ္တို႔ အိမ္ကို တညအိပ္လာလည္ၾကပါတယ္။ ဧည့္သည္ မိသားစုမွာ ၆ တန္းနဲ႔ ၄ တန္းတက္ေနတဲ့ သားႏွစ္ေယာက္ပါလာတယ္။ သူတို႔က ဒိန္းမတ္ေရာက္တာ က်ေနာ္တို႔ထက္ ေနာက္က်ေပမယ့္ သားႏွစ္ေယာက္က အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာရင္ ဒိန္းမတ္လိုပဲ ေျပာေနၾကပါတယ္။
က်ေနာ့္သားကလည္း အိမ္မွာ ဒိန္းမတ္စကားကို သူပဲအေျပာႏုိင္ဆံုးဆိုေတာ့ ခေလး ၃ ေယာက္ အတူကစားရင္ ဒိန္းမတ္လို မိုးမႊန္ေနေတာ့မွာပဲလို႔ က်ေနာ္က ထင္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္တေန႔ ဧည့္သည္ေတြ ျပန္သြားေတာ့ က်ေနာ့္သားကို သူအမႀကီးက ေမးတယ္။ နင္ ဟိုခေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အတူေဆာ့တုန္းက ျမန္မာလိုပဲ ေျပာတယ္ေနာ္၊ ဘာလို႔ ဒိန္းမတ္လို မေျပာတာလဲတဲ့။
အဲဒီေတာ့ က်ေနာ့္သားက ျမန္မာဟာ အခ်င္းခ်င္း ျမန္မာလိုပဲ ေျပာသင့္တယ္၊ ျမန္မာေတြျဖစ္ၿပီး ဒိန္းမတ္စကား ေျပာေနရတာ သဘာ၀မက်ဘူးလို႔ သူထင္တယ္တဲ့။ က်ေနာ္လည္း သူုျပန္ေျဖတာ ၾကားလုိက္ေတာ့ ငါ့သား တယ္ဟုတ္ပါလား စိတ္ထဲ အမွတ္ေပးလုိက္မိတယ္။
က်ေနာ္လည္း ဒိန္းမတ္ရာဇ၀င္ထဲက ဂ်ာမန္တေယာက္ အေၾကာင္းေျပာရင္း က်ေနာ့္သားအေၾကာင္းကို ေရာက္သြားတယ္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ဘူး စိတ္ထဲရွိတာ ေရးလုိက္တာပါလို႔ ေျပာရင္း နားပါဦးမယ္။ ။
